Autosport.be effent pad voor Thierry Neuville in Ypres Rally

Hyundai bracht begin dit jaar een Thierry Neuville-reeks uit op basis van de i20. De sportieve look en de verlaagde kit kan geleverd worden in de vijfdeursversie of de coupé. Met de Ypres Rally in zicht, waar Thierry Neuville straks als topfavoriet start, testten we de wagen in zijn natuurlijke habitat, namelijk de rallywegen, in Flanders Fields.

Met de Hyundai i20 editie TN door Flanders Fields

De Ypres Rally is de belangrijkste afspraak van het jaar in het Belgische Rallykampioenschap. Hyundai leverde dan ook forse inspanningen om de tweevoudige vice-wereldkampioen naar de Kattenstad te halen. Neuville start er uiteraard als enige topfavoriet. Met de 1.0-benzineversie, goed voor 120 pk, onder de bips, ging Autosport.be al eens van dichtbij bekijken wat Neuville te wachten staat.

Thierry Neuville kent geen droomhuwelijk met de Ypres Rally. Hij reed er in wedstrijdomstandigheden nog maar één keer uit, maar klom wel het podium op. Dat was in 2010. Het was meteen de start van zijn internationale carrière. In 2011 duurde zijn rally amper enkele kilometers. Neuville kwam nog één keer terug naar Ieper, in 2013, als voorwagen in de nieuwe Ford Fiesta R5.

Eerste Krachtmeting
De eerste krachtmeting staat op donderdag gepland, met de kwalificatieproef (QS) in Nieuwkerke. Hier vecht Thierry straks voor zijn startpositie op vrijdag. Deze QS is grotendeels gewijzigd al eindigt de proef wel nog altijd tussen een mensenzee op de markt van Nieuwkerke. Het zijn ook onze eerste

kilometers met i20 TN. We voelen meteen het potentieel van de wagen, genoeg fors voor het nodige rijplezier en een correcte stuurbehandeling. Op een breed stuk drukken we het gaspedaal eens goed in. Het koppel in derde en vierde versnelling is sterk, de auto blijft gaan. De QS laat zich vooral kenmerken door het diep aansnijden van de bochten in de “Spiervelden”. Daartoe leent deze auto zich uiteraard niet, maar de secure, doch snelle, manier waardoor we door de bochten kunnen, verrast.

Kunst
Op vrijdag wacht “Neu” het echte werk. De rally wordt op gang getrokken met de nogal atypische proeven van Zonnebeke, terug na lang weggeweest, en Langemark. Atypisch, want breed, snel en vooral veel lopend, vlak en vaak glad asfalt. De Hyundai i20 voelt zich op zijn gemak en verrast niet. Ook in de remzones is de wagen heel correct en betrouwbaar, ook al voelt de achterkant soms wat licht aan als we diep in de remmen gaan. In een technische zone op Zonnebeke merken we wel dat de Hyundai het vaak wat moeilijk heeft in de hernemingen. De eerste versnelling is iets te kort om de wagen in de laagste versnelling door de bochten te jagen. In tweede versnelling puft de wagen soms, maar eens boven de 1.500 à 2.000 tpm is dat volledig voorbij en trekt de wagen zich vlot vooruit.

Na Langemark trekken we voor het eerst naar het echte kloppende hart van de rally, namelijk het gebied in de heuvels in het zuiden van Ieper. Daar waar “Mr. Ypres” Freddy Loix vaak de rally in een plooi legde. De proeven Dikkebus, Hollebeke en Wijtschate vragen meer lef en techniek. Het diep aansnijden van de bochten doorheen de bermen blijft echt wel iets heel apart, een kunst op zich. Hier wordt het verschil gemaakt, al durft het even vaak lekke banden te regenen.

Op de effen wegen gedraagt de wagen zich als een speels Egyptisch slaafje, wanneer het oneffen wordt gedraagt de wagen zich eerder wars, als een uk zonder fopspeen. Maar ook al mokt de uk, dan toch blijf je meester van de wagen die iedere kilometer aangenamer wordt.

Met Kemmel, Mesen en Zillebeke opent de rally zaterdag met drie proeven die goed gelijken op de vrijdagproeven Dikkebus, Hollebeke en Wijtschate, dus laten we die even links liggen. We zijn vooral benieuwd hoe de wagen zich zal gedragen in Reninge en Watou.

Verlaagd chassis
Reninge laat zich kenmerken door veel betonwegen en grind, afgewisseld met snelle lopende stukken. Veel grind ligt er nog niet wanneer wij de i20 over de proeven jagen. Gelukkig maar, want op de plaatsen waar er wel grind ligt rolt de wagen over de steentjes, zoekend naar grip. Echt uitbreken doet de i20 niet en de Hankook Ventus Evo²-banden zoeken snel grip tussen de kiezels. Op de betonwegen merken we ook goed dat de wagen 25 mm verlaagd is en hard afgeveerd staat.

Dat merken we nog veel meer op de proef van Watou die als vanouds enorm hobbelig is. Het is misschien de enige proef van de rally die de geest van de rally uit de jaren ’80 en ‘90 nog draagt. Hier rijden met de i20 is voor de eerste en enige keer geen pretje. De wagen schudt, botst, zoekt in de acceleratie en gaat lichtjes zweven in remzones. Het verlaagde chassis helpt niet. Anderzijds, elke wagen waarmee we hier al reden vertoonde kuren en liet zich van zijn slechtste kant zien. Op de slotproef van de rally, Westouter – Boeschepe, herontdekken we de wagen die we de voorbije dagen leerden kennen. Het parcours is er vlakker en vanaf de Franse grens bijt het asfalt meer. De i20 is er een genot. We laten het koppel in derde en vierde versnelling spreken door de flauwe heuvelachtige “waaiers”, genieten van het stevige chassis in de bochten met veel grip en voelen dat de wagen toch wel goed afgeveerd staat op deze meer doordeweekse, vlakkere wegen. Voor ons mocht de rally gerust wat langer duren.

Bevindingen:
Conclusie: de 1.0-liter driecilinder ligt qua gevoel en geluid in lijn met die van de Ford Fiesta of de Skoda Fabia en ook het weggedrag is vergelijkbaar. Meer kracht behoeft de i20 TN eigenlijk niet, zeker niet vanaf derde versnelling waar het maximum koppel van 172 Nm tussen 2.200 en 4.000 tpm echt tot leven komt. Wie snel wil gaan zal misschien wat op zijn honger blijven zitten, maar wie snel door bochten wil scheuren vindt zeker een flinke speelkameraad in deze Koreaan.  De verlagingskit zorgt voor een sportief karakter en verhoogt het snelheidsgevoel fors op hobbelige wegen, al boet de i20 TN daar dan wel iets in aan rijcomfort. De i20 laat zich heel correct sturen met directe bewegingen. Soms voelt de servo iets te licht aan, waardoor korte bewegingen vaak wat bruusker geïnterpreteerd worden dan voorzien.

Qua look: “les gouts et des couleurs”. Met de oranje stickers en de asymmetrische velgen is de wagen misschien iets te opzichtig voor het dagdagelijkse gebruik, of wanneer moeder de vrouw er even mee op boodschappen gaat. De look strookt misschien ook niet helemaal met de prestaties van de wagen. Het blijft een vrij gewone kleine gezins- en stadswagen, weliswaar eentje met puike prestaties. Gelukkig heeft Hyundai acht verschillende versies voorzien, waaronder versies zonder het knallend oranje dat om een zonnebril smeekt om het te bezien. Anderzijds genoten we bij momenten wel van de lonkende ogen en turende blikken. Toch een teken dat deze Hyundai i20 de nodige emoties losweekt. En wanneer we de wagen terugbrachten, wierpen we de i20 TN nog een heel liefdevolle blik toe.

Binnenin merk je wel echt dat het om een opgesmukte standaardwagen gaat. Het opvallendste extraatje, het borduurwerk op de alcantarazetels, gaat verloren zodra je erin plaatsneemt. Er zijn wel een aantal kleine accenten, die een pak subtieler zijn dan de stickers aan de buitenkant. De oranje tinten, zoals op de versnellingspook, herinneren de bestuurder er wel aan dat hij/zij zich toch heel eventjes Thierry Neuville mag voelen. En van zodra het gaspedaal ingedrukt wordt, beleeft die wellicht evenveel plezier als Neuville zelf.

De TN is sowieso een winnaar, in Flanders Fields.

Foto's: Sandro Delaere