Nico Rosberg: Carrièreoverzicht van de wereldkampioen

Het nieuws sloeg gisteren in als een bom: kersvers Formule 1-wereldkampioen Nico Rosberg gaf te kennen te stoppen met de koninginnenklasse van de autosport. De Duitser gaf als verklaring dat hij, nu hij zijn doel bereikt heeft, geen reden meer zag om nog om te gaan met de stress die een titelstrijd tegen Lewis Hamilton met zich meebrengt. De amper 31-jarige wil nu vooral tijd doorbrengen met zijn vrouw en kind. Een activiteit in een ander kampioenschap sluit Rosberg niet uit, maar is nu nog niet aan de orde. We blikken terug op zijn rijk gevulde carrière.

Nico Rosberg werd geboren in 1985 uit het huwelijk van de Finse F1-wereldkampioen van 1982 Keke Rosberg met een Duitse vrouw. In 1991 begon hij met karting en tien jaar later maakte hij zijn debuut in de autosport. Hij werd onmiddellijk kampioen in de Duitse Formule BMW. De volgende twee jaar reed hij Formule 3 Euro Series voor het team van zijn vader en werd respectievelijk achtste en vierde (één plek voor Lewis Hamilton) in de eindstand. In de Masters of Formula 3 op Zandvoort en in de Macau Grand Prix behaalde hij wel nooit het podium. Desondanks kon hij in 2005 debuteren in de GP2 Series, dat zijn eerste seizoen kende na de hervorming van de Formule 3000. De Duitser nam een plekje in bij ART Grand Prix en werd in zijn eerste jaar meteen kampioen na een spannende strijd met Heikki Kovalainen. Rosberg boekte vijf zeges en nog eens zeven andere podia.

Samen met zijn GP2-seizoen werd Rosberg ook dat jaar testpiloot bij Williams-BMW waar hij in 2006 mocht debuteren in de Formule 1. Inmiddels had BMW wel de Britten verlaten en Williams kwam aan de start met een veel minder competitieve Ford Cosworth-motor. Rosberg debuteerde indrukwekkend met de snelste ronde in de Grote Prijs van Bahrein en een zevende plaats in de uitslag. Met een zeer onbetrouwbare motor werd Rosberg zeventiende in de eindstand waarbij hij weliswaar aardig de vergelijking doorstond met ploegmakker Mark Webber die slechts drie plaatsen hoger eindigde. Het jaar erop trok Williams Toyota aan als motorleverancier en werd Alexander Wurz zijn nieuwe teamgenoot. Met een veel betrouwbaardere motor werd Rosberg nu negende in de eindstand en behaalde in de slotrace in Brazilië zijn beste resultaat met een vierde plaats.

In 2008 kreeg Rosberg Kazuki Nakajima als teamgenoot bij Williams-Toyota. Ondanks een uitstekend begin met in Australië zijn eerste podium, een prestatie die hij herhaalde in Singapore, was het een jaar van achteruitgang bij de Britten en Rosberg werd pas dertiende in de eindstand. 2009 bleek dan weer een seizoen getekend door sterke vooruitgang met een zevende plaats in de eindstand en maar liefst elf keer punten in zeventien races, terwijl Nakajima het seizoen afsloot zonder punten. Hoe dan ook indrukwekkend genoeg om aangetrokken te worden door Mercedes dat besliste om in 2010 met zijn eigen team de F1 te gaan heroveren na hun successen in de jaren vijftig. Rosberg kwam naast niemand minder te staan dan Michael Schumacher die besloot zijn comeback te maken.

In het eerste jaar van het nieuwe team was de wagen goed genoeg voor de subtop en Rosberg deed het opvallend beter dan de zevenvoudige wereldkampioen, inmiddels 41 jaar oud. In 2011 en 2012 zakte Mercedes telkens een beetje achteruit, ondanks dat Rosberg in de Chinese GP zijn allereerste F1-zege boekte. 2013 was een kentering. Na twee maal vierde en één maal vijfde bij de constructeurs werd Mercedes nu vicekampioen achter Red Bull Racing, dat hun laatste dominante jaar kende. Ook was Michael Schumacher vervangen door Lewis Hamilton.

In 2014 trad de F1 het hybride tijdperk in en Mercedes had zijn wagen veel beter ontwikkeld dan wie dan ook. De komende jaren zou het Duitse merk 51 van de 59 wedstrijden winnen, goed voor een hallucinant percentage van meer dan 86%. Rosberg had nu, na acht jaar geduld, een wagen waarmee hij wereldkampioen kon worden. Meer nog, zijn enige tegenstander was bij voorbaat teamgenoot Hamilton. In het eerste jaar van het Mercedes-tijdperk was er nog geen kruid gewassen tegen de Brit. Aanvankelijk leek de titelstrijd nog spannend te gaan worden, Rosberg stond zelfs even op kop, maar met zijn vijf overwinningen vormde Rosberg geen gevaar voor Hamilton die dankzij elf zeges kampioen werd met 67 punten bonus. Wel had Rosberg opvallend meer poles en kende hij frequenter mechanische pech.

In 2015 werd het verschil nog groter waardoor velen zich begonnen af te vragen of Rosberg überhaupt Hamilton wel kon verslaan. De Brit boekte bijna dubbel zoveel zeges en werd weer met een straatlengte voorsprong kampioen. Wel kon Rosberg voor de derde keer op rij de GP van Monaco op zijn naam schrijven, een prestatie die eerder enkel grootheden als Graham Hill, Alain Prost en Ayrton Senna konden noteren. Ook won Rosberg de laatste drie races, een lijn die hij voortzette in 2016 door de eerste vier races te winnen. Opvallend was dat hij er effectief in leek geslaagd te zijn om het tij te doen keren: Rosberg was doodgewoon sneller dan Hamilton. In de GP van Spanje kwam er een einde aan de zegereeks nadat de Mercedessen zichzelf in de vernieling reden. Zeven overwinningen op rij: enkel Alberto Ascari, Michael Schumacher en Sebastian Vettel deden het hem na. Hierna keerden de zaken om en nam de Brit het commando over door zes van de volgende zeven GP's te winnen. Bovendien kende Rosberg vaak pech in de races en eindige vaak buiten het podium. Zijn grote voorsprong was bij het ingaan van de zomerpauze omgetoverd in een kleine achterstand.

Rosberg kwam herboren terug uit de zomerpauze en won vier van de volgende vijf races. In Maleisië kende Hamilton de enige mechanische pech van Mercedes van het seizoen en Rosberg reageerde meteen door in Japan zijn voorsprong te verstevigen. Daarna nam de Duitser doelbewust geen risico meer en werd telkens tweede achter Hamilton. Geen aanpak zonder risico aangezien de Red Bull's steeds sneller werden tegen het einde van dit seizoen. Toch loonde het en na elf jaar Formule 1 werd Rosberg eindelijk wereldkampioen, enkel Nigel Mansell deed er nog langer over. Het zal hem worst wezen, een ijzig kalme en koelbloedige Rosberg, die sterker dan ooit in zijn schoenen stond om de vele conflicten met zijn teamgenoot aan te kunnen, pakte een verdiende titel en zei de F1-wereld meteen vaarwel.

Foto's: Racing International Photography & Georges De Coster