Interview Neal Van Vaerenbergh: "Stoffel Vandoorne is mijn voorbeeld"

Neal Van Vaerenbergh betwist dit jaar het Franse Formule 4 kampioenschap, een deelname die hij geschonken krijgt van de RACB na het winnen van het RACB National Team stuurwiel. In het Franse eenzitterkampioenschap krijgt onze jonge landgenoot een internationaal gezelschap aan concurrenten. Het seizoen is dit weekend aan zijn vierde meeting bezig en zal na afloop het halfwegpunt gepasseerd zijn. Na afloop van de vorige meeting, op ons eigenste Spa-Francorchamps, sprak Autosport.be met Neal.

Een elfde, zevende en vijfde plaats op Spa, ben je tevreden met dit resultaat?

Natuurlijk had ik bij mijn thuisrace graag op het podium gestaan maar ondanks dat het resultaat dit misschien niet direct weergeeft ben ik tevreden over mijn prestatie. Wat telt voor mij is dat ik constant progressie maakte en mijn tijden steeds beter werden. Nadat een motorprobleem bij de kwalificaties een goede uitgangspositie voor de eerste race in de weg stond ging het op zondag al heel wat beter en reed ik in de morgenrace ondermeer de derde snelste tijd.

Wat ging er dan mis bij de training?

Tijdens de vrije training draaide de motor al niet goed, ik had geen snelheid op het rechte stuk. In de kwalificaties ging het niet beter en ik stond op 1 seconde van de pole. Na controle bleek de nokkenas sensor van de motor stuk te zijn. In een kampioenschap waar de wagens strikt identiek zijn resulteert een klein verschil in vermogen of afstelling al snel tot een groot verschil op de baan.

De laatste race in de regen leverde ook je beste resultaat op.

Ja, alhoewel ik zeker ben dat ik nog verder naar voor had kunnen oprukken, de vierde plaats lag in mijn bereik maar de race was te kort. In de F4 zijn de wedstrijden al heel kort en als men bij de start dan nog twee ronden verliest achter de safety-car blijft er niet veel tijd meer over om op te klimmen in het klassement. Er bleven amper zes ronden race over en het zicht was nul, het was echt rijden op het gevoel en toch kon ik nog twee concurrenten verschalken en kwam ik op het einde terug op de leiders.

De titel lijkt echter nu al niet meer mogelijk, zeker na de drie op drie score van leider Antoine Hubert hier op Spa.

Ik ben daar optimistischer over, natuurlijk had ik graag wat hoger in het klassement gestaan, maar zonder de verloren tweede plaats in Pau met de daar aan verbonden 18 punten, stond ik nu tweede in de tussenstand het kampioenschap. Wij zijn nog niet in de helft van het seizoen, dus alles is nog mogelijk denk ik.

Is het Franse Formule 4 kampioenschap een ideale leerschool?

Neal Van Vaerenbergh in strijd met Marco de Peretti

Zeker en vast, zo zorgt de organisatie voor alles, wagens en omkadering , er zijn dus geen teams wat inhoud dat alle wagens op eenzelfde wijze geprepareerd worden en dus identieke prestaties leveren. Olivier Panis is aangesteld als mentor en hij begeleidt de kandidaten met goede raad. Ook de mechaniekers behoren bij het kampioenschap, het zijn jonge gasten in opleiding, die net als wij leren hun vak leren in deze competitieve klasse. Als bewijs van het niveau van de klasse geldt wel dat vele talenten konden doorgroeien en een mooie carrière opbouwen. Pic en Vergne zitten in de Formule 1 en zij debuteerden in wat toen nog de Formule Academy noemde. Dit is toch een duidelijk bewijs dat het om een ideale leerschool gaat indien men verder wil in de eenzitter klasses.

Het is een Frans kampioenschap met vele Franse rijders, zijn deze laatste niet wat in het voordeel?

Helemaal niet, iedereen wordt op gelijke voet behandeld, de ingenieurs spreken bovendien Engels. Het feit dat voordien Bailly en Vandoorne kampioen konden worden bewijst des te meer dat niet Franse rijders evenveel kans maken om de titel te pakken. Er zijn dit jaar trouwens heel wat nationaliteiten present in het kampioenschap. Het enige wat een klein verschil kan maken zijn de financiële middelen, iemand met een groot budget kan bijvoorbeeld gaan trainen met andere wagens of kan vele uren afhuren in simulators. Maar eens het kampioenschap begonnen mogen de rijders wel niet deelnemen aan andere kampioenschappen en mag er niet getraind worden op pistes waar later races van het F4 kampioenschap op verreden worden.

Werd de keuze van het Frans kampioenschap door jou gemaakt?

Ik won het RACB stuurwiel en het was dan ook de RACB die de keuze maakte in welk kampioenschap ik zou uitkomen. Ik betreur de keuze echter zeker niet, de Formule 4 is een ideale wagen om mee te debuteren. Ik had voordien enkel karting gereden en de overstap naar een Formule 4 was niet moeilijk. Bovendien is het kampioenschap een goede voorbereiding op de Formule Renault 2.0 die de logische volgende stap in een eenzitter carrière vormt en zoals ik eerder al aanhaalde rijdt iedereen met identieke wagens. Verder rijden wij zeven meetings van ieder drie races op verschillende racecircuits in Europa, een aantal en een diversiteit die andere instapklassen niet kunnen bieden, zeker niet in België.

Wat zou je nu doen indien je het RACB stuurwiel niet had gewonnen?

Dan was ik niet overgestapt naar de autosport en reed ik nog steeds karting. Ik wist niet waaraan ik mij moest verwachten, maar ik won het stuurwiel en de jury maakte mij duidelijk dat ik niet alleen verkozen was omdat ik de snelste was op de piste, maar ook omdat ik op andere vlakken de concurrentie overvleugelde, de keuze was dan ook snel gemaakt.

Speelt de RACB nu nog een rol bij de uitbouw van je carrière?

Meer dan ooit, het RACB National Team bestaat uit een kleine maar competente groep mensen, zij weten wat het beste is voor een zestienjarige om te debuteren in de autosport. Zij volgen mij op de voet, de RACB voorziet een coach die mij op alle races begeleidt en mij bijstaat om goed voorbereid aan de start van een race te verschijnen. Verder is er ook een fysieke coach voorzien waarmee ik tweemaal per week train. En dan is er de mentale coaching die toch heel belangrijk is. Ik leg mijzelf altijd veel druk op, ik ben een perfectionist en mijn coach helpt mij om de dingen te relativeren en zorgt ervoor dat ik minder gestresseerd aan de start kom.

Hoe zie jij je toekomst in de autosport?

Het is geen geheim dat ik wil verder gaan bij de formulewagens en zo mogelijk de hoogste regionen van deze autosporttak wil bereiken. De prestaties van Stoffel Vandoorne vormen voor mij een echte uitdaging om het even goed te doen, hij is voor mij een voorbeeld in hoe ik ook verder zou willen groeien. Voor het ogenblik telt alleen de F4 maar voor volgend jaar hoop ik over te stappen naar de Formule Renault 2.0. Zelfs al bereik ik de top niet dan wil ik van autoracen toch op zijn minst mijn beroep maken.

Zou jij een overstap naar GT wagens overwegen?

Dat is voor het ogenblik niet aan de orde van de dag en het is zeker geen doel op zich, ik concentreer mij volledig op een eenzitters carrière. Natuurlijk ga ik nu niet zeggen dat ik nooit in een GT zal instappen, veel rijders stappen na enkele jaren over van formulewagens naar GT wagens, dus de kans bestaat wel dat ik dezelfde weg volg maar ik zie het mij niet doen binnen de eerste tien jaar. Ik krijg nu al aanbiedingen om later op het jaar aan een nationaal evenement in een ander kampioenschap mee te doen maar ik wimpel die allemaal af, de F4 heeft voorrang op alles en krijgt dit jaar mijn volledige aandacht.

Neal nog veel succes en wij duimen in ieder geval voor jou bij de volgende races.

Foto's: Niels Vaeck, Marnik Mouchaers & Martijn Wouters