Nürburgring: Kampioenen zijn gekend na spannend en geanimeerd seizoen

De Belcar Historic Cup 2023 heeft een mooi en spannend seizoen achter de rug. Tot en met het laatste raceweekend waren drie van de vier kampioenen nog niet gekend. Voor enkelen duurde het zelfs tot aan de finishlijn om te kunnen vieren. Kwalitatief gaan de Historics er ook fel op vooruit. Alleen platform 1 dat wagens huisvest met een FIA homologatie tot 1982 lijdt aan bloedarmoede. De mensen van BRAVO die deze knappe autosportdiscipline promoten mogen zich terecht fier op de borst kloppen met een gemiddeld deelnemersveld van meer dan 50 wagens.

Titelverlenging voor Dieter Kuijl in platform 1

Dieter Kuijl stond voor een eenvoudige opdracht in platform 1. Hij moest tweemaal uitrijden, maar mocht uiteraard niet uitvallen omdat hij in tegenstelling tot de concurrentie reeds twee schrapresultaten achter zijn naam had staan. De St Paulrijder deed zijn job en won de beide races. Tot en met de laatste race op de Nürburgring was ook de Ford Escort RS 2000 MK2 van het trio Brauneiser/Tijtscheid/Trojan nog in strijd voor de titel. Ze werden uiteindelijk tweede terwijl Christoph Roessle zichzelf buitenspel zette in de titelstrijd toen hij in Francorchamps zijn snelle Ford Escort MK1 in de muur parkeerde. Tijdens de laatste wedstrijd lukte Dieter Kuijl zelfs een bijzonder knappe vijfde plaats algemeen en

bleef met zijn FIA Capri RS 2600 Weslake amper drie seconden boven de snelste chrono van zoon Wim die toch over een veel snellere Capri Cosworth. Een verdiende kampioen dus.


Gust Van Haelst pakt titel in platform 2 na bewogen seizoen

Wim Kuijl pakte op de Nürburgring zijn tweede van het weekend en de derde op rij met zijn Ford Capri Cosworth. Zodoende kon hij na een pechseizoen nog oprukken naar de derde plaats in de eindstand van platform 2 na kersvers kampioen Gust Van Haelst in zijn Mazda RX3 die het pleit won van pechvogel Marc Roessle. Dominique Holvoet eindigt vierde na een oerregelmatig seizoen met de Toyota Celica terwijl Floris Fick de top 5 afsluit met de BMW 2002. Kuijl won vijf van de tien races terwijl zijn Ford Capri RS 3100 GAA Cosworth veruit de snelste wagen was van het ganse lot.

Maar met driemaal een 0 achter je naam wordt je geen kampioen. De Capri moest heel wat pech verwerken, maar werd werd alsmaar beter naargelang het seizoen vorderde en dat vertaalde zich in een knappe inhaalbeweging. Van Haelst en Roessle toonden iets meer regelmaat en vochten tot het einde van het seizoen voor de titel met de Toyota van Holvoet op vinkenslag.

Luc Moortgat kampioen in platform 3 met de hakken over de sloot

De meest spannende finale zagen we in platform 3 waarin Guy Fastres als leider naar Duitsland mocht vertrekken. Als we voor het laatste weekend reeds rekening hielden met de schrapresultaten dan kwam Moortgat dan weer aan de leiding. Maar Luc Moortgat had het nadeel dat hij reeds de twee verplichte schrapresultaten had opgesoupeerd met een brilscore door een olielek tijdens het New Race Festival in Zolder. Guy Fastres had nog twee troeven van 34 en 30 punten achter de hand. Een score waar Luc sowieso over moest. Tijdens de eerste manche verloor Luc nog eens vier punten op Fastres die aan de leiding kwam met twee punten voorsprong. Een waanzinnig moeilijke opdracht gezien Luc

een gans weekend in de Corvette en de Sierra Cosworth zijn meerdere moest ervaren. Fastres had daarenboven ook nog een schrapresultaat van 32 punten achter de hand. Luc wist in de laatste race het gat van twee punten dicht te rijden en werd ook nog een beetje geholpen door het uitvallen van Branckaerts. Hierdoor werden Moortgat en Fastres ex aequo leider in het kampioenschap, maar Luc won vier wedstrijden tegenover twee voor Guy en hierdoor kon Moortgat zichzelf opvolgen als kampioen. Branckaerts werd bijzonder knap derde tijdens het maidenjaar van zijn Corvette C4 voor de Porsche 964 van Eric Nulens en won bovendien twee races.

Qvick/Van Rompuy/Van Rompuy doorbreken hegemonie van Tim Kuijl in platform 4

Reeds tijdens het begin van het seizoen wist de verenigde concurrentie dat alleen pech de BMW E36 STW van de titel zou houden. Die pech kwam er tijdens de Spa Summer Classic toen VR Racing by Qvick Motors moest rekenen op een reservewagen nadat de STW het slachtoffer werd van een overijverige afsleepdienst tijdens een vrije training.
De meest wedstrijden werden gereden door Erik Qvick en met een score van 318 op 320 punten zijn ze dan ook de primus van de klas en de verdiende kampioenen. Tim Kuijl, die voor de grootste oppositie moest zorgen heeft wel een pechjaar achter de rug met veel technische averij. Maar ook in betere tijden was de STW steeds een factie sneller dan de 325i van de uittredende kampioen. Het duo Ben Thaens/Bert Theunissen vormden ook oppositie, maar ze pakten reeds vroeg op

het seizoen drie schrapresultaten en zodoende moesten ze strijden voor een podiumplaats na de BWM STW van VR Racing by Qvick Motors. De meest regelmatige van platform 4 was uiteindelijk de snelle amazone Ilaria Stalliviere die met haar Renault Clio een gans seizoen vol scoorde in haar klasse en zelfs een algemene zege boekte in de uitgeregende wedstrijd tijdens de Spa Six Hours. Ze werd uiteindelijk vice kampioen terwijl er voor de derde plaats werd gestreden tot en met de laatste race. Het leek Tim Kuijl te gaan worden, maar deze moest opnieuw naar de kant met problemen, waardoor Bert Theunissen zijn BMW alsnog op het podium kon hijsen.

Foto's: Bravo Racing / Bravo-David Noels / Niels Vaeck