24H Zolder: Racing Stars-pilote Emilie Bittoun vraagt raad aan Jeffrey van Hooydonk

Emilie Bittoun is dit jaar één van de kandidaten van Racing Stars; het TV-programma waar op zoek wordt gegaan naar onervaren piloten voor de 24 Hours of Zolder. 18 finalisten krijgen een grondige raceopleiding, maar wie niet voldoende presteert, vliegt onherroepelijk naar huis. Ook voor Emilie Bittoun hangt die uitdaging als het zwaard van Damocles boven haar hoofd en daarom besloot ze enkele succesvolle racepiloten op te zoeken voor een gesprek. Nadat ze gisteren Bert Longin aan de tand voelde, is vandaag Jeffrey van Hooydonk aan de beurt.

Personalia

Naam: Jeffrey van Hooydonk
Geboren te: Ik ben de enige die in '77 geboren is in Wommelgem, want dat was gewoon bij ons thuis.
Als kind wilde ik… worden: Ik heb altijd wel een passie voor auto's gehad, beginnend met matchboxjes, maar ik had nooit van mezelf gedacht dat ik echt piloot zou kunnen worden. Ik dacht altijd 'dat is veel te moeilijk voor mij'. Langs de andere kant is het er wel in gegoten met de paplepel, want mijn pa was altijd met auto's bezig. Hijzelf kwam uit een familie diamantslijpers en op zijn 16de moest hij daar in principe ook gaan werken, maar daar had hij zelf geen zin in. Dus hij is bijna gaan lopen thuis, zo snel mogelijk met mijn moeder getrouwd en dan in '73 zijn eigen slipschool Jesco gestart, die nu nog altijd bestaat. En toen was dat gewoon met een bidon olie op de grond gegoten en dan met het kevertje van mijn moeder les geven. Dat vind ik zelf een fenomenale prestatie, in die tijd. Mijn pa was niet veel thuis, zeker na de scheiding van mijn ouders zag ik hem niet veel, maar ik wist altijd 'papa is met auto's bezig'.

Droomauto: Ik krijg die vraag vaker, maar ik kan nog altijd geen antwoord geven. Ik kijk graag naar de details, en ik vind dat elke wagen wel een bepaald sterk punt heeft. Maar ik heb tot nu toe nog niet in één wagen al die sterke punten gevonden. Ik moet altijd compromissen sluiten. De wagen waar ik me op dit moment het beste mee voel op circuit is de Ferrari 458 Speciale. Maar dat is uitsluitend voor op circuit. Ik heb een paar privéwagens met redelijk wat pk's voor op de openbare weg, maar daar rijd ik nooit mee. Ik rijd op straat liefst met heel gewone wagens, ik heb er nu één met 115 pk, maar dat vind ik nog te veel. Ik wil een wagen waar ik 120km/u mee rijd en waarmee dan toch het gevoel heb dat ik snel rijd. Dat heb je voornamelijk met oldtimers, ik probeer nooit met een exclusieve wagen op de openbare weg te rijden. Het is eigenlijk gewoon een kwestie van de kat niet bij de melk te zetten, want snelheid hoort niet op de openbare weg.

Mooiste race-herinnering: Het was niet per se een goed resultaat, maar wat voor mij wel een hele leuke race was, was de 24H van Le Mans. Er heerste gewoon een hele leuke sfeer, het was op dat moment ook echt een teamsport, want er waren twee wagens van ons team. Ik reed samen met Didier André en Didier Theys, ook een oude rot in het vak. Eigenlijk dachten we dat onze wagen het  maar een paar uur zou volhouden voor hij kapot ging, maar het was een hele belangrijke race voor het team, Oreca. We moesten de race echt uitrijden om met genoeg ervaring naar het volgende jaar te gaan. In de tweede wagen startte Yannick Dalmas en die was al na één ronde uitgevallen. Gevolg was dat alle mechaniekers aan onze wagen werden toegewezen. We hebben 4 versnellingsbakken gewisseld, wat telkens wel slechts 10 min werk was, want die bak was op een speciale manier gemonteerd. Het was gewoon fantastisch, er waren 20 mensen bezig om die auto te laten blijven rijden en dat is toch gelukt, dus daarom vond ik dat wel een hele mooie ervaring.

Emilie Bittoun: Wanneer was je allereerste keer op circuit?
Jeffrey van Hooydonk: Dat was met een Renault Clio, mijn allereerste keer met een 16-klepper. Mijn vader had ook een racingschool voor op circuit en na de uren mocht ik dan ook eens een keertje rijden met een van de instructeurs. Ik was toen pas 12 jaar, maar ik was meteen heel snel, de instructeur zei meteen 'Ok, tot hier, niet sneller, want als je sneller gaat, dan wordt het gevaarlijk!', dus ik zat echt al aan de limiet. Op mijn dertiende ben ik dan beginnen racen met eenzitters, formule Renault, samen met Anthony Kumpen. Anthony's vader had aan de mijne gevraagd of hij ook eens een paar rondjes mocht komen rijden op het einde van de dag. Dus wij waren toen 13 en 14 jaar en we hadden het circuit voor ons alleen, echt heel leuk. Zo hebben wij de knepen van het vak geleerd, in die tijd was dat uitzonderlijk, want toen mocht je pas racen als je 18 jaar was, dat mocht nog niet zonder rijbewijs. Dus wij hadden al een serieuze voorsprong en het eerste jaar dat je vanaf 16 jaar mocht racen, zijn we dan ook gestart. Je zou denken dat we dan een soort voordeel hadden op de rest, maar we zaten in een hele sterke lichting met onder andere Timo Scheider (2x DTM kampioen) en Thomas Mutsch (fabriekspiloot Ford GT), dus het niveau was wel heel hoog. Mijn eerste race was in Zolder en die heb ik meteen gewonnen, mijn tweede ook, maar dan bij mijn derde race, moest ik als vierde starten. Probleem was dat ik nog nooit iemand had moeten inhalen. Dat was de eerste keer dat ik echt in duel moest gaan, dat komt omdat ik nooit gekart heb. Mijn vader was er tegen na een serieuze crash tussen mij en mijn broer. Maar daar heb ik in het begin van mijn carrière wel veel mee verloren.

Als je klaarstaat voor een race, ben je dan zenuwachtig?
Ja, altijd. Ik vind dat wel opvallend, bekende artiesten zoals bv. Helmut Lotti, die kunnen hun duizendste optreden geven en nog altijd enorm zenuwachtig zijn. Daar herken ik mezelf dan in, ook al ben ik al zo veel keer in dezelfde situatie geweest, toch gaat dat gevoel niet weg. Maar het hoort er ook bij vind ik, dat zorgt voor adrenaline en geeft je een extra boost om verder te gaan dan je eigenlijk wil gaan. In de autosport spreek je van snelheden over de 200km/u, dan moet je ook enorm alert zijn. Er zijn heel veel factoren die je niet in de hand hebt bij het starten van een race, het kan heel snel fout gaan en dat is wat je zenuwachtig maakt. Bij een gewone training ben ik niet zenuwachtig, ook al rijd ik dan even zeer op de limiet, maar daar heb ik alle factoren zelf in de hand.

Dus je vermindert bewust die zenuwachtigheid niet?
Er zijn twee soorten stress, negatieve en positieve. Negatieve stress is meer door angst en die soort moet je vermijden, want dan wordt het gevaarlijk. Ook voor jezelf overigens, want dan kan je in paniek raken, maar je hebt ook positieve stress, die geeft adrenaline. Je kan wel op je ademhaling letten, maar die adrenaline komt toch snel en spontaan op.

Zou jij op circuit meteen een onervaren rijder herkennen?
Direct. Op de openbare weg trouwens ook, ik zie dat als een soort beroepsmisvorming, maar in bepaalde situaties herken ik dat direct. Bijvoorbeeld als je op de autostrade rijdt en je komt aan een splitsing, kan ik aan de wagen voor mij zien, nog voor hij zijn richtingsaanwijzer gebruikt, welke kant hij zal opgaan. Op circuit, zie ik al aan één bocht of stuurbeweging dat iemand weinig ervaring heeft en dan zorg ik er voor dat ik hem inhaal op een plaats waar hij zeker weet dat ik hem zal inhalen. Ik ga hem dan zeker niet inhalen op een gevaarlijk punt, want dan kan er een paniekreactie komen en creëer je een gevaarlijke situatie.

Heb je de Racing Stars vorig jaar aan het werk gezien?
Ik was aanwezig op de 24 Hours of Zolder vorig jaar en ik heb het team bezig gezien en ik heb de hele reportage gezien. Ik moet zeggen chapeau, ik vond het een hele mooie prestatie. Ik denk dat als er meer budget was geweest voor reservestukken, dan hadden de jongens zeker een mooie prestatie kunnen neerzetten en de dames hebben het overigens ook heel goed gedaan. Dat bewijst maar weer eens dat de autosport eigenlijk heel toegankelijk is en heel plezant kan zijn voor iedereen. Het doet een professionele piloot alleen maar plezier dat er meer auto's aan de start staan, anders is het geen goede race.

Wat voor raad heb je nog voor de Racing Stars van dit jaar?
De basis van alles is: je moet het graag doen. Je moet plezier hebben in wat je doet, je moet de passie hebben om meer te doen dan iemand anders. Je omgeving ziet dat dan en gaat daar op reageren en dat appreciëren. Maar je moet je ook beseffen dat het een spel is en een hard spel, er kunnen maar enkele winnaars zijn, je moet daar heel realistisch in zijn. Neem deze kans om alles mee te pakken wat je kan meepakken, alles bijleren wat je kan, want normaal kost dit allemaal handenvol geld en jullie krijgen dit in de schoot geworpen, apprecieer dat.

Racing Stars is vanaf 19 september te volgen op Sport 40. Volg het Racing Stars verhaal van Emilie op de Facebookpagina 'Racing Stars – Emilie'.

Foto's: Emilie Bittoun & Martijn Wouters