24H Le Mans: Het relaas van de Belgen in de 91e 24H Le Mans

De honderdste verjaardag van de 24 Heures du Mans was een groot succes. Onder toeziend oog van 325.000 toeschouwers werd de "Centenaire" een feest. Ook langs Belgische zijde mochten we niet klagen, gezien we het grootste contingent Belgische piloten aan de start kregen sinds 2001. Toen deden er tien landgenoten mee, met onder meer namen als Vincent Vosse en Anthony Kumpen, nu negen. Helaas voor onze landgenoten verliep voor hen de race dit jaar eerder als een afvalrace. Een chronologisch relaas van de prestaties van de Belgen.

De eerste Belg die het strijdtoneel verliet, was Ulysse de Pauw en dat na een uur en driekwart race. De Belg reed met de AF Corse Ferrari 488 GTE, maar bij aanvang van een slow zone aan de Dunlop Chicane crashte de Waals-Brabander recht in op de GMB Motorsport Aston Martin, en daaropvolgend in de Cadillac Racing #3 van Sébastien Bourdais. Deze laatste was de enige van de drie die de handdoek niet diende te werpen. Achteraf was de Pauw logischerwijs teleurgesteld en verklaarde dat het ongeval te wijten was aan het feit dat de Slow Zone niet correct was aangegeven. Op TV-beelden was dit niet meteen duidelijk en de stewards hebben (tot dusver) het incident niet verder behandeld.

De volgende twee namen die we moeten aanhalen zijn Alessio Picariello en Jan Heylen. Beide heren zagen namelijk hun wagens op exact hetzelfde moment uitvallen. Claudio Schiavone raakte met de Iron Lynx Porsche een band in het gras bij het aansnijden van Tertre Rouge. Hierdoor verloor de Italiaan de controle over het stuur en crashte. Gezien de Porsche terug op de baan belandde, moest de rest van het veld dit gevaarte ontwijken. De eerste wagens kenden geen probleem, maar Ryan Hardwick - teamgenoot van Heylen - in de Proton Competition Porsche kon geen kant meer op en vlamde vol op zijn gele merkgenoot. Hiermee zat het avontuur voor beide landgenoten er na twee uur en twintig minuten op.

De volgende landgenoot die we aan dit rijtje moeten toevoegen, is Dries Vanthoor. De Hasselaar was enorm snel in de LMP2, maar ook hij zag zijn Oreca LMP2 wegvallen wanneer een teamgenoot achter het stuur zat. Al kun je Salih Yoluc weinig verwijten, gezien het incident waarvan hij slachtoffer werd tijdens de tweede periode van regenval. Bij het aansnijden van Indianapolis verloor de Turk op slicks de controle over de wagen. Net op dat moment was de Prema Racing Oreca #9 zich terug in het beweging aan het brengen nadat Filip Ugran ook van de baan was geraakt. Wat de Roemeen niet zag aankomen, was een schuivende Racing Team Turkey wagen in de zij linksachter. De wagen kon na de reparaties nog even verder rijden, maar de schade aan de ophanging was te groot, waardoor het Turkse team de handdoek in de ring moest gooien.

De vijfde pechvogel was Laurens Vanthoor. Over het algemeen verteerde zijn Porsche 963, die hij samen deelde met André Lotterer en Kevin Estre, de nacht goed. In de ochtend lagen zij een ronde achter op de leiders en waren in een gevecht verwikkeld met de Cadillac Racing #3. Estre zette de jacht in, tot het omstreeks half negen compleet misliep. De Fransman wilde een LMP2 van Team WRT inhalen, maar dat ging mis en hij raakte de bandenmuur in - oh ironie - het begin van de Porsche Curves. Estre kon de wagen terug naar de pits brengen, daar verloor men eerst al meer dan 40 minuten, om daarna nog eens zoveel tijd in de pits te spenderen verdeeld over twee andere stops. De wagen bolde uiteindelijk als 22ste over de meet en elfde in de Hypercar klasse.

Wie vooral gespaard bleef van problemen tijdens de race, dat waren de dames van de Iron Dames Porsche. Sarah Bovy, Michelle Gatting en Rahel Frey waren continu bovenaan de tabellen te vinden bij de GT's. Hoewel ze geen vuist konden maken tegen de snelle Corvette, was een podiumplaats toch binnen handbereik. Althans tot 40 minuten van het einde van de race. De remmen van de wagen waren compleet op en teambaas Andrea Piccini besloot om de ijzers te laten vervangen bij een finale stop. Volgens de Italiaan een beslissing uit veiligheidsoverwegingen. GR Racing had evenwel exact hetzelfde probleem met hun Porsche en zij gingen toch door. Riccardo Pera verklaarde aan Sportscar365 dat zijn remmen op drie ronden van de meet op het einde van hun Latijn waren. Maar toch hadden zij vijf seconden over om de Iron Dames een serieuze kater te bezorgen. En dat het hard aankwam, dat bleek maar toen de Brusselse een foto van zichzelf in tranen op social media deelde.

Gelukkig was er ook een succesverhaal, met dank aan de volledig Belgische equipe van DKR Engineering. Al moesten Tom van Rompuy, Maxime Martin en Ugo de Wilde er wel voor vechten. Na een mooie start in de LMP2 Pro-Am klasse zag het toch er even anders uit toen de waagen een tik kreeg van de Glickenhaus Racing #708. Bijna anderhalf uur heeft men in de pits gestaan voor reparaties. Over & out voor een podium zou je denken, maar ze gingen toch door. Met succes, want halfweg lagen ze al vierde in de klasse en twee uur later de leider vooraan wegviel, was het podium in zicht. Het trio hield stand en Van Rompuy kreeg de eer in de laatste tien minuten om het stuur te nemen en over de finish te rijden. Zo zie je maar dat je nooit mag opgeven in een endurancerace en daar was dit trio het beste bewijs van.

Tot slot mogen we ook andere Belgische namen niet vergeten te vermelden. Zo behaalde Team WRT zijn tweede podium in drie jaar. Rui Andrade, Louis Delétraz en Robert Kubica vochten een verbeten strijd uit met Inter Europol Competition wagen, maar moesten toch de duimen leggen. De andere wagen, deze van Sean Gelael, Ferdinand Habsburg en Robin Frijns, leek ook op weg naar een huzarenstukje nadat deze in de eerste regenbui een ronde verloor met schade. Ze rukten terug op tot de derde plaats, maar een pitstop op het einde omwille van de ophanging zorgde ervoor dat het toch finaal een vijfde plek werd. Ook eervolle vermeldingen zijn er voor Jorge Segers (ingenieur op de winnende Ferrari nvdr.) en Andy Jaenen. Voor deze laatste was het al zijn derde klassewinst in zes jaar als spotter en hij heeft ook de nodige hulp geboden aan DKR Engineering. Het was een legendarische editie van 24 Heures du Mans, hopelijk het begin van een nieuw gouden tijdperk voor de Franse klassieker!

Foto's: Georges de Coster - Geert Franquet