Driestrijd Ogier - Neuville - Tänak lonkt

Komende donderdag schiet de Rally van Monte Carlo het nieuwe WRC-seizoen op gang. Een driestrijd tussen vijfvoudig wereldkampioen Sébastien Ogier, viervoudig vice-kampioen Thierry Neuville en man van 2018, Ott Tänak lonkt, maar het enige waar de echte rallysupporter echt op hoopt, is een scenario à la 2018: een strijd tot het bittere einde.

De kaarten werden in het tussenseizoen behoorlijk door elkaar gegooid. Het was lang wachten op de eerste echte transfers maar uiteindelijk draaide het "silly season" nog uit op een echte stoelendans en dat maakt dat er in 2019 nogal wat onbekende factoren zijn. Een zesde titel voor Ogier of een eerste voor Thierry Neuville of Ott Tänak? Daar zullen veertien WK-manches over beslissen.

De rangen bij Hyundai veranderden weinig. Thierry Neuville (11) is de onbetwiste nummer #1 van het Koreaanse team. De wagen onderging geen grote veranderingen. Dat is enerzijds qua gewenning goed, anderzijds zagen we dat de Hyundai in het tweede deel van het seizoen het moeilijker had, vooral op asfalt. Andreas Mikkelsen (89) is de belangrijkste ruggensteun doorheen het seizoen, ondanks een heel matig 2018. Dani Sordo (6) bewees in 2018 wel zijn meerwaarde, in tegenstelling tot 2017. Maar het is vooral uitkijken naar Sébastien Loeb (19). Zoals Neuville het perfect verwoorde: "Je hebt hem beter in het team, dan tegen het team". Negenvoudig wereldkampioen Loeb is misschien wel dé man die de Hyundai zonder grote ingrepen naar een hoger niveau kan tillen. En als het om punten af te snoepen is van de concurrentie, dan hebben ze bij Hyundai een gouden pion.

Ook bij Toyota blijven de speerpunten dezelfde. Ott Tänak (8) won vorig jaar vier manches en dat hadden er een pak meer kunnen zijn (denken we in eerste plaats aan Mexico, Portugal en Wales). Hij is binnen Toyota het speerpunt al krijgt hij er met Jari-Matti Latvala (10) de gedroomde steun bij. Op de Fin kan je, als hij geen fouten maakt, altijd rekenen en hij kan altijd en overal punten sprokkelen. Kris Meeke (5), de nieuwkomer binnen Toyota Gazoo Racing, moet dan weer fungeren als bliksemafleider. Hij kan uithalen als geen ander en druk zetten waar moet. En als hij op de baan blijft, is hij altijd en overal podiumrijp, maar dat geldt voor het hele Toyota-team.

Ford, zeg maar M-Sport, onderging ook geen al te grote veranderingen. De loyaliteit van Elfyn Evans (33) werd terecht beloond na vorig jaar, maar de Welshmen zal ook eens moeten gaan presteren, zoals in 2016. Teemu Suninen (3) mag zijn leerschool verder zetten. De tijd is rijp om te oogsten voor de Fin die een matig 2018 reed, maar terecht aan boord wordt gehouden. Zelfs Tänak was niet in één jaar podiumrijp toen hij bij M-Sport zat. M-Sport kan doorheen het jaar ook uitpakken met Pontus Tidemand en Gus Greensmith en fungeert dus meer dan ooit als kweekvijver voor nieuw talent.

Citroën Racing onderging een halve gedaanteverwisseling. Adieu Abu Dhabi, bonjour Red Bull en bienvenue Sébastien Ogier (1). De wereldkampioen komt een beetje thuis en komt vooral terug in een (goed betaald) fabrieksteam terecht. Citroën pompt ongetwijfeld veel geld in Ogier, want een derde wagen kon er niet meer af. Ook Esapekka Lappi (4) werd binnengehaald. Lappi bewees consistent te zijn en nog altijd progressie te vertonen, ideaal om naast Ogier te plaatsen. Echter, de Citroën was niet altijd even sterk vorig seizoen. Op asfalt wel, maar op hobbelig terrein vertoonde de wagen kuren. Ogier kan zich daar misschien nog over zetten, Lappi die het vooral moet hebben van onverhard misschien minder... tenzij beide heren wél de gouden sleutel hebben gevonden om de wagen rijklaar te maken op onverhard, want de basis was er de voorbije jaren wel, dat bewees Sébastien Loeb nog in Spanje.

Behoorlijk wat veranderingen dus, maar de strijd die we mogen verwachten zal zich doorheen het jaar wel aftekenen. Ott Tänak (misschien voorop), Thierry Neuville en Sébastien Ogier hebben vorig jaar getoond dat ze de betere zijn en niets wijst op een grote ommezwaai. Wat wel kan spelen is de tactiek. Die lijkt in een verwachte driestrijd meer dan ooit belangrijk. Bijvoorbeeld: wie wil nog de Monte Carlo winnen om daarna sneeuwruimer te gaan spelen in Zweden en zo een half seizoen te hypothekeren?

Aan het reglement is bitter weinig veranderd. De rijders mogen hun eigen nummer kiezen en de uitvallers openen de daaropvolgende wedstrijddag, wat de logica zelve is, maar waar de FIA alsnog hun tanden moest op stuk bijten. Grootste wijziging is dat het kampioenschap dit jaar veertien manches telt. Eind april, begin mei krijgen we een tweeluik Chili-Argentinië. Niet onbelangrijk want dan is het WRC al ruim voor een derde voorbij voor ze weer voet zetten op Europese grond. Het drieluik Wales, Catalunya, Australië sluit het seizoen.

Foto's: Hyundai Motorsport, RIP, Citroën Racing, M-Sport & Ronald Janssens