Finland: Hoe de “Hometown Hero” naar thuiswinst snelde

Autosport.be mocht van op de eerste rij mee beleven hoe Toyota een voorgebakken zege tot een goed einde bracht. De troepen van Tommi Mäkinen waren de enige favorieten voor de overwinning in hun thuisland. TGR kon er enkel verliezen, maar dat deden ze dus niet. Tänak pakte zijn vierde zege van het jaar en neemt een stevige optie op de titel, Latvala werd derde en Lappi - weliswaar Citroën-rijder maar klaargestoomd bij Toyota - eindigde tweede.

Je kon er niet omheen kijken in Jyväskylä. Op ieder gebouw met een beetje omvang hing een reuzengroot spandoek met een Toyota op en als bijschrift “Hometown Hero”. Ook in ieder hotel, restaurant, café, … droeg het personeel een T-shirt met dat opschrift op. “Neen, het slaat niet op mij. Ik ben geen Fin”, zei Ott Tänak vooraf. Tuurlijk wel. Estland en Finland leken wel één land afgelopen weekend. De Finnen hebben er al lang vrede mee genomen dat Tänak sneller is dan hun Jari-Matti Latvala en sluiten de Est in hun hart, alsof hij een landgenoot is. Uiteindelijk is het hij die moet zorgen voor de eerste rijderstitel voor Toyota in 25 jaar, toen Didier Auriol met de kransen ging wandelen.

Alles ademde in Jyväskylä Toyota uit. Supporters, met kartonnen Toyota-helmen op, troepten constant samen aan de service- en hospitalityzone van TGR om een blik te werpen op hun helden. Wie een beeld wou krijgen op de stand van Hyundai en Citroën moest daar een pak minder moeite voor doen. Enkel Kalle Rovanperä kreeg evenveel aandacht als Toyota, maar de jonge Fin mag dan ook al gezien worden als een halfling bij Japanners, als we de geruchten mogen geloven.

"Als het voor mij hier stopt"

Op woensdag mochten Kris Meeke, Ott Tänak en Jari-Matti Latvala bij ons aanschuiven voor een Q&A. Kris Meeke oogde in eerste instantie wat bedrukt, maar dat veranderde al snel als hij de goede punten van het team mag opsommen. Hij gooide met lofwoorden, richting het team, richting Mäkinen, richting de Yaris. “Het is het beste team waar ik ooit voor reed. Als het avontuur hier voor mij volgend jaar stopt, dan ben ik toch blij dat ik er deel heb mogen van uitmaken”, aldus Meeke die schijnbaar moeilijk lijkt te beseffen dat hij dat grotendeels zelf in handen heeft. Als je al half op wip ligt dan moet je in eenzelfde weekend geen twee keer van de baan gaan.

Tänak kwam in zijn eigen stijl aan tafel zitten. Nors, stug, … Heel moeilijk om antwoorden los te krijgen op onze vragen. Achteraf gezien moeten we erkennen dat het helemaal niet nors of stug was. Tänak zat toen al “in the zone”. Gefocust op wat nog komen moest, hypergeconcentreerd. Zijn enige zorg was de rally winnen, niet een zoveelste reeks vragen van een kransje journalisten afhaspelen. Het contrast met Jari-Matti Latvala kon niet groter zijn. We zorgden voor een ijsbreker door een vraagje te stellen over de Lahti Historic Rally waar hij al vaak aan deelnam met zijn zelf gebouwde Toyota Celica. Niets doet Latvala’s ogen meer fonkelen dan vertellen over zijn ST185. “Helaas werk ik op dat moment met Kris een test af in Turkije”, vertelde de Fin die doorheen het gesprek zichzelf constant moed inpompt. “Ik kan het. Ik voel het. Het zit goed. Het vertrouwen is er”, zei hij.

Ondertussen werden de wagens startklaar gemaakt. Ook de enige Belg in het team, Door Geusens, is er weer bij en bleef vooral dicht in de buurt van Tänak. We kregen een kijk achter de schermen en werden een hele rist cijfertjes ingepompt. “100 mensen zijn hier aan de slag. Om een idee te geven, we serveren 1.000 maaltijden op een dag”, klonk het. Tussen versnellingsbakken, differentiëlen, cardans en springveren staan er enkele rode dozen met de ophanging in. Eén doos ging open om de inhoud eens te tonen. Die van Tänak. En wat merkten we? Onderaan het deksel hing wit plakband met het opschrift: “C’est qui le plus heureux?”. Een geheimzinnige boodschap, in het Frans dan nog? Aan wie is die gericht? Kijkt Tänak geregeld eens in die doos om zichzelf op te peppen? Leert hij zo nog meer te lachen? Her en der hing wel zo’n klevertje, met een klein tekstje op. Om elkaar op scherp te zetten, maar toch ook om de sfeer goed te houden met een grappig kattenbelletje. Het zegt veel over het team en over de losse manier waarop de nog altijd fors gespierde Mäkinen zijn troepen in de hand houdt.

Voetnoot

Op de shakedown, donderdagochtend, geven de spitsen meteen aan hoe laat het is. “It’s Toyot o’clock”. De drie Yarissen toonden zich om beurt wel eens en delen een tikje uit. De Hyundai’s kwamen wel nog terug op het einde van de sessie, maar tegen dan had Toyota zijn punt al gemaakt. Dat Thierry Neuville s’avonds won op Harju en even aan de leiding kwam, zou al snel niet meer dan een voetnoot blijken.

Na de shakedown mochten we nog op de koffie bij Tommi Mäkinen. Vreemd genoeg gingen heel weinig vragen over de shakedown en over de komende Rally van Finland. De buitenlandse journalisten leken vooral geïnteresseerd in het verleden met heel wat vragen over zijn rijderscarrière. Mäkinen ging er graag op in. “Zolang ik wat mooie verhalen kan vertellen uit het verleden moet ik niet antwoorden op andere vragen”, leek hij te denken. Met het einde van het gesprek in zicht, wordt de naam van Kalle Rovanperä alsnog op het hoekige rondetafelgesprek geworpen. Alsof er een klokje hing dat het einde van het interview aangeeft, gooide Mäkinen met wat complimenten over Kalle en Oliver Solberg tot zijn tijd om was. Helemaal op het einde, komt er dan toch nog wat nieuws.

Na de middag ontdekten we hoe deze regio doordrongen is van de rallysport. We trokken op quadsafari de Finse bossen in. Onze gidsen Marcus en Markku (what’s in a name) namen ons mee naar een bergje nabij Kuusa. Terwijl ze koffie maakten - of iets dat er goed op leek - in een publieke sauna, vertellen ze. “De donderdagproeven liggen daar”, wees Marcus naar het noorden. Hij draaide zich. “Daar ligt Puuppola en Tommi Mäkinen Racing, even verder woont Harri Rovanperä en daar, wijst naar het westen, woont Juha Kankkunen”, zei hij. “En als je nog iets wil weten: ik spreek Tommi-Engels. “Just AAARGHSK”. Zijn brul velde net geen reeks sparren.

De vrijdagetappe was zenuwslopend. De kopmannen binnen het hechte team voerden hun werk perfect uit. Enkel Esapekka Lappi kwam de orde vooraan wat verstoren. Het zal toch niet waar zijn dat de man, gegaard bij Toyota, het feestje hier even komt verbrodden?

Tänak maakte zich schijnbaar geen zorgen. Hij stond al aan de leiding, en dat als veger van de dag. Zijn startpositie leek hem niet te hinderen. Pas op zaterdag, toen hij iedereen los uit het wiel reed, werd duidelijk dat zijn startpositie op vrijdag hem wel hinderde. Genoeg om iedereen bij te benen, maar niet om afstand te nemen. In geen tijd zette de Est op zaterdag de rally naar zijn hand, terwijl zijn Britse teamgenoot het team nog maar een keertje in de steek liet en zijn Finse makker lek reed. Van dan af werden de plannen herzien. Tänak voor de volle pot, Latvala voor het podium en Meeke voor de extra Power Stage-punten. Meeke ging echter voor de tweede keer in twee dagen in de fout, maar dat kon de pret niet drukken, behalve bij de “rosse” zelf.

Gouden sleutel

Toyota kon enkel verliezen deze week, maar dat deden ze dus niet. Tänak won met overmacht en werpt zich nu op als topfavoriet voor de titel. Met vier overwinningen, waarvan drie in de laatste vier wedstrijden (en het hadden er vier moeten zijn), toont Toyota nogmaals zijn sterkte en wringen ze zich ook wat dichter in de strijd om de merkentitel. Tänak en Toyota, dat is en blijft de beste combo en de gouden sleutel tot succes. Niemand die eraan twijfelt dat de Est het straks ook helemaal zal afwerken.

“Tommi? Wordt Tänak kampioen?”
“For sure.”

Wie zijn wij om hem tegen te spreken.

Er zal dus wel een Lapin Kulta, Karjala, Sauna of twee of drie gedronken zijn. Misschien gingen er wel evenveel pintjes binnen als lunches op een dag. Hoe groot de diversiteit binnen Toyota dan ook mag zijn, uiteindelijk is ieder teamlid een beetje Fin en zijn ze allen een beetje “Hometown Heroes”.

Foto's: Sandro Delaere