24H Le Mans: Audi neemt afscheid van LMP1: Een terugblik doorheen de jaren

Audi maakte deze week bekend dat het zich terugtrekt uit het wereldkampioenschap uithouding en de 24 Hours of Le Mans. Met nog twee wedstrijden in het FIA WEC te gaan, eindigt voor het roemruchte merk met de vier ringen een legendarisch tijdperk. Een tijdperk waarin Audi bijna twee decennia lang zijn stempel drukte op de prototyperacerij en meerdere records aan diggelen reed. Autosport.be blikt terug op de pagina's die Audi in de geschiedenisboeken pende.

Audi trad voor het eerst officieel in de LMP-arena in 1999 met de open R8R en de gesloten R8C, net op het moment dat veel constructeurs wegens de oplopende kosten de handdoek dreigden te werpen. Tijdens de eerste deelname scoorde Audi meteen een podium, dankzij Frank Biela, Emanuele Pirro en onze landgenoot Didier Theys. De Duitse constructeur was evenwel niet over een nacht ijs gegaan; zo verklapte Audi Sport-baas Dr. Wolfgang Ullrich eerder aan Autosport.be dat het merk met de vier ringen ook het jaar voordien al present getekend had, zij het in cognito. In 1998 had het namelijk reeds technicshe ondersteuning gegeven aan een McLaren F1 GTR.

In 2000 volgde Audi's eerste grote triomf, met de Audi R8, een nieuwe wagen ontwikkeld samen met Dallara en waarbij de Duitsers de nadruk legden op betrouwbaarheid en efficiëntie. Zo kon men bijvoorbeeld de ganse achterkant vervangen in minder dan vijf minuten, terwijl dat klusje doorgaans enkele uren kostte. Het was met dit soort innovaties dat Audi in feite de lat hoger legde, ook voor de concurrentie. Nadat Mercedes en Nissan hun programma stopzetten en zowel BMW als Toyota richting de Formule 1 trokken, had Audi weinig te vrezen van die concurrentie.

Het resultaat was een overtuigdende 1-2-3, met wederom Frank Biela en Emanuele Pirro in de hoogste positie, ditmaal gekoppeld aan ene Tom Kristensen. Voor zowel de Deen als voor Audi zou de zege het begin zijn van een lange reeks. Het winnende trio zou namelijk ook de twee volgende edities zegevierend afsluiten, waarbij in 2002 opnieuw het ganse podium door Audi werd gestoffeerd.

2003 was de ietwat vreemde eend in de bijt. Audi zette zelf geen wagen in, maar steunde Bentley bij diens zoektocht naar Le Mans-goud. Het Britse merk lukte daar ook in en klopte met beide fabrieks-Bentley Speed 8's, een doorontwikkeling van de Audi R8C, de privé-Audi R8 van Champion Racing. In 2004 was het evenwel opnieuw Audi dat onder de vlag van privateer Japan Audi Sport Japan Team Goh met Tom Kristensen, Dindo Capello en Seiji Ara aanknoopte met de zege en bovendien voor de derde maal het volledige podium innam. Ook in 2005, een editie verreden onder verschroeiende temperaturen, wonnen de Audi-boys en - belangrijker - pakte Tom Kristensen zijn zevende algemene zege in Le Mans. Met die zesde opeenvolgende triomf klopte hij onze landgenoot Jacky Ickx wat betreft het aantal zeges in de etmaalrace in de Sarthe. Het was bovendien Champion Racing dat voor die zege zorgde en zo een eerste Amerikaanse overwinning in de boeken liet optekenen na bijna 4 decennia leemte.

2006 luidde voor Audi het begin van een nieuw tijdperk in; de Duitse prototypes pakten namelijk hun eerste Le Mans-podium waarbij de LMP1's aangedreven werden door Diesel-technologie. Eerder dat jaar had Audi reeds de 12 Hours of Sebring gewonnen met de Audi R10 TDI, maar de zege in Le Mans was evenwel belangrijker. Het was evenwel niet Kristensen die een zevende opeenvolgende overwinning mocht turven, maar wel teamgenoten Biela/Werner/Pirro die zegevierden. Datzelfde kunstje deed het trio ook het jaar nadien nog eens over. In een uitgeregende edite 2008 zouden McNish/Capello/Kristensen wederom zegevieren, na een zeer felle strijd met grote concurrent Peugeot; de vierde zege op rij.

In 2009 was het rijk van Audi uit. Met een nagelnieuwe R15 trachtte het merk uit Ingolstadt de strijd aan te gaan met Peugeot, maar de Leeuw uit Sochaux klauwde hard en pakte de dubbel, voor Le Mans-veteranen McNish/Capello/Kristensen. In 2010 sloeg Audi terug met de Audi R15 TDI plus en monopoliseerde prompt het volledige algemene podium. De R15 TDI werd opgevolgd door de R18 TDI in 2011, maar het resultaat was hetzelfde: de zege en dat voor de tiende maal. Nochtans begon de race zeer slecht, met in een openingsuur een horrorcrash voor de Audi #3 met Allan McNish aan het stuur. Met een derde van de wedstrijd achter de kiezen, crashte ook de zusterbolide met startnummer 1, op dat moment gepiloteerd door Mike Rockenfeller, waarna een neutralisatie van 2 uur volgde. Jaren later zou Audi Sport-baas Dr. Wolfgang Ullrich toegeven dat zijn troepen op het punt stonden om na dat incident de resterende wagen terug te trekken uit de race...

In 2012 schreef Audi opnieuw geschiedenis, door de 24 Heures du Mans te winnen met de Audi R18 e-tron quattro, de eerste Hybride-zege in de Franse klassieker en dat met vierwielaandrijving. De zusterwagen, eveneens een Hybride, volgde op een ronde, voor de "normale" R18 ultra. Toyota, dat zijn terugkeer realiseerde, kon nooit een vuist maken richting Audi, dat nog maar eens het podium in de Duitse kleuren bezette. In 2013 stootte Toyota door naar het podium, al was de zege wederom voor Audi, waarbij Loic Duval voor de eerste keer mee op het hoogste schavotje mocht, naast Tom Kristensen en Allan McNish.

De editie 2014 zou de geschiedenisboeken ingaan als een slijtageslag. Veel wagens kregen af te rekenen met technische problemen en even kwam ook nieuwkomer Porsche proeven van de leiding. Toyota had dat jaar misschien wel de grootste kans uit diens carrière op de zege, maar moest die eer laten aan Audi, dat de dubbel greep. Het zou de laatste keer zijn dat het merk met de vier ringen zegevierde, want het jaar nadien ging zustermerk Porsche met een 1-2 aan de haal, terwijl het ook de afgelopen editie 2016 won, nadat Toyota in de slotminuten technische averij kreeg.

De achttien deelnames aan de 24 Heures du Mans leverden Audi in het totaal een indrukwekkend aantal van dertien zeges op. De dominantie die het merk met de vier ringen de afgelopen decennia aan de dag legde, is ongezien in de sport. Audi effende het pad voor andere constructeurs en ondanks dat we het merk uit Ingolstadt na dit jaar voorlopig niet meer aan het werk zien in de meest bekende etmaalrace op deze planeet, is dat misschien wel diens grootste prestatie. Audi bouwde mee aan de bekendheid van de 24 Heures du Mans en het FIA WEC in het algemeen en was op die manier mee verantwoordelijk voor de prachtige duels die we de afgelopen jaren mochten meemaken. Bedankt Audi Sport.

Foto's: Martijn Wouters & Audi AG