ADAC Westfalen Trophy: Spannend seizoenslot van Belcar Historic Cup powered by St. Paul

In het kader van de ADAC Westfalen Trophy zijn de laatste twee races verreden van de Belcar Historic Cup powered by St. Paul. Van de vier platformen waren er reeds drie waar de kampioenen gekend waren na de reeds verreden Spa Six Hours. Alleen in platform 4 was de kampioen nog niet gekend, maar niemand die eraan twijfelde dat de laatste titel naar Tim Kuijl zou gaan, die alleen mathematisch nog niet zeker was om zichzelf op te volgen als kampioen.

Dieter Kuijl, Wim Kuijl en Luc Moortgat waren reeds voor de start op de Duitse Nürburgring zeker van hun titel in hun respectievelijke platformen 1, 2 & 3. Door het uitvallen in de tweede race tijdens de Spa Six Hours moest Tim Kuijl wachten tot de Nürburgring om zijn titel in platform 4 te verlengen. Hij was mathematisch nog niet zeker en indien het duo Thaens/Theunissen of Guy François de beide races wonnen en Wim kwam niet verder dan 18 punten in één race, dan had de titel nog in gevaar kunnen komen voor de BMW-rijder.

Regen verstoort kwalificatie / Pole voor Ford Capri RS 3100 Cosworth van Wim Kuijl

Tijdens de kwalificaties konden de piloten amper drie ronden op een droge omloop rijden waardoor de vroege vogels de beste chrono’s neerzetten en er amper tijd was om die nog te verbeteren. Tim Kuijl zette met zijn razendsnelle Ford Capri RS 3100 Cosworth (platform 2) een knaltijd op de tabellen en was respectievelijk twee en drie seconden sneller dan de Porsches van Luc Moortgat en Erik Bruynoghe/Eric Nulens (Platform 3). Tim Kuijl zette met zijn BMW E36 2.5l (platform 4) de vierde chrono op de tabellen voor de BMW M3 van Guy Fastres en het duo Ben Thaens/Bert Theunissen, die de tweede chrono lukten in platform 4. Maar het onfortuinlijke duo viel op de einde van de kwalificatie uit met een onherstelbare breuk aan de versnellingsbak. Ondanks de concurrentie trachtte een sportieve Tim Kuijl zijn rivalen nog te helpen, maar tevergeefs. Ook hij had het defecte onderdeel niet bij.

Tim Kuijl: “Ondanks het feit dat de titel in platform 4 quasi een feit was voor mij, had ik het toch liever uitgevochten op het asfalt. Ik vind het spijtig voor Ben & Bert, wan ze verliezen hierdoor ook hun vice titel.”

Jan Van Elderen haalde de Ford Sierra Cosworth eenmalig voor de Belcar Historic Cup vanonder het zeil en realiseerde de zevende chrono. Hij schreef niet in onder de gastklasse (platform 5) en kon zodoende nog scherprechter spelen in de strijd om de ereplaatsen in platform 3. Dieter Kuijl was de snelste in platform 1 met zijn Ford Capri 2600 RS Weslake.

Race 1: Opnieuw een ongrijpbare Erik Bruynoghe

Tijdens de start van de eerste manche ging Wim Kuijl op een koude en natte omloop als eerste op het gas voor Bruynoghe, Moortgat, Fastres, Tim Kuijl, van Elderen, Alders, Cooreman, Verheggen, enz. We moesten tijdens de eerste ronde niet lang wachten op een aanval van Bruynoghe op de leidende Capri. Deze zette zijn Porsche reeds na enkele bochten naast de Capri aan de buitenkant en er was licht contact. Tim Kuijl had een beschadigde velg en moest richting pits om een ander wiel te steken. Bruynoghe bouwde een kleine voorsprong van enkele seconden uit op merkgenoot Moortgat en kon deze consolideren tot aan de meet. Moortgat moest een kleine vijf seconden toegeven, maar was op zijn beurt wel 20 seconden sneller dan de Ford Sierra Cosworth van Jan van Elderen en de BMW E30 van Atrex-rijder Evertjan Alders die een spannend gevecht leverden voor de laagste podiumtrede.

Tim Kuijl was ook een tijdje in dit gevecht verwikkeld, maar koos nadien eieren voor zijn geld. Hij werd vijfde algemeen en won platform 4 en de laatste nog te verdelen titel. Zodoende realiseert hij negen zeges op twaalf wedstrijden en rekening houdende met de drie verplichte schrapresultaten scoort hij net als vorig seizoen de maximale score.    

Achter de twee gastrijders Uwe Send en Georgios Katsikis werd Samuel Verheggen knap achtste algemeen en zesde binnen de reguliere Belcar rijders. Hij won zijn klasse en was de snellere van de Honda van Cooreman, de BMW van Van Nieuwenborgh en de Nissan van Verbelen. Dit viertal was een ganse wedstrijd enorm aan elkaar gewaagd.

Achter hen werd de Nissan Primera BTCC van Guy François tweede in platform 4 en vormde op die manier nog een bedreiging voor de tweede plaats van Thaens/Theunissen in het kampioenschap binnen platform 4. Na de pech van Wim Kuijl was de winst in platform 2 voor Marc Roessle en zijn Ford Escort voor de BMW 2002 van Floris Fick.

Ook Dieter Kuijl had zijn dagje niet en sukkelde met zijn nieuwe regenbanden waardoor hij het vermogen niet aan de grond kreeg en werd geklopt door de Ford Escort van Hans Gerd Brauneiser. Guy Fastres, die in het begin van de race met zijn BMW M3 goed mee vooraan zat, moest vroeg de rol lossen omdat hij opteerde voor slicks. Hij eindigde in de buik van het peloton.


Race 2: Luk Moortgat na bestraffing van Wim Kuijl

De startopstelling van de tweede race was volgens de uitslag van de eerste wedstrijd. Zodoende stond na de zege van ploegmaat Bruynoghe, Eric Nulens op de eerste startrij, geflankeerd door Luc Moortgat en voor van Elderen, Alders, Tim Kuijl, enz. Een slechte uitslag in race 1 vertaalde zich automatisch in een slechte startplaats voor de tweede wedstrijd. Zo moest Wim Kuijl starten op de 25ste plaats.

Jan Van Elderen nam iedereen te grazen tijdens de start op een droge omloop terwijl Nulens snel zijn meerdere moest erkennen in ondermeer Moortgat, Alders, Tim Kuijl en Cooreman. Reeds in de eerste rond viel de BMW E36 van kersvers kampioen Tim Kuijl weg door problemen met de stuurbekrachtiging terwijl zijn broer met de supersnelle Capri door het peloton kliefde en reeds 17 plaatsen had goed gemaakt. Ook Dieter Kuijl kon ditmaal in droge omstandigheden de pk’s aan de grond krijgen en pakte de leiding in platform 1. Hij ging in duel met de Mercedes van schoonzoon Samuel Verheggen voor de 10de plaats algemeen.

Rond half koers lag van Elderen nog steeds aan de leiding, maar Moortgat bleef onder de vleugel van de Sierra Cosworth terwijl Wim Kuijl reeds werd gesignaleerd in derde positie voor Alders en een sterke Guy Fastres.
Voor de zesde plaats kregen we een schitterend gevecht tussen Katsikis (Opel), Cooreman (Honda), Nulens (Porsche), Dieter Kuijl (Capri), François (Nissan), Send (Opel) en Verheggen (Mercedes). Deze lagen op amper drie seconden van elkaar met veel positiewissels. Het gevecht tussen van Elderen en Moortgat speelde in het voordeel van Wim Kuijl die zodoende naar de twee koplopers sloop. Met nog 10 minuten op de klok kon Moortgat voorbij van Elderen gaan naar de leiding.

De absolute eindfase van de wedstrijd zal nog een tijdje nazinderen. Net voor het ingaan van de laatste ronde kon Wim Kuijl met zijn Capri doorstoten naar de leiding voor Moortgat terwijl van Elderen reeds tegen een kleine achterstand van 10 seconden aankeek. Dieter Kuijl zat in een uitstekende zesde positie met de platform 1-Capri, maar kreeg problemen met de remmen en maakte een pirouette. Hij verhuisde uiteindelijk naar de 12de plaats maar won wel zijn platform. Zoon Wim Kuijl had gewonnen spel, maar in de allerlaatste ronde zag hij een gele vlag niet en werd van de eerste naar de vierde plaats gezet in de einduitslag.

Wim Kuijl: “Ik zat naast een gedubbelde wagen en heb die vlag niet gezien. De volgende wel en die heb ik gerespecteerd. Ik won geen positie en het was daarenboven in de allerlaatste ronde. Ik vind de straf overdreven, maar anderzijds zet dit geen domper op de feestvreugde. Ik was gestart op de 25ste plaats en reed als eerste over de finish. Dit was voor mij de mooiste wedstrijd van het seizoen. Ik was totaal uitgeput, maar zeer gelukkig. Dit pakken ze me niet af”.

Moortgat wint dus zijn zevende race van het seizoen voor van Elderen die nog enkele punten wist af te snoepen van Evertjan Alders. Maar desondanks pakt de Atrex-rijder de derde plaats over van het trio Van Rompuy/Van Rompuy/Qvick die niet aanwezig waren met de vertrouwde BMW M3.

Guy François pakte met een zede plaats algemeen de zege in platform 4 en doet het duo Thaens/Theunissen naar de derde plaats verhuizen in de eindstand. De Nissan wordt dus in extremis nog vice-kampioen. Samuel Verheggen reed opnieuw een knappe race met zijn Mercedes en pakte de derde plaats in klasse 3D. Daarin wordt VR Racing by Qvick Motors van de leidersplaats gestoten door de BMW van Van Nieuwenborgh.    


De Belgische kampioenen in de diverse platformen & de Bravo kampioenen in hun respectievelijk klassen volgens de cilinderinhoud

Platform 1
Dieter Kuijl / Ford Capri RS 2600 Weslake
Klassen Platform 1
1A. Pearson Chris / MINI
1B. Wilson Graham - Morley Tim / Lotus Elan & Marc Vandendyck/ Lotus Elan
1C. Brauneiser Hans Gerd / Ford Escort RS2000
1E. Dieter Kuijl / Ford Capri RS 2600 Weslake

Platform 2
Wim Kuijl / Ford Capri RS 3100 Cosworth
Klassen Platform 2
2A. Damseaux Eric - Damseaux Maurice / MINI Cooper
2B. Dominique Holvoet / Toyota Celica
2C. Roessle Marc / Ford Escort RS2000
2D. Van Haelst Gust / Mazda RX3    
2E. Wim Kuijl / Ford Capri RS 3100 Cosworth

Platform 3
Luc Moortgat / Porsche 964 Cup
Klassen Platform 3
3A. De Bonhome Thierry - Brieven Guy / Citroen AX Sport
3B. Mario Potters / Peugeot 205
3C. Tony Kevers / Volkswagen Golf 2
3D.  Van Nieuwenborgh Juri / BMW 325i
3E. Luk Moortgat / Porsche 964

Platform 4
Tim Kuijl / BMW E36 2.5L
Klassen Platform 4
4B. Segers Lorenzo / Peugeot 106
4C. Guy François / Nissan Promera BTCC
4D. Tim Kuijl / BMW E36 325i

Foto's: BRAVO Racing