Opel Corsa GSi: Opel haar beste beslissing

Het nieuws dat de Opel Corsa GSi terug is van weggeweest, heeft duidelijk het grote publiek nog niet bereikt. Dat mochten we afgelopen week ondervinden door de vele vragen die we kregen tijdens onze testweek. Bij deze roepen we het luid en duidelijk: dé Corsa GSi is terug. En hoe! De herintrede van ons meest geliefde acroniem uit de catalogus van Opel is de beste beslissing die ze in Rüsselsheim, of ook een beetje in Parijs, konden nemen.

GSi verdween in 2012 stilletjes uit het assortiment van Opel ondanks een lange, rijke traditie. De vele rallyliefhebbers zullen dat beamen. Denken we aan de Manta en de Kadett die mid-jaren tachtig behoorlijk wat furore maakten. In 1988 werd de Corsa toegevoegd. Wie herinnert zich de beelden van Bernard Munster niet? Later kwam daar nog de Astra bij waarmee Bruno Thiry en Freddy Loix zich een weg baanden richting een carrière in het WK-rally. In 2017 werd de “Grand Sport Injection” opnieuw gelanceerd, eerst met de Insignia en nu met de Corsa. Je zou voor minder beginnen dromen over een vernieuwd engagement in de rallysport, zeker nu de Adam Cup her en der uitdooft. Dat ze nog maar eens bellen naar Holzer Motorsport (een motorsportbedrijf die op eigen houtje een Corsa R5 bouwde nvdr.) over die ontwikkeling van de Corsa R5.

Pit

De nieuwe Corsa telt net als in 2012 nog altijd 150 pk, weliswaar niet meer aangedreven door een 1.6l benzinemotor, maar wel door een 1.4-liter turbomotor en met een koppel van 220 Nm. Cijfers die zeer fraai ogen. De viercilinder kreeg een GSi-kalibratie voor een pittig reactievermogen.

Niet enkel onder de motorkap straalt de wagen agressiviteit en sportiviteit uit. De Duitsers zijn wel karig geweest met hun logo, want behalve achteraan en op de tapijtjes is “GSi” nergens terug te vinden, wat misschien wat jammer is. Anderzijds: de sportieve, vrij grote achtervleugel, de ingewerkte uitlaatpijp, de rode remklauwen in de schaduw van die zware 18-duims velgen die bekleed zijn met Michelin Pilot Sportrubber, de carbon buitenspiegelbehuizing en die strak aangemeten snoet (misschien wel mooiste façade van het volledige segment) verraden precies om welke wagen het gaat. Veel ingrepen die echter op geen enkele manier pocherig overkomen. Het meeste fan waren we van dat kleine, zwarte voorgrilletje aan de motorkap, wat Opel zelf de dwarsbalk noemt.

Recaro

Binnenin zijn de Recarozetels de grote uitblinker. Ondanks de sportieve look voelen die ontzettend comfortabel en gemakkelijk aan, ook voor gezinsleden die het niet zo begrepen hebben op van die sportkuipen. Ze bieden heel veel ondersteuning, vooral lateraal. De rest van het interieur oogt wat stilletjes, al zorgt het zwart blinkende dashboard en een grijs gechromeerd accentjes voor wat leven in de cockpit. De GSi is ook uitgerust met een lederen sportstuur (met verwarming), al voelde dat voor ons net iets te groot aan om een echt racegevoel te krijgen. Alles is mooi en gedetailleerd afgewerkt, zonder harde plastics wat het geheel een zachte, zijden look geeft. Op dat stuur en een nogal oubollig - hip in de jaren '90-schermpje tussen de toerental- en snelheidsmeter na, valt er absoluut niets aan te merken op het interieur van dit lichtgewicht.

Peuter

Voor we vertellen hoe goed deze wagen op de baan aanvoelt moet ondergetekende iets kwijt. Twee jaar geleden werd ik voor de eerste keer vader. M. bleek al snel een voorbeeldkind. Ze stapt dra de peuterpuberteit in als een flinke, lieve, doodbrave telg die nooit mort als ze moet slapen, noch draalt als er spruiten uit de keuken komen en opruimt zonder vragen. Soms krijg ik een beklemmend gevoel: gaat dit allemaal niet te gemakkelijk?

Wel, datzelfde gevoel hadden we bij deze Corsa. Alles lijkt vanzelf te gaan met deze wagen! Jammergenoeg bleef geen enkele van onze zeven testdagen regenvrij, maar wat deze auto toonde in natte, gladde omstandigheden was ronduit indrukwekkend. Dat is uiteraard te danken aan dat puike OPC-chassis dat gerust kan wedijveren met met het onderstel van concurrenten die uitpakken met veel meer pk’s en sperdifferentiëlen. Een sper zou bij deze wagen, met zo'n onderstel en maar "150 pk", toch maar overbodig zijn. De wagen dweept ergens tussen een inmiddels ruim assortiment van ST-, GT- of N-lines van rond de 150 pk en die kleine “hot hatches” die uitpakken met 200 pk en een koerschassis eronder. Als je met 150 pk zo’n plezierige wagen kan bouwen, dan durven we veel andere "matchboxes" gerust opgefokte stoerdoenerij noemen (zonder andere merken te bruuskeren - want vaak hebben die wagens heel wat andere kwaliteiten en is het doelpubliek net iets anders).

Ja, het accelereren is niet hetzelfde als met 200 pk, maar die 1.4l benzinemotor trekt zich vooral hoog in toeren goed uit de slag, (van 0 naar 100 km/u onder de negen seconden), en klinkt zoals een gouwe ouwe benzinemotor 20 jaar geleden ook al klonk en voor ons part hoort te klinken: van het gezoem van een dozijn hongerige horzels tot het geronk van een volwassen wespennest op zoek naar hun koningin. Als je jouw hand een even op de pook houdt, gaat die na een tijdje tintelen. Zo hebben we benzinespurters graag, met een rauw kantje dat je ook fysiek voelt.

Lustgevoel

Op de weg is de wagen is ontzettend stabiel, zelfs op oneffen, hobbelige of geaccidenteerde wegen. Aanvankelijk denk je dat de bolide iets te hard staat, maar zodra er echt wordt gereden, valt dat gevoel weg. Doordat de bestuurder nagenoeg in het midden zit, sta je quasi letterlijk en figuurlijk met elke hoek van de wagen, met elke Michelin, in nauw contact. De wagen reageert perfect op alle stuurhandelingen en het enige dat iets voelt van snelle lastwissels is het onderstel dat alles meer dan perfect in balans houdt. Zelfs een tikje op de rem om de wagen voor een bocht wat te doen buigen en speelruimte te geven lukt amper. Hoeft ook niet in een wagen waar een waterpas nauwelijks werk zou hebben. Alsof je met de vingertoppen door wolken of satijnen gordijnen glijdt. Vergis u echter niet, de wagen leeft wel degelijk en speelt in op meest verborgen lustgevoelens. Ook de remkracht is ronduit indrukwekkend. Niet toevallig zijn die afgesteld op de Nürburgring.

Het verbruik heb je als bestuurder zelf in de hand. Op de autosnelweg zit de Corsa GSi rond de 6.3l/100 km en na zeven dagen kwamen we uit op 8.5 liter, wat dus toch twee liter meer is dan wat Opel belooft, maar de testers hebben zichzelf wellicht het plezier ontnomen om de Corsa geregeld eens hoog in toeren te jagen.

Dit is een superplezante wagen die perfect beantwoordt aan alle wensen van een bestuurder die graag sportief rijdt en daarvoor geen 200 pk nodig heeft. Maar de Corsa leent zich ook uitstekend tot dagdagelijkse (stads)wagen, dankzij zijn comfort en ergonomie. Met een basisprijs van 21.355 euro is de GSi zeker geen prijsbreker. Het nadeel is dat de Corsa met die prijszetting wel in de buurt ligt van segmentgenoten die wel 200 paarden onder de kap hebben. Toch durven we de som te rechtvaardigen. Daarvoor heeft ie ons veel te veel doen lachen en kirren.

Voor wie het nog niet hoorde, zet de oren nog eens open: GSi is terug!