Kia Stinger GT: Steekt als een bij, danst als een vlinder

Waar zijn ze nu aan begonnen bij Kia? De Koreanen binden ongegeneerd de strijd aan met de Audi A5 en de BMW 4 Serie. Die vergelijking moeten we niet ver zoeken. Ze geven het zelf aan; meer zelfs, met hun GT-versie van de adembenemende Stinger spreken ze meteen ook een uiterst sportief publiek aan.

Met deze test treden we uit onze comfort zone. Autosport.be zocht tot nu toe naar een duidelijke link met de rally- en/of autosport. Het engagement van Kia in de autosport is de jongste jaren echter uiterst beperkt. Desondanks durven ze het in Zuid-Korea aan om enkele toplijnen te voorzien met het label GT en dat is voor ons genoeg om geprikkeld te worden. Meer zelfs, we leken als door een bij gestoken.

Streling

Laten we de wagen eerst even van buitenaf bekijken. Zonder meer een streling voor het oog. Met het laterale lijnenspel volgt men min of meer de concurrenten, maar de Kia heeft genoeg trekjes om zich te onderscheiden van de rest. De brede smoel die als een walvis lucht binnentrekt. De (weliswaar nutteloze) luchthappertjes in het kofferdeksel. Een lange neus waar je bijna kan op zonnebaden. En een kont die geheel eigen blijft aan de looks van Kia. Ja, er schuilt veel Optima in de achterkant, maar wie dat durft te zeggen doet de Stinger, en zeker de GT-versie flink wat oneer aan. De vergelijking met een Ford Mustang is makkelijker te maken als het op présence aankomt.

Punthielen

Onze Stinger GT is uitgerust met een 3.3 liter benzinemotor. Die genereert 370 stalen paardenkrachten en een indrukwekkend koppel van 510Nm, en dat laat zich voelen. Je hoeft hem nog maar te kietelen of hij scherpt zijn angel. Dat is uiteraard ook te merken in het verbruik. Het gemiddelde verbruik ligt volgens het boekje op  10,5 liter, maar dan moet de bestuurder zich echt als een communicantje gedragen. En we geven het maar mee: dit lukt echt niet. De Stinger nodigt veel te veel uit om het gas in te drukken. Hij oogt dan wel als een gladde boekhouder of accountmanager, maar er zit een vuil sadomasochistisch kantje aan. Hoge leren botten met punthielen, verdoken onder een maatpak.

Binnenin is het net iets minder. Keurig afgewerkt, dat wel, maar het luxueuze gevoel wordt niet tot in de details doorgetrokken. Daarvoor is er nog net iets te veel hard plastic aanwezig. Ook het infotainmentscherm komt wat bleekjes binnen. Tevens geven de zetels te weinig een kuipgevoel door een te vlakke zitting en een brede leuning, waardoor je jezelf toch net iets meer onderweg waant met een klassewagen, eerder dan met een sportieve berline. Bovendien is er binnenin te weinig aanwezig dat de bestuurder doet aanvoelen dat hij met een GT rijdt. Het blijft bijzonder ironisch, dat, hoe groter de berline, hoe minder hoofdruimte men heeft. Je kan wel kiezen om met de bips dichter bij het asfalt te gaan hangen, maar op zich mag dat de bedoeling niet zijn. Gelukkig win je enkele centimeters door de klep van het schuifdak in te trekken.

Ondanks alles is de Stinger een volleerde Grand Tourer. Het klankspel doet denken aan de betere reeks hothatches waar zowat iedereen mee lijkt uit te pakken. De V6 ronkt, ook al wordt het (rij)geluid subtiel gedempt. Ook de achttrapsautomaat doet het bijzonder goed, als je op zijn staart trapt tenminste, want hoe dichter de toerenteller bij de nul komt te liggen, hoe meer de Stinger twijfelt en danst tussen de versnellingen. Dat voelen we ook als we proberen manueel te gaan schakelen met de lepels. Volledig automatisch rijden lukt namelijk niet en dat geeft de Kia ook maar wat graag op geregelde tijdstippen aan.

Vlinder

Het rijplezier sluit echter naadloos aan bij het uiterlijk van de Stinger. Scherp en precies, zeker als je rekening houdt dat je toch met een behoorlijk schip van bijna een volle vijf meter en zowat 1.800kg (rijder inclusief) onderweg bent. Al is de neus echt lang om voorbij te kijken, toch weet je als bestuurder altijd waar naartoe. Helaas is onze rijtijd net iets te beperkt om deze wagen op alle soorten ondergronden aan de tand te voelen, maar misschien is dat maar goed ook, want op mooie, brede biljartvlakken voelt hij zich het best, zwevend en dansend als een vlinder. Kia heeft een uitermate goed compromis gevonden in de afstelling. De Stinger staat stevig op zijn poten, maar zacht genoeg om je een zwevend gevoel te geven en voor één keer is dat niet negatief bedoeld. Niet dat de wagen als een beginnende breakdancer reageert op bonkige stukken, integendeel, maar de Stinger voelt té comfortabel aan op ‘circuit’-wegen om daar op ruw terrein nog een vervolg aan te breien, dat voel je gewoon. En je moet redelijk ziek zijn in het hoofd om met zoveel moois problemen op te zoeken.

Kia heeft een vlaggenschip gebouwd. Hun mooiste, hun sterkste, hun krachtigste,… Meer zelfs, ze hebben qua performantie en rijplezier het vlaggenschip gebouwd van het ganse segment. Er is nog een beetje werk aan, maar de Zuid-Koreanen hebben vanuit het niets een stevige stap in de goede richting in dit segment van de markt gezet. Meer zelfs, we kijken zelfs op een andere manier naar de Picanto en de Rio. A job well done, heet dat dan.

Foto's: Sandro Delaere