Een terugblik op twee Australische klassiekers in Melbourne: 1996 en 1997

Dit weekend gaat de 82ste Grote Prijs van Australië door. De eerste werd in 1928 gehouden op Philip Island in Victoria. Bijna zeven decennia later – in 1996 - verhuisde de race van Adelaide, dat sinds 1985 de wedstrijd organiseerde, naar Abert Park in Melbourne. Het was rookie Jacques Villeneuve die vriend en vijand verbaasde om tijdens zijn eerste F1-weekend de Williams FW18 op de pole positie te zetten. Villeneuve, de regerende Indycar en Indy 500 kampioen, werd door het team van Frank Williams aangeworven als vervanger van David Coulthard, en werd zo dus ook de nieuwe teamgenoot van Damon Hill.

De zonen van F1-legendes Graham Hill en Gilles Villeneuve namen de eerste startrij voor hun rekening. Op de tweede rij stonden beide Scuderia Ferrari: Eddie Irvine, die overkwam van Jordan, verschalkte zijn nieuwe teamcollega Michael Schumacher voor P3 tijdens hun eerste raceweekend samen. Villeneuve dook als leider de eerste bocht in. Hill verloor twee plaatsen en moest beide Ferrari voor zich dulden. Achter de Brit kon Alesi (Benetton) zich voorbij Hakkinen (McLaren) en een goed startende Barrichello (Jordan) wringen. Dit veroorzaakte echter een kettingreactie met rijders die volop hun remmen gingen staan om aanrijdingen te voorkomen. Coulthard (McLaren) week hard uit naar links en knalde in de zij van Johnny Herbert's Sauber.

Herbert trachtte het incident nog te ontlopen en ging hierdoor hevig op de remmen staan. Martin Brundle probeerde beide te ontwijken en ging diep in de ankers, maar het was te laat. De Jordan-rijder knalde op de achterkant van de Sauber en de McLaren, ging enkele malen spectaculair overkop en kwam tot stilstand in het grind op ongeveer dezelfde plaats waar Alonso vorig jaar zijn doodsmak overleefde. Door de ravage werd de rode vlag gezwaaid en de race moest herstart worden. Coulthard en Brundle, die van professor Sid Watkins de goedkeuring kreeg om de race te hervatten, klommen in hun reservewagen. Voor Herbert was de race ten einde. Teamgenoot Frentzen, die tijdens de opwarmronde zijn wagen aan de kant moest zetten wegens technische problemen, claimde de reserve-Sauber.

Toen het licht weer op groen sprong was het wederom de 25-jarige Canadees die als eerste door bocht 1 ging. Deze keer liet Hill zich niet door de Ferrari's verrassen en behield P2. Schumacher nam voor het einde van de tweede ronde de derde stek over van Irvine en kon het ritme van het Williams-duo volhouden. In ronde 28 was de eerste race van Schumi bij het Steigerend Paard echter ten einde: zijn remmen hielden het voor bekeken. De race werd gedomineerd door Villeneuve, die Hill makkelijk van zich kon afhouden. Maar door een onoplettendheid, en zijn teammaat op z'n hielen, maakte de Quebecaan een fout in de eerste bocht en ging even van de baan. Hij kon zijn positie behouden, maar zijn wagen bleek beschadigingen te hebben opgelopen.

Het werd al snel duidelijk waar de precieze oorzaak te zoeken was. De zuster-Williams van Hill werd opeens bruiner en bruiner: Villeneuve verloor olie, veel olie. De jonge debutant werd door zijn team opgedragen om gas te verminderen indien hij het einde van de wedstrijd nog wilde halen. De Williams nummer 6 wou niet opgeven, maar na verscheidene waarschuwingen vanaf de pitmuur ging hij uiteindelijk van het gas af en liet Hill voorbij. De Brit won toen zijn 14de zege uit zijn F1-carrière en evenaarde zo het aantal overwinningen dat zijn vader Graham behaalde. Villeneuve werd zelf niet meer bedreigd en werd nog knap tweede, maar zonder de olielek had hij zijn debuutrace gewonnen. Eddie Irvine werd in zijn eerste manche voor Ferrari derde.

Een jaar later was het terug Jacques Villeneuve die op de eerste plek van de startgrid mocht postvatten. Naast zich op de eerste startrij stond zijn nieuwe Williams-teamcollega Heinz-Harald Frentzen. Damon Hill's contract bij Williams was het jaar voordien ten einde gekomen, en kreeg van Frank en co geen verlenging. De Brit zocht zijn heil elders en kwam bij het team van Tom Walkinshaw terecht: Arrows. De regerende kampioen startte op een twintigste plaats, maar liefst vijf en halve seconde trager dan zijn ex-teampartner op de pole. Tijdens de opwarmronde ondervond Hill problemen met het gaspedaal en moest de strijd vroegtijdig staken. Het duurde niet lang of drie anderen konden zich evenwel ook al gaan douchen...

Na de start dook Irvine met zijn Ferrari namelijk te snel de eerste bocht in, ging te laat in de remmen en knalde tegen Villeneuve en Herbert aan. Alle drie de heren konden hun boeltje pakken. Frentzen in de enige overgebleven Williams erfde de leiding en reed weg van de concurrentie: na de eerste ronde had hij een voorspring van 2,7 seconden, na ronde twee 3,7 seconden, na ronde drie 5,3 seconden, na ronde vier 7,2 seconden, ... De FW19 verdween uit het zicht van de concurrentie, maar door veel verkeer en problemen tijdens zijn laatste pitstop verloor hij uiteindelijk de leiding aan David Coulthard in de McLaren MP4/12. Ook Schumacher in de Ferrari moest de Williams-rijder voor zich dulden.

Een late pitstop voor Schumi promoveerde Frentzen terug naar de tweede plaats. Al een ganse tijd ondervond Frentzen problemen met de remmen: getuige daarvan de grote stofwolken afkomstig uit zijn remschijven. Met nog drie ronden te gaan brak één ervan en belandde de Duitser in het decor. Coulthard won zijn tweede Grote Prijs in de F1, het was tevens ook McLaren's eerste zege sinds Ayrton's Senna's laatste overwinning tijdens... de Grote Prijs van Australië in 1993. Tweede werd Schumacher en derde Mika Hakkinen in de zuster-McLaren. P4 ging naar Gerhard Berger in de Benetton, gevolgd door Olivier Panis in de Prost en Nicola Larini in de Sauber. Later zou ook blijken dat het Larini's laatste WK-puntje in de F1 was.

Foto's: Georges De Coster & Racing International Photography