"Pa, we hebben gewonnen"

Bert en Stienes Longin hebben een emotionele week achter de rug. Na een voor Stienes lastige NASCAR-seizoensopener in Vallelunga, was de familie volbloedracers erop gebrand om op eigen bodem in Zolder uit te halen. Die opdracht werd bemoeilijkt doordat er datzelfde weekend ook een lange Belcar-race op het menu stond enerzijds en uiteraard door het overlijden van de vader van Bert eerder in de week anderzijds. "Winnen is onze enige opdracht dit weekend", stelde Bert Longin vooraf, en zo geschiedde.

"Elke Belcar-race stonden Stienes, Christoff en ik dit seizoen op het podium, maar telkens eindigden we ook als tweede - de meest frustrerende plaats zeg maar. We voelden dat de snelheid er was, maar de puzzelstukjes moesten in elkaar vallen", vertelt Bert Longin aan Autosport.be. "Zaterdag verliep niet al te best eigenlijk, met een spin van Stienes in een NASCAR-race die hij volgens mij gemakkelijk had kunnen winnen en een zevende plaats in de kwalificaties van de Belcar na aanhoudende technische problemen. Ik heb 's avonds het team duidelijk gemaakt dat een mentale tik niet het einde hoeft te zijn en dat we moesten blijven knokken. En kijk, je ziet wel hé..."

Toch liep ook de Belcar-race niet van een leien dakje. "Ik had enkele genodigden in een nabijgelegen hotel en in de drukte die het pendelen met zich meebracht, ben ik mijn communicatie-oortjes kwijtgespeeld. We hadden reserve-oortjes, maar slechts één kant werkte, wat het moeilijk maakte het team te begrijpen als ik in de wagen zat. Op de koop toe heeft Christoff moeten pitten met een lekke band, waardoor ik het stuur sneller dan gepland moest overnemen. We zijn echter geconcentreerd gebleven en hebben eindelijk die eerste seizoensoverwinning kunnen veroveren en dat is voor mij het belangrijkste vandaag: die grote beker. Ik beloof dat ik die volgende week op het graf van mijn vader zet, want hij is altijd enorm geïnteresseerd geweest in mijn racecarrière, en eigenlijk zelfs nog meer in die van Stienes."

"Na elke race kreeg ik telefoon van hem en dan telde maar één ding... 'heb je gewonnen?'. Was dat niet het geval, kreeg je een spervuur aan vragen waarom en hoe. Was dat wel het geval, wel dan... dan was de kous snel af. Zo ook twee weken geleden toen ik de 24 Uur voor elektrische wagens in Zolder won. 'Heb je gewonnen?', vroeg mijn vader. 'Ja', zei ik, waarop hij de telefoon neerlegde. Had hij nog bij ons geweest, had hij zonder twijfel vandaag weer gebeld en het gesprek zou wederom kort geweest zijn. De laatste ronde in de Norma was enorm emotioneel. Ik heb tranen met tuiten gehuild en eenmaal in de pitstraat ben ik vanwege de emotie in mijn auto blijven zitten. Dit maakt de sport ook zo mooi, het menselijke aspect is altijd aanwezig. Dus pa, ja we hebben gewonnen!"

Foto's: Martijn Wouters