Corona-kronieken: Hoe één snelle ronde een kampioenschap kan bezegelen

De autosport moet noodgedwongen enkele maanden op vakantie. Terwijl uw geduld buitengewoon op de proef wordt gesteld, graven wij in de rijke archieven van onze passie om u enkele pareltjes uit het (verre) verleden voor te schotelen. In 2016 was de finale van het tweede seizoen van de Formule E eentje om van te smullen. Sébastien Buemi (Renault e.Dams) en Lucas Di Grassi (Abt Audi Sport) speelden de hoofdrol terwijl ze... streden om de snelste rondetijd.

Het tweede seizoen van de Formule E werd gekleurd door het duel tussen Lucas Di Grassi en Sébastien Buemi. Voor de start van de seizoensfinale, hebben beiden drie overwinningen te pakken, al heeft Di Grassi de bovenhand met maar één resultaat buiten de punten. Buemi van zijn kant graaide voornamelijk de extra punten van de pole en snelste ronde mee, waardoor de rivalen bij aankomst in Londen gescheiden worden door amper één punt. Met nog twee races te gaan, ligt de titelstrijd dus volledig open. Di Grassi begint sterk op zaterdag door net voor Buemi te eindigen en hem zo nog eens twee extra punten af te snoepen. De Zwitser laat het hier niet bij en pakt prompt de pole voor de laatste race van het seizoen, terwijl de Braziliaan niet verder komt dan een derde plaats. Het resultaat: Buemi en Di Grassi beginnen op gelijke hoogte aan de beslissende race.

Alle ogen zijn dus gericht op de twee titelkandidaten. Nog voor de race start, grappen commentatoren Jack Nicholls en Dario Franchitti over een eventuele aanrijding tussen de twee. Drie bochten na de start zien ze die kwinkslag echter ook werkelijkheid worden. Buemi neemt de kopstart, maar al bij de eerste remzone maakt Di Grassi een inschattingsfout en rijdt in op zijn rivaal. De Zwitser en de Braziliaan kunnen hun gehavende eenzitter wel terugbrengen naar de pitlane. In het tweede seizoen van de Formula E was het nog mogelijk om - ongeacht de positie aan de meet - twee punten te pakken voor de snelste wedstrijdronde. De strategie wordt dus al snel duidelijk: overstappen naar de tweede wagen en daarmee de snelste ronde rijden, de twee punten scoren en zo kampioen worden...

Vreemde ontknoping

Hoewel de wedstrijd nog volop aan de gang is, gaat alle aandacht naar een bijzonder bizarre titelstrijd. De Audi Sport-rijder is de eerste om zijn ABT Schaeffler FE01 het asfalt op te sturen. Zoals verwacht rijdt hij naar de snelste ronde, maar het is niet genoeg: even later zet Buemi met succes de jacht in op zijn prooi. Voor Di Grassi zit er na verwoede pogingen niets anders op dan zijn wagen definitief te parkeren. De overwinning in de race gaat naar Prost, die een aandeel heeft in de titel voor de teams van Renault e.Dams. De rijderstitel is dus voor Sébastien Buemi, met twee punten verschil.

Achteraf zijn beide partijen niet te spreken over elkaars handelswijze. Di Grassi duwt de schuld in de schoenen van Buemi, die volgens de Braziliaan veel te vroeg heeft geremd waardoor een crash onvermijdelijk was. In het kamp van Renault e.Dams wordt de Audi-rijder gek verklaard.

De reactie van Sébastien Buemi spreekt boekdelen: "Het belangrijkste is dat we vandaag beide kampioenschappen hebben gewonnen. De titel op deze manier op zak steken maakt me triest, net als de werkwijze van Lucas (Di Grassi, nvdr.). Zoals hij al meermaals heeft gezegd, is zijn auto erg slecht en is hij een heel goede piloot. Als hij in mijn auto zat, was hij minstens een halve seconde sneller! Hij plaatste zijn auto tussen Nico en de muur hoewel er bijzonder weinig ruimte was. Toen hij remde, waren er slechts twee opties: uitwijken naar rechts of in de achterkant van mijn auto knallen. Hij koos de tweede optie en voerde die perfect uit, alleen had hij vermoedelijk niet gewild dat we allebei van de baan gingen. Hij zag het als zijn enige kans. We hadden de snelste auto en waren het beste team. Zonder die aanrijding waren we weggereden van het peloton."

Lucas Di Grassi beweert zoals eerder vermeld dat Buemi te vroeg geremd had, maar blijft in zijn officiële antwoord erg diplomatisch: "Proficiat aan Sébastien. Hij is een sterke rijder en zonder twijfel een verdiende kampioen. We verlaten Londen met opgeheven hoofd. We konden tot de laatste race strijden om de titel. Natuurlijk zijn we ontgoocheld, maar we denken nu al aan het volgende seizoen."

Maar wie heeft nu gelijk? U mag zelf oordelen.