Antwerp Classic: Nabeschouwing van de organisatoren
Zou het tweede deel de zaken kunnen keren? Neen. Eysermans en Poulmans gingen door op hun elan, pakten slechts één luttel puntje en kwamen aan het finishpodium met een totaal van 7.40 punten. Ze vonden in het tweede deel wel hun evenknie met Stefaan Vierstraete en Olivier Schmitt, die ook slechts één puntje pakten, maar zij torsten al wel een zware puntenlast mee uit het eerste deel en kwamen dus niet verder dan een 9de plaats. De zege ging dus onbetwist naar het duo Eysermans-Poulman. Leo en Inge Rackham hielden een mooi gemiddelde vast, voegden nog 15 punten toe aan hun totaal en eisten de 2de plaats in het algemene klassement op. Een mooie sprong voorwaarts maakten Pascal Buelens en Frank Bersipont, die een uitstekende score van 6 punten pakten en zo de 3de podiumplaats konden veilig stellen.
Het algemene beeld was dat van de routiniers, die de beste plaatsen voor hun rekening namen. Het podium weerspiegelde ook de zeges binnen de diverse klassen met Eysermans-Poulmans, winnaars bij de Youngtimers, Leo en Inge Rackham laureaten bij de Oldtimers en Buelens en Berispont die de klasse Historics op hun naam schreven.
Aan het woord : wedstrijdleider Patrick Holemans
Vijf maanden geleden zijn we er aan begonnen. Welke streek zullen we dit jaar kiezen? OK, gekozen, de twee uitzetters konden beginnen. Na een paar weken konden we het traject een eerste keer afrijden, enkele correcties aanbrengen en nogmaals afrijden. Drie maanden voor de wedstrijd begint dan mijn werk. Dat betekent vergunningen aanvragen, medewerkers zoeken, de timing uitwerken en noem maar op... Vorige zaterdag, om 7.00 uur waren de eerste deelnemers al present. Alles verliep vlotjes. De start was om 9u00 en na deel 1 zagen we vele tevreden gezichten. Blijkbaar zorgde de proef op het militair domein aanvankelijk bij de deelnemers voor wat verwarring, maar alle teams hadden zich geamuseerd op deze proef. In deel 2 bleek er op de kaart een kortere route te zijn, die wij niet hadden gezien. Er werd snel overlegd en de nodige correcties aangebracht. Zo, probleem opgelost nog voor alle deelnemers binnen waren. De laatste deelnemer kwam om 17u10 binnen en de prijsuitreiking was er om 18u15! Voor mij was het een geslaagde editie met enorm prachtig weer.
Hugo Van Opstal: “Finishen was de uitdaging”
Na een lange break, zijn we dit jaar opnieuw van plan om enkele mooie ritten mee te rijden. Om diverse redenen stond onze Triumph Spitfire, bouwjaar 1978, meer dan vier jaar stil. Deze winter hebben we de wagen een opknapbeurt gegeven. Samen met mijn vrouw Ilse gebruiken we die oldtimer enkel om rittensportwedstrijden te rijden. Je kan dit soort wedstrijden ook met een moderne auto rijden, maar in de Spitfire is het echt autorijden: zonder stuur- of rembekrachtiging, zonder airco, met een klassieke tripmaster en met een ophanging die elke oneffenheid laat voelen. Door mijn drukke bezigheden als journalist in de autosport zijn er slechts weinig vrije weekends om een rit mee te rijden. Dit jaar reden we als opwarming voor de Antwerp Classic enkele weken geleden de Leeuwenrit en in het Paasweekend hadden we de vorige editie van de Antwerp Classic nog eens afgewerkt als training, want een mooie rit vlakbij de deur in de Noorderkempen is altijd plezant.
Het startveld was dit jaar iets minder groot, maar aan kwaliteit geen gebrek. Voor gelegenheidsrijders zoals wij is het jammer dat er geen categorie recreatie meer bestaat, want de moeilijkheidsgraad ligt meteen erg hoog. Het schrikt wellicht sommige deelnemers af, maar wij zijn niet bang om een foutje te maken. Het is telkens weer een stap in je leerproces. Misschien waren we te goed voorbereid of was de nervositeit te groot, na de extra aandacht van de VAS-fotograaf voor de start in Sint-Jozef. In elk geval konden we na een paar situaties al opnieuw beginnen. Omdat we bij gestyleerde bol-pijl het advies kregen dat elke situatie getekend moet zijn, interpreteerden we een straatje links als een getekende T-links, in theorie juist, maar in deze rit werd het niet zo ver gezocht en moesten we gewoon zoeken naar de eerste ‘echte T’.
We waren meteen wakker, al ging de eerste RT in Merksplas verloren door een foutje op de technische KMO-zone rond de Veldenberg, waar de organisatie een goed verdoken baantje had gevonden vlak na de start. Het was op dat moment al duidelijk dat het eerste deel pittig zou worden en dat bleek ook met een mooie ingetekende lijn, gevolgd door een pijlen en puntenrit in Zondereigen, waarna het vroegere militaire domein in Weelde voor een plezant stuurmomentje zorgde. De uitgetekende blinde lijn tussen de hangars leek op het eerste zicht een onmogelijke puzzel, maar na een hulpvaardige tip konden we ons amuseren met het betere stuurwerk, waarbij het uitkijken was naar verborgen letters. Weer een toffe oefening, afgerond met een verrassende doodloper rechts, terwijl links de TK zichtbaar opgesteld stond. Na nog een blinde lijn gevolgd door een blokkaderit, goed voor bijna 4 uur intens zoeken en rijden, was de stop bij R-Power in Rijkevorsel meer dan welkom.
In het tweede gedeelte lag het ritme al even hoog. Geen tijd om even op adem te komen met nog enkele blokkaderitten, een punten- en pijlenrit en ingetekende lijn in Rijkevorsel, Brecht en Loenhout, met enkele mooie stroken onverhard waarop de piloten zich konden uitleven. Tegen 18u00 waren we terug binnen in Sint-Jozef, waar we 9 uur eerder van start gingen. Moe en voldaan, na een intense, snelle en uitdagende rit over de mooiste baantjes in de Noorderkempen. Samen met mijn vriendin Ilse beleefden we weer een toffe dag, want je moet tijdens zo een rit heel goed samenwerken en naar elkaar luisteren. Het resultaat, een 32ste plaats was voor ons bijzaak. Op dit niveau binnen de tijd finishen als relatieve groentjes geeft op zich al voldoening. En alle respect voor de teams die voor ons eindigden, want het was geen simpele uitdaging, deze Antwerp Classic!
Persbericht VAS Rally
Tweet
Rudi Steylaerts