Koen Wijckmans brengt ere aan 'Charly' Lamm

Wat een schok. Karl ‘Charly’ Lamm die op 63-jarige het leven laat. Ik ben zelf net 63 jaar geworden en beleefde een hele periode van mijn carrière als journalist parallel met de successen van Charly, diens enkele jaren geleden aan kanker overleden broer Dieter en hun halfbroer Herbert Schnitzer. Enkele weken geleden verzorgde ik via mijn Facebook-pagina al een flash back op de carrière van Charly Lamm, toen hij een beetje verplicht werd afstand te nemen van het dagelijks beheer van het Team Schnitzer. Ik had nooit kunnen denken dat dit afscheid zo definitief zou zijn…
 

Ik ontmoette Charly Lamm voor de eerste keer in Monza tijdens de openingsmanche van het EK Toerisme in ’83. Via de homologatie van de BMW 635 CSi keerde Schnitzer dat jaar terug naar de Europese scène met een 635 voor Dieter « Der Alte » Quester als kopman (en later dat jaar ook opnieuw Europees kampioen). Ik was dat jaar naar Monza afgereisd in het gezelschap van Serge Power, die een Camaro liet rijden voor De Deyne-Duez. Serge had voordien bij Schnitzer gewerkt en ik herinner mij dat Charly aan het pittrapje zat neergehurkt toen Serge mij presenteerde. Wist ik veel dat hij Lamm heette, want voor mij was hij ‘Charly van Schnitzer’. Gezien hij goed Frans praatte – Schnitzer prepareerde destijds alle Formule 2-motoren en de broers Schnitzer deden voor de contacten met de Franse teams zoals Oreca, Jabouille, Larrousse een beroep op zijn kennis van de Franse taal -, hadden we vrij snel een goed contact.
 

Het hoogtepunt volgde in ’85 met de onvergetelijke overwinning in de 24 Uren van Spa van de BMW 635 CSi van het trio Ravaglia-Berger-Surer. Naar aanleiding van het succes mochten ik en fotograaf Fred Bayet op reportage naar Freilassing, de thuisbasis van het team van de in ’78 bij een verkeersongeval omgekomen Josef en diens broer Herbert Schnitzer, vlakbij de Oostenrijkse grens. Vlieger tot in Salzburg en daar kwam Charly ons oppikken, richting Freilassing. Ik zal nooit ons vertrek van deze one day-trip vergeten : alvorens terug te keren naar de luchthaven wou Charly absoluut dat wij samen in de plaatselijke banketbakkerij gingen proeven van een sachertorte !
 

Lang voordat de persjongens (en meisjes) elk interview, gesprek organiseerden met een coureur of teammember, konden wij makkelijk en meervuldig met Charly keuvelen, zonder dat er echt sprake was van een interview of ‘point presse’. Omdat hij er van hield om ons standpunt te kennen, omdat hij bepaalde zaken wou uitleggen. Zoals in ’87 aan de l’Arbre qui Tue, waar hij ons duidelijk maakte dat de Yokohama-banden in de regen niet optimaal werkten (dat jaar kwam Schnitzer er in Spa niet aan te pas) of in ’88 toen wij in Nogaro gezeten in de cabine van de Schnitzer-vrachtwagen van hem vernamen dat BMW geen graten meer zag in het EK Toerwagens en naar DTM ging overstappen. Lang voordat de Wereldraad van de FIA de beslissing doordrukte om het EK te schrappen…

De laatste keer dat ik Charly tegen het lijf liep, was in 2014 op de Salzburgring. Hij was daar als aandachtig toeschouwer voor het WTCC en ik werkte er als press officer voor Honda Racing. “Jullie motor mist duidelijk wat vermogen, neen, » alludeerde hij op het feit dat de Honda niets vermocht tegen de officiële, krachtigere Citroën…
 

Ah, Schnitzer, Freilassing, Charly, een hele etappe, een rode draad in mijn leven als autosportjournalist. Het gaat je goed daarboven Charly. We zullen jou niet vlug vergeten.

Tekst Koen Wijkcmans - foto's: Georges de Coster en Fred Bayet