Karting Genk ontvangt opener van Belgian Max Challenge

Op Karting Genk vond afgelopen weekend de eerste manche van het Belgisch kampioenschap karting voor de Rotax klassen plaats. De Belgian Max Challenge, kortweg BMC, begon daar aan een nieuw seizoen, jaargang 2019! Enkele verdwaalde sneeuwvlokken bereikten op zaterdag de Horensbergdam, maar er kon zonder al te veel problemen verder getraind worden. Zondag bleef het droog maar warm was het allerminst, gelukkig deden enkele spannende gevechten de temperatuur enkele graadjes stijgen.

Wie de timing de eerste keer onder de loep nam, kon er niet omheen kijken. Het tijdschema werd vrij drastisch aangepast tegenover dat van de afgelopen jaren maar daar was een duidelijke verklaring voor. Sinds dit jaar zal de BMC ook enkele wedstrijden afwerken met het Nederlandse Chrono kampioenschap. Om beide kampioenschappen gelijkwaardige punten toe te kunnen kennen, kwam het aantal races per weekend op de gelijke noemer van twee, in plaats van de gebruikelijke drie zoals we dat de voorbije jaren gewoon waren. Afgelopen weekend was het een zuiver Belgisch wedstrijdweekend met dus enkel punten te verdienen voor het BK, al mogen daar ook andere nationaliteiten aan deelnemen.

De MicroMax pilootjes mochten zoals we dat gewoon zijn als eerste aan de bak op zondag morgen. Na twee korte trainingen stond de eerste kwalificatie van het seizoen op het programma. Het werd meteen een spannend Nederlands onderonsje want Kasper Schormans troefde zijn landgenoot Tommie Van der Struijs af. Mateja Radenkovic reed naar de derde tijd voor Mas Sadurski en Olivier Jonckers die de beste Belg werd. De prefinale was meteen smakelijk om volgen. De top acht bleef vanaf het doven van de lichten bumper op bumper rijden met vele positiewissels. Doorgaans doen deze jonge kereltjes dat zonder krassen en deuken maar net voor halfweg koers kwam het toch tot contact tussen Schormans en Van der Struijs die van de baan getikt werd toen hij aan de leiding ging. Van der Struijs kon nog verder maar moest achteraan sluiten en Schormans werd bestraft voor zijn tikje, nadat hij als winnaar over de streep kwam. Lenn Nijs werd tweede maar zag na de DQ voor Schormans zijn felbevochten tweede plaats omgezet worden in de overwinning. De tweede race van de dag, de finale, verliep minder rommelig maar strijd was er zonder meer. Nijs maakte een goede start maar kon het vooraan net niet volhouden. Hij zag als eerste zijn teammaat Thomas Strauven voorbij komen maar die kreeg op zijn beurt af te rekenen met Max Sadurski, die won en een oersterke Kasper Schormans die vanaf de achterhoede terug kwam en tweede werd. Het verschil tussen nummer één, Sadurski en nummer drie, Strauven, bedroeg 0,069 seconden. Daarachter werd Tommie Van der Struijs nog heel mooi vierde maar daar zal de Nederlander absoluut niet tevreden mee zijn. Van der Struijs had namelijk de leiding in handen toen de rondenteller en de wedstrijdleider het ingaan van de laatste ronde aangaf. Van der Struijs interpreteerde dat als het einde van de wedstrijd en zegevierde zodus een ronde te vroeg. Toen het besef van zijn fout kwam, was de groep al te ver weggereden om nog aanspraak te maken op winst en moest hij tevreden zijn met P4.

Jens Van Der Heijden zette de snelste tijd neer in de MiniMax klasse. Tim Gerhards en Jayden Thien reden naar een tweede en derde tijd en waren zodoende opnieuw vooraan het veld terug te vinden, net zoals in de BNL KickOff en de eerste BNL, enkele weken terug. Dat Tim Gerhards de te kloppen man zou worden was vrij snel duidelijk. Al van bij de start van de prefinale koos hij het hazenpad, won de race en herhaalde dat kunstje ook in de daaropvolgende wedstrijd. Jaydien Thien finishte twee keer op enkele seconden achterstand terwijl Max knapen twee keer derde werd.

De zeventien Junioren begonnen rond half twaalf aan hun kwalificatie. Na het continue stuivertje wisselen vooraan werd de sessie pas op het einde het beslist en trok Jules Castro aan het langste eind. Thom Reinaerdts en Bart De Wit reden een tweede en derde tijd. Race één werd een ongemeen spannend spektakel stuk, met hoofdrolspelers, winnaars en verliezers. Reinaerdts en Castro kregen vooraan het gezelschap van hun GKS teamgenoot Jef Machiels. Jeffrey Fikse en Kai Rillaerts waren nooit veraf maar het was wel Milan Coppens die over de meeste snelheid beschikte. Hij reed in geen tijd naar de kopgroep toe. Dat gold als de spreekwoordelijke knuppel in het hoenderenhok want de strijd om de winst beloofde bikkelhard te worden. In zijn opmars naar voren plande Coppens zijn aanval op Machiels die toen tweede lag, stak Coppens binnendoor bij het aanremmen van de chicane. Machiels weigerde te plooien en ging mee buitenom al is dat een onmogelijk traject. Het contact was niet hard, maar hard genoeg om beide heren uit te schakelen. Ook Castro liep schade op waardoor Reinaerdts onbedreigd naar de overwinning kon. Race twee begon met evenveel drama als het einde van de eerste. De lichten waren nog niet goed en wel op groen gesprongen, alvorens het pak in elkaar haakte. Lars Zaenen, Jules Castro maar vooral Axel Hansoulle waren de grootste slachtoffers, al bleef de schaden materialistisch. Ook Machiels raakte niet ver, een sputterende motor dwong hem in de eerste ronde al tot opgave. Vooraan boekte Reinaerdts zijn tweede zege, na een close duel met Milan Coppens en Leyton Fourie. 

Met een relatief groot verschil was het Ilian Bruynseels die de pole verzivlerde in de Rotax Senioren. Andreas Hebert en Zsombor Kovacs reden naar een tweede en derde tijd. De snelheid die Bruynseels in de kwalificatie aan de dag bracht weerspiegelde zich ook in de races waarbij de rijder, uitkomend voor Bouvin Power, duidelijk het tempo bepaalde. In de eerste race beet Cesar Gazeau zijn tanden stuk op Bruynseels, in de tweede manche deed zijn Daems Racing Team teamgenoot Zsombor Kovacs dat. Zij werden respecitvelijk tweede en derde, en derde en tweede telkens na Bruynseels.

Tijdens de kwalificaties van de DD2 was Sebastien Degrande de rapste van het veld. Hij was een tiende sneller dan Carl Cleirbout, die uitkomt in de DD2 Master klasse zijn zoon Jordy Cleirbout sloot aan als derde. Degrande scoorde na de pole ook een twee op twee in de races maar vlekkeloos liep dat niet. In race éé Degrande kreeg af te rekenen met een sterke Cleirbout en Jarne Geussens. Voor Geussens, die vanaf P7 moest starten, had de dag al de nodige voeten in de aarde. Na snelle tijden op zaterdag en zondagochtend brak de versnellingsbak in de laatste training waardoor de wedstrijdmotor niet meer beschikbaar was voor de rest van de dag. In de kwalificatie weerhield een losgekomen fusee hem van een vlekkeloze sessie. Met het mes tussen de tanden moest het talent van Schepers Racing Service dus naar voren en dat lukte wonderwel! Cleirbout pakte P2 en Geussens moest kort daarachter tevreden zijn met P3. De start van de tweede race werd geen succes voor Degrande die slecht weg kwam uit de rollende start. Gilles Peulings, vierde in race één, kende een kanonstart en won meteen wat plaatsen. Degrande herstelde zich wel snel en reed zijn Daems Racing TonyKart terug naar de leiding van het veld. Cleirbout en Geussens moesten opnieuw genoegen nemen met P2 en P3, op nog geen halve seconde van de winnaar!

Foto's: Kartfoto