Adrien De Leener: “Seizoen met ups en downs”

De naam Adrien De Leener is misschien nog niet bij het grote publiek bekend, maar onze 26-jarige landgenoot bouwt inmiddels al enkele jaren gestaag aan zijn autosport carrière, en met succes. De in Amerika wonende Belg is maar af en toe in ons land aan het werk te zien en verdiende zijn sporen tot dusver op de internationale scène. Na enkele seizoenen in de Maserati World Series, maakte hij vorig jaar de stap naar de GT3’s, waar hij sindsdien met een Ferrari 458 Italia uit de stal van AF Corse in actie komt. Samen met zijn goede vriend Cedric Sbirrazzuoli besloot hij na een seizoen in de ELMS richting de Blancpain Endurance Series te trekken, waar hij dit jaar enkele opmerkelijke prestaties liet optekenen. Een overzicht.

Nog voor het seizoen van start ging kreeg De Leener het Silver statuut toegemeten, wat meteen zijn plannen om in de Pro-Am Cup in actie te komen op losse schroeven zette. Aangezien Sbirrazzuoli ook Silver is was het duo daardoor niet meer welkom in de klasse. Dankzij een derogatie kon onze landgenoot toch het seizoen als Bronze aanvatten. “Voor mij was het de eerste keer met een GT3 in Monza”, stak de Master of Business Administration-student van wal. “Ons team had twee weken voordien een testsessie, maar daar kon ik niet aanwezig zijn gezien examens.” De Ferrari bleek echter uitstekend uit de voeten te kunnen op de Italiaanse omloop. “De set-up was uitstekend en Cedric had de wagen als zesde gekwalificeerd.”

“Het begin van de wedstrijd was nagenoeg perfect en ik kon de zesde positie handhaven tot ik met een lekke band vier ronden te vroeg de pit moest komen opzoeken. Omwille van de minimum rijtijden moest ik die vier ronden nog afwerken vooraleer ik het stuur kon overhandigen aan mijn teamgenoot. We verloren bijna twee ronden en daarmee was de race eigenlijk voorbij. Positief was uiteraard dat we meteen lieten zien dat we competitief waren.” 
 

Na de snelle, maar ongelukkige start in Monza gooide de Balance of Performance in Silverstone roet in het eten voor de Ferrari-teams. “In mijn ogen was dat niet echt eerlijk, aangezien de nieuwe rijhoogte het zelfs gevaarlijk maakte om met de wagen te rijden”, aldus De Leener. “Ik had liever wat extra gewicht of een kleinere restrictor gezien. We waren niet competitief, de tijden waren gemiddeld, maar we waren nog steeds de derde Ferrari in de kwalificaties.” Een negende plaats in Pro-Am was uiteindelijk goed voor de eerste twee punten op het conto van de Ferrari #52. 

Vervolgens ging het richting Paul Ricard, een circuit waar hij al meermaals in actie kwam en zelfs twee weken voor de Blancpain 1000 nog een manche van de Trofeo Maserati afwerkte. “Vanaf het begin hadden we te kampen met een remprobleem en het duurde tot het einde van Q3 om het euvel te herstellen. Cedric kon de wagen daardoor niet eens kwalificeren en we moesten helemaal achteraan starten.” Desondanks bleek de wedstrijd een heel positieve ervaring voor onze landgenoot. 

“Ik nam vier van de zes uren voor mijn rekening (zo opgelegd door het reglement) en fysiek gezien was het waarschijnlijk de zwaarste wedstrijd van het seizoen. Het was ook meteen de eerste keer in het donker voor mij. Uiteindelijk werden we zeventiende algemeen, wat overeenkwam met P7 in Pro-Am.” Al bij al een mooie remonte en goede generale repetitie voor het hoogtepunt van het seizoen… de 24 Hours of Spa!

“In Spa hadden we het potentieel om tweede te worden”, klinkt het meteen. In de Ardennen kregen De Leener en Sbirrazzuoli versterking van niemand minder dan fabriekspiloot Toni Vilander en Raffaele Gianmaria, de uiteindelijke auteur van de snelste wedstrijdronde binnen het Ferrari-kamp. “Hetzelfde remprobleem stak 20 minuten in de race weer de kop op waardoor we meteen zeven ronden achterop kwamen te liggen.” Uiteindelijk werd de knalgele Ferrari zesde in Pro-Am op tien ronden van de winnaars en elfde algemeen. “Het is altijd teleurstellend wanneer je voelt dat er meer in zat, zeker als het een mechanisch defect is dat je de das om doet.” 

Het tij moest uiteindelijk wel eens gaan keren en met de Nürburgring was men al bij de laatste manche aanbeland. “De kwalificaties zorgden opnieuw voor problemen. Het was geen goede strategie te lang te wachten om nieuwe banden te monteren. Je hebt hier twee ronden nodig om die op te warmen en net op dat moment was er een rode vlag die de sessie beëindigde.” Ondanks weinig tijd achter het stuur te hebben doorgebracht, was wel al duidelijk geworden dat het met de set-up goed zat. 

“Ik moest de race aanvatten vanuit 43^e stelling, maar kwam al snel vast te zitten tussen tragere rijders. We besloten dan maar zo vroeg mogelijk te pitten en vervolgens kon ik op een vrije baan veel snellere rondetijden draaien en heel wat plaatsen goedmaken. Uiteindelijk gaf ik het stuur door aan Cedric toen ik vierde lag, hij rukte meteen op naar de tweede plek en kon op het einde de leidende Jaguar onder druk zetten…” Uiteindelijk lukte het net niet en moesten De Leener en Sbirrazzuoli vrede nemen met een knappe tweede plek in Pro-Am op slechts 0.3s van de overwinning. “Deze prestatie geeft ons in ieder geval veel vertrouwen en is goed voor onze ambitie om volgend jaar terug te keren en nog beter te doen. Hopelijk met meer geluk aan onze zijde dan.”

“Het was een seizoen met ups en downs,” blikt onze landgenoot terug. “In termen van persoonlijke ontwikkeling was het een heel positief jaar. Natuurlijk wil ik graag AF Corse, sponsors, familie en vrienden bedanken voor de steun. Het niveau is hier gewoon zo hoog, in mijn ogen het beste kampioenschap ter wereld voor GT3’s. Het is niet gemakkelijk om mijn racecarrière te combineren met mijn studies in de VS, maar alles loopt goed en ik zou in april moeten afstuderen, net op tijd voor de eerste race. Het is de bedoeling  om volgend jaar terug te keren. Er staat nog niets vast en we zijn verschillende pistes aan het bekijken, zowel qua wagen als qua klasse. Misschien combineer ik het wel met een ander kampioenschap”, besluit hij. Als toemaatje maakte De Leener dit weekend nog een gastoptreden in de Maserati World Series op het circuit van Suzuka, waar hij tweemaal op het podium wist te eindigen. 

Foto's: Vincent Wouters, Arne Simons & Martijn Wouters