BMW 218i: Sportieve, comfortabele vakantie op wielen

De 2-reeks is zelden ‘top of mind’ als je denkt aan BMW, maar nu ze in Duitsland hun succesformule van de vierdeurscoupé doortrekken naar het “lagere” segment , kan daar wel verandering in komen omdat een bredere markt kan aangesproken worden. Die nieuwe 218i Gran Coupé is dan ook het perfecte instapmodel voor de jonge sportieve M/V die iets meer comfort opzoekt en nood heeft aan voldoende ruimte.

Toch wel een streep geschiedenis die we aangemeten kregen. Met deze Gran Coupé tilt BMW de 2-reeks een niveau hoger en maakt het de jonge BMW-fan met keuzestress plots een pak makkelijker, of net moeilijker.

Ondergetekende is niet meteen de grootste BMW-adept of is net iets te veel blijven hangen bij de E30 M3, maar het is duidelijk dat we kampten met teveel vooroordelen. BMW staat voor sportiviteit in maatpak, en niet voor een Joachim Coens in een te groot kostuum. Dat maakt deze 218i Gran Coupé heel goed duidelijk.

Goed gezien, want deze GC is op maat gemaakt voor diegenen die een eerste keer willen proeven van de nodige luxe en comfort maar toch nog altijd de nodige sportiviteit en vitaliteit willen uitstralen, zonder zich meteen te vergalopperen aan de 3-reeks. Dit is een wagen waar velen binnen 30 jaar zullen zeggen: “Mijn eerste BMW was een 218i GC, en sindsdien ben ik nooit meer van merk veranderd.”

Beleving

Van zodra je instapt voel je de sportiviteit. Door het dashboard in het midden wat te draaien richting de bestuurder, krijgt de bestuurder een sportief cockpitgevoel. Dat wordt versterkt door het lijnenspel op “de tableau”. De focus ligt duidelijk op de rij-ervaring van de bestuurder, maar de heel synchrone, quasi gespiegelde, lijnen in de breedte zorgen ook voor genoeg beleving aan passagierszijde. Achterin is het krapper. Zouden we twee mensen van een meter tachtig meenemen achterin? Nee, maar kunnen we hier al twee kinderen zien opgroeien tot tieners? Ja. Dus gezinsproof? Check! Zeker met 450 liter opbergruimte.

Prikkelt de geest

De zitplaatsen kunnen tot in het detail rondom de rug, en waar de rug stopt (zowel bovenaan als onderaan), gegoten worden, zodat je altijd ondersteund wordt zonder in een luie zetel terecht te komen. Alle rij-assistentiesnufjes zijn aanwezig, maar die zijn niet tot in het extreme doorgetrokken zodat je als bestuurder nog altijd het gevoel hebt nodig te zijn aan het stuur. Die autonomie prikkelt de jonge geest, of houdt de oudere geest jong!

Naast het vitale, sportieve gevoel bezit deze Gran Coupé ook een vleugje decadentie (of eerder een snuifje extravaganza). Zoals die geribbelde stijlelementjes binnenin die we eerst wat saai vonden en waarvan we dachten: “Mooi, maar waarom geen carbon?” Pas toen de avond viel, ontdekten we de sfeerverlichting die uit die elementjes opgloeide. Of die projectie die vanuit de spiegels op het asfalt wordt geschenen? Als je je dan nog vergist van auto in de ondergrondse parking, dan stap je beter niet meer in. Het is net dat tikkeltje meer, snufjes die de wagen nog persoonlijker maken, dat je doet beseffen dat je in een BMW zit.

We kunnen nog wel even doorgaan over die knappe digitale snelheids- en toerentalmeter waarvan je wil voelen of het nu wel echt, dan wel virtueel is. Of over het infotainmentsysteem dat zo goed is ingewerkt dat het echt een verlengstuk is van het instrumentarium. Maar hoog tijd om even naar buiten te gaan kijken. Tenzij we nog iets willen zeggen over de niet-verstelbare armleuning in het midden, of de beperkte leesbaarheid van bepaalde knopjes die verstopt zitten achter de grote, centrale middenknop die alles regelt, behalve het volume van jouw spotifylijst.

Frameloze deuren

Vooraan is ie op en top BMW, met die twee grote(re) nieren. Wellicht een geruststelling voor velen, want de grote barbecuegrill van pakweg de M3 of 4-reeks liet al wat stof opwaaien. De luchthappertjes in de voorbumper bepalen de mooie agressieve lijn van het voorsteven. Achteraan is er die opgehoogde kont van een krolse kat die enerzijds zorgt voor voldoende bagageruimte en anderzijds het zijdelings lijnenspel bepaalt. En die strakke lijn achterlichten die steeds nadrukkelijker toekruipen naar het BMW-embleem in het midden. Lateraal valt ie pas echt op. Had ie binnenin en vooraan nog het gevoel van een hot hatch, dan valt dat idee nu volledig in duigen. Een knappe kromming die het midden houdt tussen een sedan en een heel bedeesde supercar. Vooral de frameloze deuren dragen daartoe bij. Ook knap hoe die voor- en achterlichten ver zijn ingewerkt in de zijdelingse carrosserie en het lijnenspel versterken, samen met die kuiltjes in de wangen waarin een uiterst fijn luchtgrilletje werd verwerkt. Een uiterst subtiel opwipje in de koffer verlengt het lijnenspel tot helemaal achteraan. Om maar te zeggen, uiterlijk straalt de 218i sportiviteit uit.

Maar hoe rijdt ie? Eerst en vooral qua prestaties. Gezien zijn uiterlijk, modest. Dan zou de 220d misschien beter zijn als je echt een sportieveling wil aanspreken. De 218i is meer blaffen dan bijten. 140 pk gegenereerd door de driecilindermotor, en een koppel van 220 Nm is netjes, maar de wagen mist wat dynamiek en levendigheid, zeker onderaan in toeren.

20 PK meer in ruil voor een oplichtende deurstijl? Ja, graag!

Dat laat zich ook voelen bij de hernemingen op het gaspedaal, die niet altijd vlot lopen. In Sportstand (want deze versie komt er in Eco, Comfort en Sport) is hij iets fluxer, maar dan nog. Het probleem met die “S”-stand is dat de 218i het veel te ver in toeren wil gaan zoeken. De beleving is zelfs toffer wanneer je het gaspedaal niet helemaal indrukt en de wagen opschakelt rond de 5.000 rpm, waardoor het goede koppel evenveel werk doet dan de hoge toeren. Integendeel, op een technisch, bochtenrijk traject leest de wagen in “comfort”-stand het parcours een pak beter dan wanneer de Gran Coupé het gaat zoeken in tpm's. Manueel schakelen, waarmee je je meteen in S-stand bevindt, helpt weinig, want zeker in de laagste versnellingen, voelt de reactie nogal traag aan.

Sturen als een passer

Maar wat vooral ontzettend aangenaam is, is de stuurbalans. Vooral het langere bochtenwerk voelt ontzettend soepel en natuurlijk aan, alsof je lijnen en cirkels tekent met een zilveren passer. Het (in)sturen boezemt veel vertrouwen in, maar in kortere prikjes laat je je best niet vangen aan deze bij wijlen valse trage. Het onderstel biedt namelijk zoveel comfort waardoor snelheid niet meteen het eerste is waar je aan denkt, noch in “comfort”, noch in de “sport”-stand die alles wat stugger zet en iets meer gewicht in het stuur brengt. Ook het remmen voelt wat zacht aan. Maar de 218i balanceert puik, glijdt, - en als je wil – snijdt en bijt, door een glooiend landschap en is goudeerlijk, zelfs met die ietwat uitgesponnen wielbasis. Ook de tractie is ontzettend puik. Ligt het aan de beperkte pk’s of die wat bleke aanzet in de laagste versnellingen, maar wielspin hebben we, nochtans in herfstomstandigheden (of op een natte Taaienberg), nooit gevoeld.

Spanning en sensatie zijn niet meteen woorden die we hier willen gebruiken, maar het hele pakket samen klopt wel. Nu we amper nog buiten mogen in deze coronatijden voelt een dagje weg met deze de BMW 218i Gran Coupé als een avontuurlijk doch comfortabele vakantie op vier wielen.

We kunnen onze openingszinnen nog eens herhalen als besluit, als dat nog moet: wie nooit een BMW overwoog moet het misschien nu eens doen. Wie een 3-reeks teveel vindt, heeft nu een extra keuze. Een jonge gast die net zijn eerste grijze haartje in de spiegel ontdekte vindt er maturiteit in, een uitbollende Bourgondiër kan er de eeuwige jeugd in ontdekken. Dit is een wagen vol compromissen, maar dat betekent niet dat het midden saai is. Ze hebben er bij BMW goed aan gedaan deze 2-reeks vlees te geven.

¨Niet alle genoemde opties, zitten in de standaardprijs

Foto's: Sandro Delaere en BMW