Test Hyundai i30 N: Koreaan op strooptocht

Hyundai heeft zich met de i30 N op een terrein gewaagd dat tot op heden gedomineerd werd door de RS’en van deze wereld. En maar goed ook, voor een eerste worp in dit "hot Hatch"-segment hebben ze het er alles behalve bekaaid van afgebracht. De Koreanen zijn op strooptocht en klaar om enkele belangrijke concurrenten levend te villen. Autosport.be voelde de wagen aan de tand op het terrein waar straks ook Thierry Neuville zijn concurrenten moet gaan opvreten, op de wegen van de Ypres Rally.

Sinds vorig jaar weten we dat Thierry Neuville nog niet alles leest op Autosport.be, want had hij dat gedaan dan had hij zich misschien niet laten verrassen op Dikkebus. Neuville en Ieper, het blijft een moeilijke relatie. Komend weekend krijgt hij een herkansing en dus gingen we de arena opnieuw gaan voorproeven, ditmaal met de grote, volwassen broer van de i20 die we vorig jaar aan de tand voelden, namelijk de i30N, meteen ook de allereerste prestatiegerichte auto die Hyundai lanceert in dat N-gamma.

Wie een decennium geleden had gezegd dat Hyundai met een stevige hot hatch op de markt zou komen had de wenkbrauwen gefronst, maar sinds hun herintrede in het WRC in 2014 en hun engagement in de TCR Series is er veel veranderd. Plots zagen ze in Seoul in dat een flink pak consumenten gebrand zijn op een wagen waarmee ze zich kunnen identificeren met hun helden uit de racerij. "N" werd gepuurd uit vulkanisch Koreaans gesteente en gesmeed op de Nürburgring.

De i30N komt er in een uitvoering met 250 pk, maar er is ook de Performance Pack waarvoor je ongeveer 4.000 euro neerlegt maar er wel 19-inch Pirelli’s, grotere remschijven en rode remklauwen, verstevigingen en een elektronisch gestuurd sper bij krijgt. De krachtige 2.0l turbomotor genereert tot 275 pk en 353 Nm koppel.

G-kracht

Over smaken valt te discussiëren, maar de Hyundai i30N is een heel mooie wagen, zeker als je hem afweegt tegen bijvoorbeeld die brute tank van een Ford Focus RS of de meer traditionele stijl van een Golf GTI. De Hyundai steekt er echt bovenuit. De N-verwijzingen zijn talrijk, maar subtiel ingewerkt, zoals in de velgen of het soubassement. Binnenin moet je eigenlijk al echt zoeken naar die N en die speciale sportieve touch. Uiteraard is er het lederen, beetje te zwaar stuur, de glimmende pedalen en de diepe alcantarazetels, maar het geheel is zeker niet uitgekleed om het gevoel van een racewagen na te bootsen, op dat ene opvallende knopje met een finishvlagje na. Dat

“brave” gevoel is geen negatief puntje, want op die manier is de wagen heel toegankelijk voor een breed publiek en niet enkel voor de verbeten petrolhead. Het N-gevoel is wel nadrukkelijk aanwezig op het zwevende aanraakscherm, onder meer met de “N-modus”. Speciaal is zeker het schermpje waarbij je kan volgen hoeveel pk’s en koppel je aanspreekt en hoe hard de G-krachten inwerken tijdens het bochtenwerk (al heb je daar als bestuurder niet zo heel veel aan). Er is zelfs een functie om een rondetijd of de acceleratietijd op te meten. “Prestatiegericht”, zegt Hyundai. ’t Is niet gelogen.

Verslavend

Voila, en nu richting Langemark waar de Ypres Rally op gang wordt getrapt. Nog even in de Normal en Eco-modus, twee standen voor het normale gebruik in het dagdagelijkse verkeer. De wagen voelt ontzettend comfortabel aan en is perfect afgeveerd voor onze wegen, wat niet onbelangrijk is als je deze auto dagdagelijks wil gaan gebruiken. Maar eens we Langemark naderen, drukken we toch vol ongeduld op dat ene speciale knopje richting de N-modus en N-Custommodus, standjes die de bestuurder maar moeilijk terug uitgeschakeld krijgt, want in die modus spat het plezier er van alle kanten af. Het geronk, de heerlijke ploffen bij het opschakelen, het geknetter bij het afremmen,… heerlijk en verslavend. Dat de wagen een pak meer ging gaan verbruiken kon ons geen barst schelen. Onder de 8 liter/100km kregen we de Hyundai toch niet, dus dan komt het niet op dat litertje meer (of zelfs een veelvoud ervan).

Op Langemark, dat zich laat kenmerken door vele betonbanen, merken we snel dat de afstelling in de sportieve standen een pak harder staat, maar het blijft zeker genietbaar. Dat merken we nog meer als we naar Dikkebus, Dranouter, Mesen en Hollebeke trekken in het hart van het West-Vlaamse Heuvelland. De proeven zijn er uitdagend, de wegen liggen er bol maar nodigen door de mooie overzichten wel uit om het gaspedaal in te drukken. Het valt op dat de Hyundai niet rondhotst of –danst op deze wegen, maar heel beheerst blijft zelfs op een parcours waarvoor hij misschien niet gemaakt is. Bij het remmen blijft de i30 heel stabiel tenzij je als chauffeur echt zelf begint te wiegen. Pas dan gaat de kont iets lichter en speelser aanvoelen. Bij het accelereren wordt de wielspin goed opgevangen door het sper ondanks het gladde, stoffige asfalt. In korte wegveranderingen, toch ook heel talrijk op dit parcours, zou de wagen wat onderstuur durven vertonen, maar dat is nooit bruusk. De wagen trekt er zich heel gemoedelijk zelf uit.

Op zaterdag start de rally met de Kemmelberg, Zillebeke en Zonnebeke die in lijn liggen met de lus van vrijdag, qua sfeer en gevoel en ritme. Na de middag is er Reninge en Vleteren, met heel wat rechte, glooiende stukken en vaak heel mooi, plat asfalt die wat meer uitnodigen om een circuitstijl te hanteren. De Hyundai voelt er zich volledig thuis en laat zich gewillig door de flauwe bochten bewegen. De wagen laat zich zo gewillig meeslepen dat je niet altijd de drang hebt om die brute kracht constant aan te spreken. Deze wagen is gewoon ten allen tijde, ook in zalig-cruisen-in-de-Westhoek-stijl, zo genietbaar en amusant dat je bijna vergeet dat je bijna evenveel pk’s onder de poep hebt als de Hyundai i20 R5 waarmee Neuville straks de proeven aanvat.

Als orgelpunt moeten de rijders naar de fantastische proeven van Watou en Westouter-Boeschepe. Ook Watou is heel open en overzichtelijk, maar ook ontzettend oneffen. Het uitstekende onderstel onder dat blinkende koetswerk maakt deze proef genietbaar, en dat zegt veel over deze i30. Maar ook niet té genietbaar, want er moet heus nog een beetje gewerkt worden aan het stuur. Maar zelfs op die moeilijke ondergrond biedt de wagen absoluut rijplezier. Het enige minpuntje is dat de wagen misschien iets te zwaar is om hem kort in een bocht te gaan gooien, of zo voelt hij toch aan. Ook het schakelen kon wat soepeler worden afgesteld.

Als we in Boeschepe op het bijtgrage, abrasief korrelasfalt komen met die 19-inch Pirelli’s, waar de i30 belachelijk veel grip biedt, is de cirkel helemaal rond, letterlijk want de Ypres Rally eindigt op dat Franse tarmac. Maar ook figuurlijk, want alle troeven van deze i30 komen in de schaduw van Zwarteberg naar boven.

Eerste worp

Voor een eerste worp van Hyundai in dit hot hatch-segment is dit een knap werkstukje geworden, zowel voor iemand die zoekt naar een meer dan degelijke, comfortabele, ruime wagen, als voor iemand die zijn tanden eens in het stuur wil zetten. Als dit de start en de basis wordt voor een hele N-reeks en meerdere generaties dan zal de concurrentie daar nog een stevige kluif aan hebben. De i30N hoeft zich geenszins gegeneerd te voelen in het bijzijn van pakweg de Volkswagen Golf GTI, de Ford Focus RS (al komt er binnenkort een nieuwe aan) of de Renault Mégane RS. Bovendien overtroeft hij qua prijs, zelfs met Performance Pack (vanaf 33.999 euro), zijn dichtste concurrenten. Tussen alle GTI’s en RS’en heeft de “N” zich al stevig gemanifesteerd. Oja, en die “N” staat niet voor Neuville trouwens (al is er wel een beperkte reeks TN-versies), maar voor het Koreaanse onderzoekscentrum in Namyang. Omdat we dat soort trivia toch niet onthouden staat die “N” voor ons vanaf vandaag voor “Nyam Nyam, lekker lekker”.