Tom Coronel, over geüpdatete stickers en verschaald bier

Een rollercoaster van emoties, zo kan je het WTCC-weekend van Tom Coronel op de Hungaroring wel het beste omschrijven. Van een realistische kijk, hooggespannen verwachtingen, naar momenten van euforie en ontgoocheling om finaal huiswaarts te keren met tien oververdiende punten. Meer dan waarop je normaliter als privérijder tussen het fabrieksgeweld mag hopen.

Coronel maakt zich immers geen begoochelingen wanneer het om zijn kansen in het WTCC gaat. "Ik moet het hebben van een 'moment of fame', zo'n ogenblik waarop er zich een opportuniteit aandient, dat moet ik dan met beide handen zien te grijpen." gaf de Nederlander Autosport.be afgelopen weekend nog maar eens mee. "Indien ik realist ben, dan ben ik in dit kampioenschap hooguit goed voor een dertiende,veertiende plek. Je hebt vijf Citroëns, drie Honda's, drie Lada's en nu ook twee Volvo's, allemaal (fabriek)swagens waar ik als privérijder niet tegenop kan boksen. Kijk ik dan naar de collega-Chevrolet-rijders, dan delf ik met welgeteld één testdag op Vallelunga ruim het onderspit tegenover veel kapitaalkrachtiger jongens als Filippi en Münnich. Die hoeven heus niet op een testsessie of een setje nieuwe banden min of meer te kijken.

Een mogelijkheid om me in de kijker te rijden komt er doorgaans door het omgooien van de top 10. Weet ik die te verzilveren met één, liefst meerdere podiumplaatsen dan is mijn seizoen naar mijn sponsors toe gered" aldus de DHL-rijder die terecht onderstreept dat hij naast het eigenlijke racewerk ook alle marketing- en mediagelinkte besognes zelf afhandelt. Geen ziel dan ook die snapt hoe deze inmiddels toch al 44-jarige olijkerd het volhoudt om er zeven dagen op zeven en achttien uur per dag voluit voor te gaan. Want dat er achter de kaasetende en stofopwaaiende Hollander ook een zeer gedreven, succesrijk zakenman schuilt is een feit.

Grappen, grollen, oneliners, het draagt allemaal bij tot het succesverhaal van de anglofiele Nederlander die met...565.000 Facebook-likers een waar fenomeen mag worden genoemd. Coronel is dan ook het zout en de peper in het WTCC-menu, een voor het kampioenschap en general manager François Ribeiro onmisbaar figuur. Met zijn commentaren, (goed getimede maar 'genuine') grappen en smoelenwerk, brengt hij als geen ander leven en dus schuim in de WTCC-brouwerij.  "Welke updates er dit jaar op mijn Chevrolet zitten? Nou, ik heb er nieuwe stickers op!" klonk de meest extroverte van de Coronel-tweelingbroers zaterdag tijdens de druk bijgewoonde persbabbel na de kwalificatie. Zeg zelf, een welgekomen afwisseling toch voor het stereotiepe professionele optreden van sommige collega-rijders die we, nu we het toch over gerstennat hebben, nog het best als verschaalde bierrestjes kunnen omschrijven.

 

“My moment of fame’ lag deze keer zeker in de kwalificatie”, blikt Tom terug op het Hungaroring-verhaal. "Uit de race op de Slovakiaring  had ik nog een set banden over en die heb ik uiteindelijk optimaal benut. Vanaf de eerste vrije trainingen zat ik er heel goed bij. Aan het eind van Q1 stond ik elfde en ik wilde eigenlijk nog een set banden sparen. Uiteindelijk toch maar niet gedaan en zo reed ik op die set zowel in Q2 naar een vierde plaats en een kwalificatie voor Q3. Voor de tweede keer dit jaar en echt een surprise. De allergrootste verrassing moest toen nog komen, want in Q3 pakte ik ondanks twee slippertjes een tweede tijd. Daarmee ging het hele team compleet uit zijn dak. Zeker omdat ik hiermee ook vier punten scoorde.

Voorafgaand aan de openingsrace was ons door iedereen die het kon weten gemeld dat rond 13 uur de regen zou stoppen. Vandaar onze keuze voor slicks, net als de meeste toppers. Maar, de deskundigen zaten er naast. Het bleef regenen en op slicks kon je weinig doen. Ik ben nog wel naar binnen gekomen voor regenbanden, maar die race was weg: vijftiende. De hoofdrace, andermaal in de regen, begon met een superstart vanop de eerste rij. Maar in de eerste bocht knalde Rob Huff tegen mij aan en even later ramde Bennani mij. Daarmee was ik gelijk de nodige plekken kwijt.

Verder wel lekker gereden, leuke gevechten gehad met meerdere fabrieksrijders, waaronder Nick Catsburg. Met mijn oud-teamgenoot Tom Chilton gestoeid en geprobeerd hem voor te blijven om zo eerste privérijder te worden. Dat is net niet gelukt. Tegen het eind stak Michelisz nog een keer over met een afgebroken wiel en dat kostte mij mijn zesde plaatsje aan Rob Huff. Ik kijk al uit naar de races in Marokko. Ook dat circuit past bij de Chevy en ik hoop dat wij er daar net zo goed bij zitten als hier. Laat het er liefst niet regenen, dan zijn betere raceresultaten absoluut mogelijk.”

Foto's: Hans van Onsem