Australië: een terugblik

Komend weekend start, indien het coronavirus het ons toelaat, het nieuwe Formule 1-seizoen. Traditioneel is de Grote Prijs van Australië de openingsmanche en dit voor het tiende jaar op rij. Dit seizoen neemt Autosport.be u voor aanvang van elke F1-race terug naar de geschiedenis van die wedstrijd. Alleen kijkend naar de wedstrijden sinds 1985, toen de Australische wedstrijd een plekje kreeg op de kalender van het F1-wereldkampioenschap, is de succesvolste rijder Michael Schumacher met vier zeges. Van de actieve rijders heeft Sebastian Vettel al het vaakst mogen zegevieren: drie keer. Lewis Hamilton staat op twee stuks en de Finnen Kimi Raikkonen en Valtteri Bottas op één overwinning. De meest succesvolle constructeur in Australië is McLaren met 11 zeges.

De Grote Prijs van Australië is een van de oudste wedstrijden in de autosport. De wortels van de wedstrijd gaan maar liefst terug tot 1928 en in de loop van de geschiedenis hebben maar liefst 23 verschillende circuits het evenement georganiseerd. Vóór de Tweede Wereldoorlog was er nog geen duidelijk reglementair onderscheid tussen verschillende types racewagens (F1 en sportwagens bv.) maar na de oorlog kwam de moderne autosport stilaan op gang. Ook vormden verschillende wedstrijden samen een kampioenschap. De Australische GP werd zo in de loop van de jaren 1950 afwisselend onderdeel van twee Australische F1-kampioenschappen: de Tasman Series en het Australian Drivers’ Championship. Hoewel geen onderdeel dus van het FIA-wereldkampioenschap trok deze wedstrijd wel erg grote namen aan met naaste lokale held Jack Brabham en de Nieuw-Zeelanders Bruce McLaren en Chris Amon ook Stirling Moss, Graham Hill, Jackie Stewart en Jim Clark. In een recenter verleden zien we ook namen als Alan Jones, Roberto Moreno en Alain Prost zegevieren.

In 1985 werd de wedstrijd een volwaardige WK-wedstrijd. Elf jaar lang zou het circus het atypische circuit van Adelaide bezoeken en dit telkens als seizoenfinale. In deze periode, 1985-1995, zagen we Ayrton Senna, Gerhard Berger en Alain Prost tweemaal zegevieren. Keke Rosberg, Nelson Piquet, Nigel Mansell, Damon Hill en onze landgenoot Thierry Boutsen hielden het bij één zege. Qua memorabele edities was 1986 er zeker eentje, met een seizoensfinale tussen Alain Prost (McLaren-Porsche) en de Williams-Honda piloten Nigel Mansell en Nelson Piquet. Mansell was een van de weinige rijders die niet koos voor een extra pitstop door toenemende bandenslijtage en gokte op een goede afloop. Een spectaculaire klapband op volle snelheid was het resultaat, net als de wereldtitel voor Prost. In 1990 zagen we een bloedstollende strijd tot de laatste ronde tussen Manssell (Ferrari) en Piquet (Benetton-Ford). De Braziliaan trok aan het langste eind. Ook 1993 verdient extra aandacht aangezien het de laatste keer was dat de twee grootste rivalen uit de geschiedenis van de F1, Prost en Senna, samen op het podium stonden. Prost ging met pensioen, Senna crashte enkele maanden later dodelijk.

Het jaar erop vond een van de meest legendarische botsingen plaats met name die tussen Michael Schumacher (Benetton-Ford) en Damon Hill (Williams-Renault). De meningen zijn nog steeds verdeeld of Schumacher te agressief was of Hill te onvoorzichtig, maar hoe dan ook pakte de Duitser zijn eerste titel. In 1995, het laatste jaar in Adelaide, werd het weekend opgeschrikt door een bijzonder zwaar ongeval voor Mika Hakkinen tijdens de laatste kwalificatie. De Fin sloeg bij een crash zijn hoofd loeihard op het stuur van zijn McLaren-Mercedes en zou een tijdje in coma liggen.  In 1996 verhuisde het evenement van Adelaide naar Melbourne en hiermee veranderde ook de positie op de kalender van seizoenafsluiter naar seizoenopener. Van 1996 tot 2020 zou het deze rol steeds bekleden met uitzonderingen in 2006 en 2010. Damon Hill (Williams-Renault), winnaar van de laatste editie in Adelaide, won de eerste in Melbourne, na problemen bij zijn sensationeel debuterende teamgenoot Jacques Villeneuve. Ook Mika Hakkinen, Eddie Irvine, Giancarlo Fisichella, Fernando Alonso en Valtteri Bottas wonnen éénmaal in Melbourne. David Coulthard, Lewis Hamilton, Nico Rosberg en Kimi Raikkonen deden dit tweemaal, maar de echte Melbourne-specialisten zijn Sebastian Vettel en Jenson Button met drie zeges en Michael Schumacher die vier keer op het hoogste ereschavot stond in Albert Park.

Opvallend was de wedstrijd in 1999 met de allereerste F1-zege voor Eddie Irvine (Ferrari) na een chaotische wedstrijd met amper acht wagens aan de eindmeet. 2001 werd dan weer ontsierd door een zwaar ongeval tussen Ralf Schumacher (Williams-BMW) en Jacques Villeneuve (BAR-Honda). Brokstukken kostten het leven aan de 52-jarige marshal Graham Beveridge. De start van de wedstrijd in 2002 staat ook op velen hun netvlies gebrand met de aanrijding tussen Rubens Barrichello (Ferrari) en Ralf Schumacher (Williams-BMW). De Duitser had geluk niet over kop te vliegen en het halve deelnemersveld werd geëlimineerd. In 2009 zagen we met Jenson Button achter het stuur een opvallende debuutzege voor de Brawn-Mercedes in een wedstrijd waarin de verhoudingen van de jaren ervoor door elkaar werden geschud. Ineens waren Red Bull en Toyota topteams en kwamen McLaren en Ferrari niet in de buurt van de punten. In 2016 kenden Fernando Alonso (McLaren-Honda) en Esteban Gutierrez (Haas-Ferrari) een enorm ongeval, op dezelfde plek als Villeneuve in 2001, ditmaal gelukkig zonder slachtoffers.

In het moderne hybridetijdperk (sinds 2014) is, weinig verrassend, Mercedes het succesvolste merk met vier zeges, vooral dankzij Nico Rosberg. In 2017 en 2018 kon Ferrari er een stokje voor steken en dit telkens via Vettel. Lukt het de Italianen nog eens of gaat Mercedes, opnieuw met de eer lopen? Of zou, kijkend naar de positieve wintertests, Red Bull er voor het eerst sinds 2011 nog eens kunnen zegevieren? We weten het deze zondag wanneer ook de 2020-editie de F1-geschiedenisboeken kan ingaan. Dan heeft namelijk de 85ste Australische GP plaats, de 35ste als WK-manche en de 25ste in Melbourne.

Foto's: Racing International Photography & Georges De Coster