1000 km Nürburgring 1960: Hoogdag voor Stirling Moss en Dan Gurney met Maserati

Exact zes decennia geleden realiseerde de tandem Stirling Moss-Dan Gurney een historische zege in de 1000 km van de Nürburgring. Na een bloedstollende wedstrijd behaalde de gloednieuwe Maserati Tipo 61 zijn eerste succes in het wereldkampioenschap der merken, het World Sportscar Championship.

Getrokken messen

Op 22 mei 1960 streek de vierde wedstrijd van het Wereldkampioenschap der Merken, zoals het toenmalige FIA WEC heette, neer op de Nordschleife. Het kampioenschap bleek bij oprichting in 1953 een onmiddellijk succes. Vele prestigieuze merken, bestuurd door de beste internationale (F1-)rijders, waren steeds aan de start te bespeuren met de meest indrukwekkende sport- en GT-wagens. Er heerste een moordende concurrentiestrijd voor de felbegeerde titel, die qua uitstraling een evenknie was voor het WK der Rijders, zoals de F1 aanvankelijk dan weer heette.

Voor de Duitse uithoudingswedstrijd tekenden heel wat grote teams present. De Amerikaanse privérenstal Camoradi schreef twee Maserati’s in. Teameigenaar en racepiloot Lucky Cassner, gesponsord door chemiereus ‘Dow Chemical’, beschikte over een mooi budget. Voor het seizoen 1961 schafte hij zich een duo Maserati’s Tipo 61 aan, Il Tridentes laatste nieuwe wapen voor sportwagenwedstrijden. Stirling Moss deelde een exemplaar met Dan Gurney. Masten Gregory met Gino Munaron reden met de andere Birdcage. De pijlsnelle bolides maakten al furore onder de naam ‘Birdcage’ door het excentriek buizenchassis, maar bleken nog wat te nieuw. Tot hiertoe vertoefden ze steeds vooraan, maar beperkten zich tot een opstapeling van snelste rondetijden...

De Scuderia Ferrari kwam aandraven met vier wagens. Twee twaalfcilinders van het type 250 TR59/60, bestemd voor Phil Hill-Wolfgang Von Trips en Willy Mairesse-Cliff Allison, geflankeerd door twee ‘kleine’ Ferrari Dino’s 246 S voor Scarlatti-Cabianca en Ginther-Scarfiotti. Hoewel Aston Martin zijn raceactiviteiten in 1960 had gestaakt, bleef het Britse merk op niet-officiële basis actief met de DBR1/300. Jim Clark, die een exemplaar deelde met Roy Salvatori, bleek daarbij het meest competitieve rijdersteam.

Uiteraard was Porsche ook van de partij. Zuffenhausen zorgde voor een viertal fabrieks-718 RS60's. Twee fabriekswagens voor Bonnier-Gendebien en Herrmann-Trintignant, bijgestaan door een koppel semiofficiële wagens met Walter-Losinger en de Beaufort-Frère.

Barre weersomstandigheden

De dag van de wedstrijd bleken de weergoden de deelnemers niet gunstig gezind. Grote wolken schaarden samen boven het Eifelgebergte. Een grimmige atmosfeer en kille temperaturen domineerden het weerbeeld. Bij het startsein realiseerde Stirling Moss een superstart. Al snel leidde hij het veld met een grote voorsprong. Slechter was het gesteld met de vier Porsches. Door het vochtige weer sloeg de motor niet aan en de Duitse wagens bleven zo als enige achter op de startgrid. Gelukkig kregen de Porschisten hun bolides tamelijk snel aan de praat en werd de achtervolging ingezet. Inmiddels leidde Stirling gestaag, op de voet gevolgd door Jim Clark met de Aston en de twee ‘grote’ Ferrari’s van Von Trips en Allison. Onder aanvoering van Herrmann volgde de meute Porsches.

In de eerste ronde groeide Stirlings voorsprong tot dertien seconden, maar dat was nog maar het begin. Kort daarna verschalkte de tweede Maserati de Aston van Clark. Inmiddels was een ontketende Bonnier met zijn Porsche aan een ongelofelijk remonte begonnen. In de derde ronde ging hij in duel met Von Trips voor de tweede plaats. Die verschalkte hij en hij zette vervolgens zijn achtervolging voort, in een poging op de achterbumper van de Maserati te geraken. Moss reageerde prompt en vergrootte zijn voorsprong met 44 seconden. Von Trips bleef afwachtend in derde stelling rijden, voor Clark, wiens motor het later begaf.

In ronde 10 hadden de eerste pitstops plaats. Moss kwam als eerste van de kopgroep binnen. Hij gaf het stuur aan Dan Gurney, die vervolgens nog steeds de wedstrijd aanvoerde. Olivier Gendebien, die in de uitstekend gereden Porsche van Herrmann kroop, behield de prachtige tweede positie. Inmiddels verslechterden de weersomstandigheden met de minuut. Daarbij stak er plots mist op, die het zicht behoorlijk beperkte. Phil Hill, die de Ferrari van Von Trips overnam, wist Gendebien te verrassen en legde beslag op een tweede stelling. Inmiddels reed de Maserati nog steeds riant op kop, tot Gurney in ronde 20 de Tipo 61 de pits inloodste met een losgetrilde olieleiding. Het Camoradi-team leverde schitterend werk. Hoewel de herstelling slechts 4’32” in beslag nam, verloor de Maserati twee posities. Daardoor leidde Hill, op de voet gevolgd door Gendebien. Steeds maar weer dikkere mist verhinderde Gurney niet om de Maserati de sporen te geven in een poging om de leiding terug te nemen. In ronde 26 vertoefde hij op de tweede plaats, op 42 seconden van Von Trips.

Vervolgens kwam hij eindelijk binnen om te tanken, weliswaar na verschillende tevergeefse pogingen van het team. Wegens de te dikke mist had de Amerikaan het signalisatiebord al enkele malen gemist. Stirling nam weer plaats in de Maserati en vertrok in derde stelling als een bezetene. In ronde 31 vertoefde Porsche alweer aan de leiding, nadat de motor van de Phil Hills bolide de geest had gegeven. Moss zette alles op alles. Daarop bleek de Brit twaalf seconden per ronde in te lopen op de RS60 van Bonnier! Zes ronden later ging de Maserati de Porsche voorbij. Bonnier probeerde nog terug te vechten, maar Stirling was die dag onoverwinnelijk. Uiteindelijk zegevierde hij met een voorsprong van drie minuten. Dat hij ook de snelste ronde van de wedstrijd op zijn naam schreef, zal allicht niemand verbazen!

Hiermee was de eerste overwinning van de Maserati Tipo 61 in het Wereldkampioenschap der Merken een feit. Een fantastische prestatie die het Camoradi-team het jaar daarop nog eens zou herhalen! Ditmaal met teameigenaar Lucky Casner zelf, die het stuur van de Tipo 61 deelde met Masten Gregory.

Tekst: Alec Lavaerts - foto’s: Archivio Maserati