WRC: Achtste titel voor Ogier is slot van een era

De Monza Rally was een einde van een tijdperk in het WRC. Enerzijds omdat de huidige WRC-wagens plaats maken voor de nieuwe hybride Rally1-wagens, anderzijds omdat we met een Sébastien Ogier een hoofdrolspeler verliezen op het hoogste niveau, want vergis u niet: Ogier is nog altijd op de top van zijn kunnen.

Voor velen zal Sébastien Loeb de allergrootste blijven met zijn negen (opeenvolgende) titels. Die heldenstatus dikte nog aan door overwinningen in het WRX, WTCC en ereplaatsen in Le Mans en de Dakar Rally. Maar Sébastien Ogier pakte zijn acht titels wel in de nadagen van Loebs generatie en een nieuw tijdperk met enkele goudhaantjes zoals Ott Tänak die zijn titelreeks wist te breken. Ogier deed het ook bij drie verschillende merken (Volkswagen, Ford en Toyota), iets wat enkel Juha Kankkunen hem had voorgedaan (Peugeot, Lancia en Toyota). En misschien zaten er wel negen titels in bij vier merken, want Ogier verliet Citroën, om zich via de Skoda s2000 in te werken bij Volkswagen. Eén van de meest gewaagde transfers van het jongste decennium.

Ogier heeft er trouwens een ontzettend sterk seizoen opzitten, met maar liefst vijf overwinningen. Dat was hem al een tijdje niet meer gelukt. De Fransman legde de basis van zijn titel in het midden van het seizoen, nochtans op onverhard waar hij telkens in het nadeel was door zijn startpositie. Ogier beperkte telkens op magistrale manier de schade en sloeg toe waar kon zoals in Sardinië en Kenya. Bovendien toonde hij enkele keren zijn gevreesde koelbloedigheid, eenzelfde killerinstinct waarmee hij vorig jaar de titel pakte (ook in Monza): denk maar aan de Rally van Kroatië waar hij nog voorbij Elfyn Evans stoof in de slotproef. Achteraf gezien waren dat gouden punten. Maar ook in Monza toonde Ogier dat hij over stalen zenuwen beschikt en amper uit zijn lood te slagen is in 'moneytime'.

En toch had het anders kunnen lopen. Elfyn Evans liet teveel punten liggen deze zomer, zoals in Griekenland, maar vooral in Kenya, daar waar ook Thierry Neuville de genadestoot toegediend kreeg. Kenya bleek trouwens letterlijk een breekpunt in het kampioenschap, zowel voor Evans, maar vooral voor Neuville.

Want vergis u niet: Neuville reed één van zijn beste seizoenen ooit, maar werd enkele keren genekt door problemen zoals die bizarre opgave in Estland en die ene ongelukkige steen in Kenya. En ook de Hyundai vertoonde vaak kuren, zoals in Catalunya waar het maar net goed afliep. Neuville stond zeven keer op het podium, evenveel als Ogier en Evans. Neuville klokte bovendien 45 snelste tijden, twee meer dan Ogier (maar wel vier minder dan Tänak)! En hij was trouwens 49 keer rallyleider en in die statistiek doet niemand beter.

2021 was vooral het jaar na een desastreus coronajaar, waarin zowat de helft van het kampioenschap werd geschrapt. Corona woog ook dit jaar nog op het kampioenschap, maar bezorgde ons wel het genot om de karavaan naar Ieper te halen. Hopelijk verloopt 2022 nog beter. Sowieso, een era komt tot een einde, een nieuw begint. En daarin gaan we op zoek naar opvolger van Ogier. Le roi est mort, vive le roi!

Foto: Toyota Gazoo Racing, M-Sport, Davy Degryse