Regenrijders in hun nopjes tijdens vierde BMC in Berghem
Dubbel feest voor Lenn Nijs op zaterdag. De jonge Limburger vierde zijn tiende verjaardag en beloonde zich met de poleposition voor de prefinale op zondag. Thomas Strauven wist een tweede tijd neer te zetten waardoor het GKS team de eerste rij bezette. Nederlander Mika Van De Pavert deed het prima voor zijn thuispubliek en reed naar P3. In uiterst moeilijke omstandigheden werd zondag het startsein gegeven voor de eerste manche. Nijs behield de kop, terwijl Van De Pavert mee doorschoof aan de binnenkant en P2 overnam van Strauven. Strauven eiste die plaats echter snel weer terug op en nam wat later ook de leiding over. Terwijl Nijs het gaatje moest laten vallen, viel Van De Pavert terug in het veld. Hij zou uiteindelijk pas 21e worden. Vooraan leek Strauven op weg naar winst, maar Nijs kreeg het ritme net op tijd te pakken en dichtte het gaatje. Hij pikte in de voorlaatste ronde aan bij Strauven en wist hem in het uiterste slot te passeren voor winst. De vreugde was echter van korte duur want zowel Nijs als Strauven kregen een straf wegens een te smalle spoorbreedte achteraan. Derde aan de finish, Max Sadurski, nam zo de winst in ontvangst, voor Nijs en Strauven die ondanks een tijdstraf tweede en derde werden. In volledig droge omstandigheden werd de finale afgewerkt met Sadurski dus op pole. Toch was het opnieuw Strauven die in de openingsfase meteen een strak tempo kon aanhouden en de leiding overnam. Hij reed meteen enkele seconden weg van de concurrentie mede doordat de strijd om P3 spannend om volgen was. Bij het ingaan van de laatste ronde leek Nijs het voordeel te hebben, maar zowel Mika Van Den Pavert als Dries Vanlangendonck wisten Nijs nog te passeren. Strauven pakte na een sterk weekend de dagwinst en de leiding in het kampioenschap. Nijs werd tweede, Dries Vanlangendonck derde.
Het waren de Nederlanders die zich op het Berghemse asfalt als een vis in het water voelden. Jayden Thien pakte de pole voor Jens Van Der Heijden en Nathan Schaap. Startend vanaf de vijfde plaats reed Tim Gerhards een super wedstrijd. Hij schoof vlot door naar de leiding en kwam als eerste over de streep. Bruno Mulders volgde op ruim zes seconden als tweede, nog eens acht seconden later kwam Nick Gerhards als derde over de meet. Weinig spanning dus, maar dat veranderde in race twee. De deelnemers namen de start op slicks, maar de baan was op verschillende plaatsen nog vochtig en vuil. Na een stevige klapper was tussenkomst van de medische ploeg noodzakelijk. De rode vlag werd uitgehangen, maar wanneer de start weer gegeven kon worden, vonden de dikke druppels wederom hun weg richting Nederland. De organisatie besloot wijselijk om de race als regenrace te laten doorgaan en nadat de regenbanden onder de karts gemonteerd werden kon het veld weer weg. Zonder Tim Gerhards weliswaar. De Nederlander had de pits opgezocht en overtrad daarmee de parc fermé regels. Een opdoffer voor de titelkandidaat die de race vanaf de zijlijn gewonnen zag worden door Bruno Mulders voor Nathan Schaap en Enzo Bol, die een waanzinnige remonte maakte in de finale.
In opnieuw regenachtige omstandigheden mocht Dani Van Ruiten vanaf pole aan de finale beginnen. Mike Van Vugt deelde de eerste rij met zijn landgenoot, daarachter startte de Belg Milan Coppens als derde. Op een oldschool baan als Berghem is het sowieso al een aparte manier van racen, zeker in deze omstandigheden. De Junioren maakte er dan ook een stevig potje racen van met Dani Van Ruiten die de eerste race wist te winnen. Aan de meet waren de verschillen ook relatief groot, getuige Dani Van Dijk die als tweede op ruim drie seconden binnenkwam en Sem Van Til die op zes seconden als derde afsloot. De bui die de MiniMax tot halt riep, zaaide ook paniek in de paddock bij de Junioren, die hierna de baan op moesten voor hun tweede race. Hectische omstandigheden met heen en weer lopende monteurs en regenbanden die gemonteerd worden leken een maat voor niets. Want na de MiniMax wedstrijd bleek het weer gewoon… droog! Dani en Dani, beiden op de eerste rij. Voor de ene Dani werd het top, voor de andere Dani een spreekwoordelijke flop. Van Ruiten kwam prima weg, maar Van Dijk vergooide zijn kansen door na enkele ronden samen met Mike Van Vugt van de baan te schieten. Van Vugt kon relatief snel weer verder, maar voor Van Dijk werd het vanaf dan een lastige finale. Vooraan was het vooral Coppens die extreem goed wegkwam vanaf de zesde plaats. Hij nam zelfs kort de leiding, maar Van Ruiten pakte die koppositie snel weer over waarna hij wegreed van Coppens. De strijd leek gestreden, maar Coppens had het beste voor het laatste bewaard en sloot weer aan bij Van Ruiten. Hij speelde het echter slim en nam geen onnodige risico’s met het oog op de titel. Van Ruiten won uiteraard ook het dag klassement voor Coppens en Van Vugt!
Roy Curfs leek lang op weg naar een perfect weekend. Hij mocht vooraan starten in de eerste finale en wist deze in de regen naar zijn hand te zetten. Curfs won voor Storm Boer en Jordy Westerlaken, maar leek in de tweede race alle snelheid te zijn kwijtgespeeld. Ronde na ronde verloor Curfs terrein om uiteindelijk als vijfde over de streep te komen. Vooraan deed Jordy Westerlaken de beste zaken. Dankzij zijn winst greep hij ook de eerste plaats in de eindstand. Storm Boer verzekerde zich van P2, terwijl Curfs aan een eerste en vijfde plaats nog voldoende had om als derde mee op het podium te mogen.
DD2: Puelings durft te gokken, Van der Kaaij wint.
Voor de tweede keer in evenveel wedstrijdweekends was het Jarne Geussens die met de pole aan de haal ging. De Schepers Racing Service-rijder had maar liefst twee tiende bonus op de snelle dame Imke Arts en Luc Scheepers. Net voor de start van de eerste finale leek iedereen voor regenbanden te kiezen hoewel de baan stilaan begon te drogen. Vooraan keken ze allemaal naar elkaar en niemand durfde de gok te maken. Wat verder op de grid gebeurde dat wel en onder andere Gilles Puelings liet slicks onder zijn Expirit kart monteren. Dat leek bij de start zeker geen goede keuze. Puelings zag zijn concurrenten links en rechts voorbij komen, maar de piste begon op te drogen. De regenbanden begonnen snel te slijten en de set-up bleek belangrijk te gaan worden. Geussens kon het tempo niet aanhouden en het waren Van Der Kaaij, Degrande en Cleirbout die vooraan kwamen postvatten. Puelings kreeg zijn banden eindelijk op temperatuur, maar een foutje kostte hem opnieuw enkele plekken. Bovendien kreeg hij bij zijn uitstap door het grind een klikbumper, wat sowieso een tijdstraf oplevert. Gelukkig voor de Belg bleek zijn gok absoluut de juiste en in enkele ronden tijd was zijn achterstand tot nul herleid. Puelings won voor William Van der Kaaij en Sebastien Degrande. Van der Kaaij mocht de finale door de straf van Puelings als eerste aanvatten, met Puelings op P2 en Degrande op P3. In volledig droge omstandigheden waren het Van der Kaaij en Imke Arts die over de meeste snelheid leken te beschikken. Puelings moest al vroeg de rol lossen en ook Degrande en Cleirbout konden geen bedreiging vormen voor de winst. Arts probeerde nog wat ze kon, maar aan Van der Kaaij was niets te doen. Hij won voor Arts en nam ook de dag winst mee naar huis. Frits Wernsen was de snelste in de DD2 Master klasse.
Foto's: Kartphoto
Tweet
Rudi Steylaerts