Ford Fiesta 1.0 140pk: een matuur geworden speelvogel

Sinds enkele weken is Ford helemaal terug in de rallysport. De Amerikaanse constructeur schaarde zich na een reces van enkele jaren terug achter het M-Sport van Malcolm Wilson waar Sébastien Ogier vorig jaar een eerste rijderstitel voor het merk boekte sinds 1981. Ondanks die mindere steun de jongste jaren op het hoogste niveau, heeft Ford altijd oog gehad voor zijn sportieve klanten, denk uiteraard maar aan de Ford Focus RS en de Ford Fiesta ST. Maar deze breedgeschouderde beesten hebben nog een kleinere, jongere broer, de Ford Fiesta ST-line. Met de driedeursversie 1.0 Ecoboost met 140 pk onder de kap trokken we naar de Haspengouw waar op 24 februari de eerste BK-manche rally wordt betwist.

Ford pakte onlangs uit met een volledig nieuw model van hun Fiesta. De voorkant onderging geen drastische veranderingen en laat zich nog steeds kenmerken door die brede walvismond, maar de achterkant werd stevig onder handen genomen en komt meer in lijn te liggen met de kont van de C-Max en S-Max. De nieuwe Fiesta is ook een zevental centimeter langer geworden, maar om te zeggen dat er nu zeeën van ruimte zijn, is misschien een brug te ver. De kofferruimte is eerder beperkt tot om en bij de 300 liter (lees: een kinderwagen geraak je er niet in kwijt), maar met de zetels plat biedt hij wel mogelijkheden, tot bijna 1.000 liter. Ook de ruimte op de achterbank, vooral de beenruimte, is eerder matig en niet meteen geschikt voor mensen van boven een meter tachtig, al is er wel genoeg hoofdruimte. Vooraan is er wel ruimte zat en opvallend veel hoofdruimte.

Het interieur is netjes en overzichtelijk. De kilometer- en toerentalmeter ogen nogal kaal en goedkoop, maar zijn wel duidelijk. In het midden staan er behalve de klimaatregelingknoppen geen overbodige toetsen. Die zijn weggewerkt in een zwevend touchscreenscherm dat handig is in gebruik. De ST-touche zit 'm onder meer in het stuur, met een mooi afgewerkte “softfeel”-grip in leer, alsook de rode accentjes op het dashboard en het embleem dat meteen in het oog springt onderaan de deuren. Enkel de rode plastiek accentjes op de zetels vonden we nogal droog.

Van fruitgaard naar hoeve

Wat we vooral wilden weten, is natuurlijk hoe deze wagen zich gedraagt op de weg. Met de rally van de Haspengouw in het verschiet trokken we naar de omgeving van Landen, waar de Ford Fiesta R5 het binnenkort mag opnemen tegen ondermeer de Skoda Fabia’s van Cédric Cherain en Belgisch kampioen Vincent Verschueren. Niet meteen het meest uitdagende parcours maar bij snertweer wel een zenuwbreker omdat je nooit weet hoe die vele remzones op die gladde betonbanen er zullen bij liggen. Door het sneeuw- en vriesweer vertrokken we enkel met ervaring op snelwegen naar Landen. De wagen voelt daarop absoluut comfortabel aan, ook al staat de sportieve ophanging uiteraard behoorlijk hard afgeveerd. Pas als je erop begint te letten, voel je de oneffenheden in het wegdek.

Al van bij de eerste meters liggen de wegen vol slijk en modder en staan er vaak diepe plassen, maar wat meteen opvalt is de stabiliteit van de wagen, zeker in de talrijke remzones. De achterkant wordt niet licht en de wagen blijft mooi recht. Bij de hernemingen na een bocht heeft de Fiesta soms wel de neiging om zelf een beetje te gaan zoeken. Dat merk je ook als je vanuit stilstaand vlot door wil gaan accelereren. Het koppel van de wagen is sterk, en het optrekken loopt heel gelijkmatig, zonder verpinken ondanks de kleine 1.0l-motor. De betonbanen tussen fraaie fruitgaarden lenen zich er perfect toe om deze wagen onder de knie te krijgen, ook al ligt het best vuil en nat op de proeven van Halle-Booienhoven en Gingelom.

Na een verkwikkende stop in Kerkoms best bewaarde publiek geheim, de Bink Brouwerij, rijden we naar de proeven van Heers en Horpmaal. Die liggen er een pak droger bij en de openingshectometers van Heers smeken de Fiesta om de 140 paarden eens los te laten. De wagen glijdt ontzettend stabiel doorheen de waaiers en verrast op geen enkel moment. De bestuurder is ten allen tijde baas van deze kwieke speelvogel. Missen we de extra pk’s van de ST niet? Neen, alleszins in het bochtenwerk niet en al zeker niet in deze gladde omstandigheden. Nu het opdroogt komen de kwaliteiten van de ST-line en dat fantastische chassis helemaal naar boven. De balans is perfect, ten allen tijde. De slotkilometers van Horpmaal zijn één lange modderbrij. Zelfs de Michelin Sports hebben weinig vat op het wegdek, maar ook dan blijft de Fiesta het goed doen. Bij alsnog kleine verrassingen volstaan al even kleine ingrepen om de wagen in de juiste richting te krijgen. Wat een ontzettend gewillig ding.

En dan hebben we het nog niet gehad over dat heerlijk ronkende geluid van de driecilinder dat zeker bijdraagt tot het snelheidsgevoel in de wagen. Toch wel een mooi pluspuntje voor de sportieveling die graag geniet van een rauw motorgeluid. Merken we wel op, dat wanneer je de wagen laag in toeren houdt, het mooi stil is in de wagen. Je hoeft de Bang & Olufsen-stereo niet volledig open te draaien om te genieten van het kraaknette geluidssysteem.

Douche

​Uit liefde voor dit wagentje houden we het iets vroeger voor bekeken en paaien we de Fiesta met een lekker warme douche.

Voor we terug huiswaarts keren krijgen we nog de kans om op een stukje privéterrein te rijden. Met zijn 140pk is dit niet het snelste trekpaard, maar toch tik je snel de kaap van de 100km/u aan (lees, fiks onder de tien seconden). De wagen laat zich gewillig tot 6.000 à 7.000 rpm trekken. Het is wel wat zoeken bij het snelle hoger schakelen, om de wagen niet te veel te bruuskeren, maar dat is pure gewoonte. Dit is een meer dan puike, correcte zestraps.

Ach, dit is gewoon een geweldige wagen, waarmee Ford nog eens hun sportieve karakter bevestigt. Bovendien, dankzij de vele versies heb je als klant altijd het gevoel dat er wel iets op maat van elke klant beschikbaar is, van de 100pk sterke 1.0 Ecoboost tot 182 pk sterke 1.6i Ecoboost en alles wat er tussenligt en betaalbaar. Oké, onze versie kostte met quasi alle mogelijke opties 21.500 euro, maar dat lijkt het ons ook wel waard. Bovendien is dit qua verbruik geen grote slokop (wat wel scheelt op langetermijn). Op autosnelwegen bleef de Fiesta zonder problemen onder de 6 liter/100km, en zelfs na de meer doorgedreven test bleef hij gemiddeld rond 7 liter/100km hangen. Oja, je kan gerust 40 liter opsouperen in 400 kilometer, maar dat heb je als bestuurder uiteraard zelf in de hand.

Conclusie

De Fiesta is echt helemaal volwassen nu, zeker na zijn lichte groei en de facelift die een breed publiek moet aanspreken. Eindelijk zijn we verlost van die verticaal georiënteerde lichten achteraan, die ons nog steeds deden denken aan de eerste generatie van de Focus. Een gezinswagen kun je het bezwaarlijk noemen, daarvoor valt hij in kofferruimte en beenruimte op de achterbank te licht uit, maar zoeken naar een betere, leukere, mooiere, wagen in dit segment, dat wordt toch een heuse karwei.

Wetende dat dit de basis vormt voor de Fiesta WRC van Sébastien Ogier, de R5 van (om er maar eentje te noemen) Teemu Suninen en de wagen die ingezet wordt in de Ford Fiesta Sprint Cup, zorgt absoluut voor een zekere fierheid bij elke bestuurder van deze wagen. Volledig terecht!