Test: Een kampioenenwagen voor de gezinsman

Met een beetje geluk bezorgt Vincent Verschueren volgende week Skoda een nieuwe Belgische rijderstitel. Dat zou straf zijn want met het afscheid van Freddy Loix verloor het Tsjechische merk zijn boegbeeld, maar ook zonder Mr. Ypres blijft Skoda de zeges en wellicht ook titels aan elkaar rijgen. De Skoda Fabia R5 is een echte kampioenenmaker en is al zeker van een stekje in de geschiedenisboeken. De wagen die het dichtst die kampioenenmaker benadert in het gamma van Skoda is de Octavia RS Combi. Reden genoeg om dat sportieve vlaggenschip eens over de wegen te sturen waar straks mogelijk een vierde opeenvolgende titel kan gevierd worden, namelijk in de Oostkantons.

Freddy Loix nam vorig jaar afscheid van de rallysport. De Limburger was inmiddels een boegbeeld geworden voor de sport en voor Skoda. Maar ook in 2017 blijft Skoda hofleverancier in het Belgische rallykampioenschap met maar liefst vijf overwinningen op zeven wedstrijden: twee voor Kris Princen, twee voor Vincent Verschueren en eentje voor, een mens zou het bijna vergeten, Benoit Allart. En ook volgende week kan het opnieuw dik prijs zijn in de East Belgian Rally, de voorlaatste BK-manche van het seizoen. Verschueren en Ghislain de Mevius kunnen volop strijden voor de algemene overwinning en voor Verschueren kan daar nog een dikke prijs bijkomen, namelijk een eerste titel. Dat is wat die Skoda Fabia R5 nu eenmaal het beste kan, winnaars maken.

RS-reeks
Bij Skoda trekken ze die winnaarsmentaliteit graag door in hun gamma met de RS-reeks. De Fabia RS staat sinds kort niet meer in de catalogus maar de Skoda Octavia RS wel. Recent werd de RS 245 voorgesteld, een trekpaard met, u raadt het, 245 pk onder de kap. Wij gingen nog met de 230 2.0 TSI-versie de baan op, wat we bezwaarlijk erg vonden.

We genieten op weg richting Sankt-Vith, het epicentrum van East Belgian Rally van de ruimte en het comfort. Skoda excelleert in het scheppen van plaats, van kop tot teen en van voor naar achter, en dat blijkt ook in deze wagen die op alle zitposities een zee van ruimte biedt. De koffer heeft een indrukwekkend volume van 610 liter. Het interieur is vrij sober, maar duidelijk en helder met een groot overzichtelijk scherm in het midden met touchscreen. Het scherm neemt op die manier een pak knopjes weg uit de rest van het dashboard wat zorgt voor rust in het gezichtsveld.

De RS-beleving zit ‘m in de details zoals het rode borduurwerk op het stoere leren stuur, de fijne verwijzing op de pook, het naaiwerk op de zetels en de carbontoetsen op de binnendeur met een heel fijn rood oplichtend streepje. Allemaal heel fijntjes en subtiel. Ook aan de buitenkant niet te veel franje. Een brede, aggressieve snoet, en achteraan de knap ingewerkte uitlaten, meer is er eigenlijk niet aan. Maar less is more, en dat merken we snel.

Het echte werk begint in de buurt van Amel. We switchen via de ecostand, over de normaaltrap naar de sportmodus. De RS laat meteen zijn tweede gelaat zien en gromt erop los wanneer we de eerste hectometers op het mooiste rallyparcours van België afmalen. Maar al snel komen we in bebost gebied. De wind zorgde er voor het eerste vallen van het blad en ander vuil, en we merken meteen dat de RS graag zijn neus vooruit steekt met lichte wielspin en een zelfzoekend gedrag. Die gedragingen vinden we later ook terug tijdens de korte passages op enkele niet-verharde wegen. Het gedrag is correct, maar je voelt dat de DSG-bak altijd net iets meer wil dan nodig als je op het gaspedaal gaat.

Bijter

Op Büllingen en Bütgenbach ligt het veel droger. Het type asfalt wisselt constant, het rijgedrag amper. De wagen stuurt uitermate correcte, het sperdifferentieel doet zijn werk, de Bridgestone Potenza’s bijten zich vast en ondanks die lange kont geeft de achterkant geen krimp. Het voelt bijna aan alsof het koetswerk net achter de voorzetels stopt, zo secuur voelt het aan. We hebben zelfs nog tijd om te genieten van het adembenemende landschap en de pracht van het meer van Bütgenbach. We steken ook al niet meer in sportmodus, want we genieten minstens evenveel van de wagen zonder dat het lijkt alsof er een gat in de benzinetank zit.

Dat gevoel valt een beetje weg op Sankt-Vith dat zich laat kenmerken door lange stroken nieuw asfalt. Glad asfalt. En helaas ook nat asfalt. De wagen gedraagt zich, maar laat in deze omstandigheden ook blijken dat je met een zwaargewicht van 1.400 kg en 4,57 meter op baan bent. Maar zeggen dat de Skoda RS Combi hier zijn ware aard toont zou totaal van de pot gerukt zijn.

Op Burg-Reuland, de slotproef van elke lus in de East Belgian Rally, toont hij zijn echte gelaat. De proef is heel open en glooiend met veel overzichtelijke bochten. We laten de 230 pk en het koppel van 350 Nm spreken en doen met de wagen wat we willen. Het correcte stuurgedrag, het stevige chassis en dat prachtige gegrom (ja, de sportmodus ging nog eens aan) onder de kap, hemels. Omdat we met een licht verouderd model rijden, konden we eens spieken naar andere testreviews. Velen vinden de “RS”, het racegevoel, niet terug in deze wagen, maar we zijn er zeker van dat zij deze wagen niet naar zijn natuurlijke habitat hebben gebracht en hebben getest op een steriel circuit.

Zijn er dan geen minpunten? Jawel. De DSG-versnellingsbak heeft het bij momenten moeilijk het rijgedrag te lezen. Ook wanneer je doortrekt blijft het toerental te lang hangen op ongeveer 6.500 rpm, waardoor je vol ongeduld zelf gaat lepelen naar een hogere versnelling. Ook de reactie wanneer we op het pedaal gaan, valt wat lang uit en voelt nogal dieselachtig aan. Ofwel herneemt de RS vrij traag, ofwel zoekt hij even een versnelling lager, maar tegen dan ben je bocht al lang uit. Lepelen of manueel schakelen biedt weinig soelaas want ook hier is het even wachten voor de wagen beseft dat je het heft in eigen handen neemt. Maar eigenlijk zijn dat de enige minpuntjes waar je mits aangepast rijgedrag snel gewoon aan raakt. Oja, ook met de armleuning wisten we niet altijd blijf, maar dan zijn we eigenlijk helemaal uitverteld.

Of toch niet… Neen, want ook het verbruik ligt vrij hoog. We weten niet hoe ze bij Skoda uitkomen op een gemiddeld verbruik van 6.6l/km, want wij krijgen het verbruik nooit onder de 8,2 liter en één kleine uitspatting jaagt het verbruik direct de hoogte in. Als we even doortrappen in Sportmodus stijgt het verbruik zelfs naar een veelvoud. We gaan ervan uit dat diegene die een 2.0 TSI RS koopt wel weet waar hij aan begint, maar toch. Het voelt soms zuur aan als jouw Green Score tegen de 90 punten aanleunt, maar je alsnog om de 500 kilometer aan de pomp staat, ondanks een tank van 50 liter. Een grotere tank is misschien een mogelijkheid, niet dat je daardoor minder zal verbruiken, maar het zal minder zuur aanvoelen als je een tankbeurt eens een dagje langer kan uitstellen.

Glimlach
Het is de prijs die je betaalt om constant met een glimlach op je gezicht rond te rijden. Geef toe, met welke wagen ga je in 7 seconden naar 100km/u terwijl je er alsnog een half huishouden in weg krijgt, en dat voor die prijs. Een wagen met twee gezichten, en dat bedoelen we goed. Je vrouw of grootmoeder zullen het soepele rijgedrag en de ruimte prijzen maar eens die uitstappen mag het beest losgelaten worden en brullen, luid brullen. De grote broer van de Golf GTI? Klopt, maar het doet de Octavia wel oneer aan want deze heeft toch een eigen karaktertje. Een echte kampioenenwagen met een engelengezicht, in een Tsjechische vikingpels.