Corona-kronieken: Vijf vragen voor Gert Vermersch

Alle actoren uit de autosport worden getroffen door de coronacrisis, of het nu om rijders, teams, organisatoren of circuits gaat. Autosport.be polste bij enkele bekende en minder bekende gezichten in onze sport naar hun visie op de actuele situatie, hoe ze omgaan met de gevolgen ervan en wat hun blik is op de toekomst. Gert Vermersch werkt niet alleen voor de krant en tv, hij verzorgt bovendien ook de communicatie van verschillende nationale en internationale kampioenschappen. Als autosportjournalist geeft hij ons zijn heldere blik op de huidige crisis.

Wat zijn de gevolgen van de huidige crisis voor de budgettaire situatie dit seizoen en verwacht je ook naweeën voor de seizoenen erna?

Geen races, dat betekent geen verslaggeving, en dat betekent dat ik negentig procent van mijn inkomsten verlies. Dat zal ook in 2021 zijn sporen nalaten, vermoed ik. Al zou een herneming van de races snel beterschap moeten kunnen brengen.

Is er een gevolg waar mensen niet bij stil lijken te staan?

Niemand lijkt echt op lange termijn te denken. Ik kan me niet voorstellen dat alle in de autosport actieve constructeurs na de coronacrisis gewoon verder doen alsof er niets gebeurd is. Er komt onvermijdelijk een inkrimping van de budgetten.

Wat is je visie over het hernemen van de autosport, eens de crisis onder controle is?

Sneeuw en hagel tijdens de 2019 FIA WEC 6H Spa

Internationaal circuit: dat kan achter gesloten deuren. Behalve bij de F1 zit er toch nergens (GT World Challenge, WEC...) een kat in de tribune. Probleemgevallen zijn de populaire evenementen als de temaalraces op Le Mans, Spa en de Nürburgring. Die achter gesloten deuren houden lijkt me onzinnig, want die evenementen draaien om de beleving, niet om het incasseren van tv-gelden.

Nationaal circuit: dat lijkt me nog makkelijker te organiseren, met respect van alle regels. Het feit dat er weinigen van buiten de grenzen moeten komen, zou dat moeten vergemakkelijken. Als er voetbalmatchen mogen georganiseerd worden, dan ook autoraces.

Rally: daar zie ik meer vraagtekens, wegens de steeds wijzigende locatie binnen de wedstrijd. Ik vraag me af hoe je daar kan controleren of mensen niet te dicht bij elkaar staan.

Hoe ziet een typische dag eruit sinds het begin van de quarantaine?

Een typische dag is er vreemd genoeg niet echt. Ik probeer wat orde op zaken te stellen (letterlijk dan), mijn dochters met schoolwerk te helpen, af en toe te koken (jawel), en af en toe (helaas zelden) wat werk te verrichten. En te fietsen! Maar elke dag voelt anders.

Hoe kijk je naar sim- en esports-kampioenschappen?

Ik heb de indruk dat de simracers hun grote kans hebben gemist. Iedereen doet maar wat - soms zijn er vijf, zes evenementen op dezelfde dag - en er is helemaal geen lijn in te trekken. Bovendien is het gedrag van de 'echte' racers tijdens zulke simraces te belachelijk voor woorden, en dan heb ik het niet alleen over wat er zich tijdens een Britse, virtuele Fun Cup-race afspeelde enkele weken geleden. In de ePrix van Monaco hadden er na twee bochten al vijftien wagens moeten uitliggen, Lando Norris rijdt achteruit in de GP van Spanje, en hoewel het een goede keeper is, helpt de aanwezigheid van Thibaut Courtois niet om die races au serieux te nemen. Dit was een uitgelezen kans om iets degelijks op te bouwen, maar ieder kampioenschap wil snel-snel in de aandacht komen en verknoeit zo de mogelijkheid tot een langetermijnproject.

Bovendien: de meeste van die races zijn niet om aan te kijken. Soms ligt dat aan de software (de broadcastmogelijkheden van Assetto Corsa zijn om te huilen), maar soms ontstaat de situatie dat je even de indruk krijgt dat je naar een echte race zit te kijken, maar dan word je uit die illusie gerukt door een van de vangrail kaatsende auto, die daarna gewoon zijn weg voortzet. Dit is een doesport, geen kijksport.

Foto's: Dirk Bogaerts, Racing International Photography