Ugo de Wilde: “Gelukkig om weer gretigheid van wedstrijd te leiden te hebben gevoeld”
Al in de ochtend, op een doorweekte en zeer gladde omloop, verbaasde de 16-jarige Brusselaar met een vijfde beste tijd, zijn tweede beste prestatie van het jaar tijdens de kwalificaties. Maar daar bleef het niet bij voor de jonge wolf, die een knotsgekke wedstrijd neerzette na een start waarvan hij op droge baan het geheim bezit.
“Ik had inderdaad een uitstekende start en lukte erin om Caio Collet en Alexander Smolyar voorbij te gaan in de allereerste bocht”, geniet Ugo nog na. “Er bleven voor mij enkel nog maar twee titelkandidaten over: Oscar Piastri en Victor Martins. Terwijl ze strijd leverden om de eerste plaats gingen ze in de tweede bocht wat wijd en raakten elkaar zelfs licht. Daarvan profiteerde ik om aan kop te gaan.”
Ugo bouwde een kleine voorsprong uit en leidde gedurende vijf ronden. Helaas kwam aan dat sprookje een einde omdat de wagen overduidelijk de traagste was in topsnelheid (235 km/u).
“De drie testsessies werden gehouden in de regen. We hadden dus geen enkel referentiepunt, we ontdekten de baan in de heersende condities en dat was niet gemakkelijk in het begin. Maar bovenal had het team teveel druk op mijn vleugel gezet. Als gevolg trappelde ik ter plaatse op de rechte lijnen terwijl de anderen in volle galop dichterbij. Ik oververhitte mijn achterbanden omdat ik teveel overstuur had.”
Maar de jonge Belg vocht als een leeuw en verkocht zijn vel duur. Het leverde de toeschouwers de meest geanimeerde race van het jaar op. Gedurende meerdere ronden weerstond hij aan de aanvallen van Martins, Piastri en Collet, die veel beter afgestelde wagens hadden en uiteindelijk bijna een seconde per ronde sneller waren.
“Ik had het nooit een half uur kunnen uithouden op die manier, maar ik heb gedaan wat ik kon. Op het einde van de wedstrijd kwamen Grégoire Saucy, Sebastian Fernandez en Maini Kush terug als een raket. Er bleven nog twee ronden te gaan en ik zag niet hoe ik ze kon afhouden. Saucy ging me op een bepaald ogenblik voorbij maar ik kon hem de volgende bocht weer terug pakken, daarna profiteerde ik van een kamikaze-aanval van Maini die me bijna torpedeerde in bocht 2 en kon ik iets meer afstand nemen en mijn vierde plaats behouden.”
Bijna, maar net niet helemaal...
“Uiteraard, wanneer je de eerste ronden aan de leiding hebt gereden, is het altijd teleurstellend om aan de voet van het podium te stranden. Maar eerlijk gezegd ben ik zeer tevreden over de manier waarop ik van me heb afgebeten. Het was een echte koers, zoals in de karting, met de besten van de competitie. Ik kon echt waar niet beter doen met het materiaal dat ik in handen had. Voor hetzelfde geld had ik evengoed als zevende kunnen eindigen. Er leek geen eind aan te komen maar ik heb me met hand en tand verdedigd tot het einde om zo mijn tweede beste resultaat van het jaar te halen, na mijn zege in Monza.”
Op zondag lachte het geluk onze vertegenwoordiger helaas minder toe :
“Het begon weer te regenen op vijf minuten voor de start van de tweede kwalificatiesessie en het team maakte een verkeerde keuze door me nieuwe regenbanden te geven in plaats van de al ingereden banden die ik in de kwalificatie van de dag ervoor had gebruikt. Die tactiek gebruikten de beide topteams evenals Baitech en GRS. Het resultaat: een bescheiden tiende plaats achter de 8 rijders die met de gebruikte banden reden, die meer grip gaven dan de nieuwe regenbanden, die teveel tijd vergden om op niveau te komen”, betreurt de rijder van JD Motorsport, die nochtans zes tienden sneller was dan zijn teamgenoot Leonardo Lorandi, die net als hijzelf op nieuwe regenbanden stond.
De tweede race van de meeting verliep in danteske omstandigheden. Lang dacht men dat, gezien de weersomstandigheden, de race zou afgelast worden of onder “safety car” zou worden afgewerkt. Maar na twee ronden achter de safety car besliste de wedstrijdleiding het peloton los te laten...
“Eerlijk gezegd was het gevaarlijk want net als in Monza, zag je in het peloton helemaal niets”, geeft Ugo toe. “Ik ging dus voorzichtig te werk. Op weg naar bocht 6 zag je op de rechte lijn alleen maar een muur van water. Iedereen loste trouwens het gas omdat men bang was tegen de voorligger aan te rijden. Het was gekkenwerk. De fouten en de pirouettes begonnen zich op te stapelen. Het was echt overleven. Na zes of zeven rondes reed ik op de 9de plaats. Lorenzo Colombo maakte in bocht 8 een fout en ik ging hem voorbij naar de 8ste plaats. Maar in de volgende bocht onderstuurde hij en raakte mijn achterwiel. Dat zond mij rond mijn as en ruïneerde mijn wedstrijd. Hij excuseerde zich maar dat bracht mij niets meer bij. Vertrokken als 13de eindigde ik uiteindelijk als 11de en was ik sneller dan de vier rijders voor mij. Eerlijk gezegd was ik al tevreden dat ik deze wedstrijd kon uitrijden zonder kleerscheuren. Mijn wagen moest immers dadelijk in een container worden gezet om dinsdag op weg te gaan naar Abu Dhabi waar we er alles aan gaan doen om het seizoen in schoonheid af te sluiten. Van Hockenheim wil ik alleen maar de positieve zaken onthouden, met mijn tweede beste resultaat van het seizoen en vooral om weer eens te hebben gevoeld wat het is om aan de kop mee te rijden en te vechten met de twee titelkandidaten, tweedejaars die ouder waren dan mij.”
Dat versterkt zonder twijfel ook het vertrouwen van zijn waardevolle partners zonder wie dit allemaal niet mogelijk zou zijn. Het leidt geen twijfel: als hij de steun vindt om een tweede jaar te rijden in de Eurocup Formule 3 Renault, dan lacht de toekomst hem toe...
Persbericht Ugo De Wilde
Tweet
Rudi Steylaerts