50 jaar geleden verliet ons Ivo Grauls, een groot spektakelman van de Belgische autosport

Chimay, 21 mei 1972. Tijdens kwalificaties voor de Gr. 2 wedstrijd die werd verreden in de Grote Prijs der Grenzen zette Ivo Grauls zijn 570 pk sterke Camaro Z28 op pole. Een verrassing? Misschien niet. De gepassioneerde GM-dealer uit Sint-Truiden stond al vele jaren bekend voor zijn opmerkelijke “presence” aan het stuur van dikke Amerikanen.

Steeds hield hij een er spectaculaire rijstijl op na die bijzonder werd gesmaakt door het publiek. Het zeer snelle asfaltlint van Chimay bleek van oudsher een kolfje naar de hand van de krachtigste bolides die er optimaal konden gebruikmaken van hun titaanvermogen. Hoewel Grauls bij de start werd verrast door de Escort van Alain Dex, zette hij al snel orde op zaken. Op einde van de eerste ronde leidde Grauls souverein, voor Dex en Claude Bourgoignie die met zijn krachtige Capri RS aan een sterke opmars bezig was. In de tweede ronde vergrootte Grauls zijn voorsprong met reeds 8 s. Bourgoignie reageerde prompt met een snelste ronde, goed voor een gemiddelde van 194,017 km/h. Hiermee ontketende de strijd definitief! Grauls reageerde met een gemiddelde van 195,225 km/h! Maar daarmee was de kous nog niet af.

De ronde daarop ging het nog sneller…  De spektakelman uit Sint-Truiden pitste er nog eens een tiende van een seconde af. Het publiek hield zijn hart vast. Waar zou dit eindigen? In de achtste ronde, net voor de brug van Robechies, naderde de Camaro met hoge snelheid een groep van drie achterliggers. Wat er toen juist gebeurde, is niet bekend, maar even later raakte Ivo Grauls van de baan in de snelle bocht aan de “ferme de Thiérisart”. De Camaro schoof met hoge snelheid door het struikgewas en sloeg vervolgens te pletter op de meters lager gelegen spoorlijn. Ivo Grauls was op slag dood. Grote verslagenheid bij zowel het publiek als de piloten. Grauls was immers steeds een graag geziene verschijning in de racemiddens en ver daarbuiten. Daarmee verloor België een groot rijderstalent dat vastberaden was in de toekomst nog van zich te laten horen! Na 50 jaar zijn we je nog niet vergeten Ivo. Het gaat je goed!

Tekst: Alec Lavaerts - Foto’s: archief