Corona-kronieken: Johnny, Sophia en Sacha in Macau

De autosport moet noodgedwongen enkele maanden op vakantie. Terwijl uw geduld buitengewoon op de proef wordt gesteld, graven wij in de rijke archieven van onze passie om u enkele pareltjes uit het (verre) verleden voor te schotelen. In dit artikel keren we slechts twee jaar terug in de tijd, naar de Macau Grand Prix van 2018, al is dat wel een editie die we met onze eigen ogen hebben meegemaakt. Autosport.be-journalist Gregory Deguelde vertelt...

Macau staat gekend als een gokparadijs en het woord 'paradijs' mag vrij letterlijk genomen worden. Elke dag komen er bussen vol Chinezen aan in de havenstad. Voor hen betekent Macau immers alles wat niet mag in eigen land: drinken, feesten, gokken... en andere zaken. Wie de bloemetjes wil buitenzetten en dat combineren met de actie op de racebaan, is er trouwens aan voor de moeite. Het programma zit eivol en dat betekent dat de eerste motoren al om 7 uur worden gestart. Probeer dat maar eens op een van de Belgische circuits.

Macau staat de derde week van november niet alleen in het teken van de auto- en motorsport, maar natuurlijk ook van pure decadentie. Zo lopen we dankzij Tom Coronel een zekere Johnny Fok tegen het lijf - Aziaten kiezen wel vaker een Europese naam om eenvoudiger te communiceren. Aan de ene hand heeft hij Wan Ling Lan, Miss World Macau van 2017, in de andere dan weer een glas champagne met de traditionele aardbei, die in elk hotel van Macau speciaal voor de excentriekeling in voorraad zijn. Hij is een fenomeen in Macau en is volgens zijn visitekaartje actief in de diamantindustrie, ook al blijkt het achteraf onmogelijk om naar zijn website te surfen of hem een e-mail te sturen...

Een restaurantbezoek met onze levende legende is een avontuur om nooit meer te vergeten. Ik ben vertrokken om als journalist verslag uit te brengen van de Macau Grand Prix, maar plots bevind ik me aan een tafel met dertig personen, en uiteraard Johnny Fok aan het hoofd ervan. Met een beperkte Engelse woordenschat ('happy happy' en 'Schumacher' en dat is het zowat) zou je verwachten dat de man weinig aandacht opeist, maar het tegendeel is waar. Tijdens het diner - en dit is niet verzonnen - worden alle gasten minstens 25 keer verplicht om samen recht te staan, waarna Johnny zijn vocabulaire etaleert en tot slot afsluit met kanpai, Japans voor proost. En dan moet iedereen drinken, natuurlijk.

Michel Vaillant

Als ik bekomen ben van mijn onverwachte belevenissen, is het weer tijd om me te concentreren op wat er op het circuit gebeurt... of toch ongeveer. In het kader van het unieke evenement stelt Philippe Graton twee jaar geleden immers een nieuw album voor dat draait rond de spectaculaire race op het Aziatische stratencircuit. Met in de hoofdrol niet Michel Vaillant zoals je zou verwachten, maar wel de jonge Fransman Sacha Fenestraz, op dat moment beschermeling van Renault. In het stripverhaal is hij de man die voor rekening van Vaillant naar de overwinning moet rijden in de Macau Grand Prix voor F3-rijders.

De Argentijnse Fransman staat uiteraard ook aan de start van de echte wedstrijd in het Chinese Monaco. Hij doet het zeker niet onaardig, want in de kwalificatierace wordt hij vierde en op zondag staat hij zelfs met de bronzen medaille te pronken op het podium. Missie geslaagd dus voor het wereldberoemde stripverhaal. De wedstrijd staat natuurlijk niet alleen in het teken van de podiumplaats van de Vaillant-rijder, of van de tweede opeenvolgende overwinning van Dan Ticktum, maar vooral van het verschrikkelijke ongeval van Sophia Flörsch.

Samen met een collega hebben we beslist om de wedstrijd niet vanuit de perszaal, maar wel vanop de meest spectaculaire plek van het circuit de race te bekijken: de remzone voor de Lisboa-bocht, net na de enorm lange rechte lijn. Er zijn twee platformen voorzien voor de pers, want de tribunes zijn tot op de nok gevuld. We beslissen om niet bij de fotografen te gaan staan, want hoewel zij een perfect zicht hebben op het rechte stuk, kunnen zij niet zien wat er na de bocht gebeurt. En dat is natuurlijk net wat ons interesseert. Niet veel later zullen we absoluut geen spijt hebben van die beslissing.

Vanuit mijn ooghoek zie ik een van de deelnemers - later blijkt dat de 17-jarige Duitse te zijn - contact maken met de vangrail net voor het remmen, om dan met een verschrikkelijke snelheid koers te zetten richting de koord van de bocht. Tot onze ontsteltenis wordt ze op de boordsteen de lucht in gekatapulteerd, om enkele milliseconden later tot stilstand te komen tegen datzelfde mediaplatform waarop wij hadden kunnen staan. Tot overmaat van ramp gaat de brandblusser van haar F3-wagen af, waardoor ze bewusteloos blijft zitten, gehuld in een laag wit poeder. Een beeld dat op het netvlies gebrand zal blijven, ook al is de afloop uiteindelijk nog relatief positief.

Oude bekende

De hele dag gaat het ongeval in de paddock over de lippen. Er wordt over niets anders gepraat en het doet dan ook deugd om op zondagavond even stoom te kunnen afblazen tijdens een traditionele afterparty van de Macau Grand Prix, georganiseerd in een van de losbandige discotheken van de stad. Vooral de WTCR-rijders verkeren er in de vorm van hun leven. Enkele onder hen - zonder namen te noemen, maar het waren alleszins niet onze landgenoten - laten zich verleiden tot een stukje paaldansen of een door de organisatie weinig geapprecieerde champagnedouche.

Niet veel later loop ik in het gangpad op weg naar de toiletten een oude bekende tegen het lijf. Twee dagen geleden stond hij nog in het middelpunt van de belangstelling tijdens een persconferentie, maar vanavond heeft hij duidelijk te diep in het glas gekeken. De jonge belofte krijgt het aan de stok met iemand van de security en wordt na een heus spektakel hardhandig aan de deur gezet.

Dat soort situaties typeert de Macau Grand Prix. Het is niet zomaar auto- en motorsport, het is veel meer dan dat. Het is vooral een reis die we nooit meer zullen vergeten; enerzijds door wat er op het circuit gebeurt, maar vooral door wat zich ernaast afspeelt...
 

Foto's: Macau Grand Prix, FIA WTCR, Gregory Deguelde