Corona-kronieken: Een atypische finish in de 24 Uur van Zolder

De autosport moet noodgedwongen enkele maanden op vakantie. Terwijl uw geduld buitengewoon op de proef wordt gesteld, graven wij in de rijke archieven van onze passie om u enkele pareltjes uit het (verre) verleden voor te schotelen. Begin deze eeuw kon de 24 Uur van Zolder bogen op een knappe inschrijvingslijst. Unieke bolides, een goed gevuld startveld - weliswaar met een kleine kop - en bovendien heel wat BV's kleurden de editie 2002. Toch bleef de slotfase nog even nazinderen, want zowel de algemene winnaar, de winnaar in de tweede GT-klasse als de triomfator bij de toerismewagens overschreden de finishlijn op de piste niet op eigen kracht of zelfs helemaal niet...

Joyce De Troch trekt heel wat publiciteit wanneer ze aan de start verschijnt van het Belcar-hoogtepunt in 2002. Het naaktmodel laat de spotlights echter nog wat feller op haar schijnen als ze haar Porsche 993 al enkele ogenblikken na de start in de muur parkeert. Een uur later is er een volgende, opvallende aanrijding. De Marcos Mantis die Marc Neyens deelt met Peter Van Delm en Mathieu Molenaers knalt net voor de Eerste Linkse tijdens een neutralisatie (naar aanleiding van een spectaculaire crash van de Ford Mondeo van Patrick Selleslagh, Marc Vannerum en Nicolas Stelandre) loeihard achterop de BMW met Christian Van de Velde aan de knoppen. De bimmer vliegt daarbij in brand en noch dochter Alexandra, noch coach Andy Jaenen komen aan rijden toe, maar ook voor de Marcos wenkt enkel het opgavepark.

Kuismanen Competition - Chrysler Viper GTS-R

Vooraan het veld is er vrij weinig strijd. De Chrysler Viper GTS-R's domineren het seizoen, waarbij het exemplaar van David Hart de eerste drie manches op zijn naam heeft geschreven. In de vierde wedstrijd moet de bolide genoegen nemen met P2, terwijl de zege naar het addergebroed van GLPK gaat. Mike Hezemans - driemaal op een rij in actie in de Hart-Viper - wisselt voor de 24 Uur van kamp en tooit zich in dezelfde kleuren als Bert Longin, Anthony Kumpen en Vincent Dupont. De Hart-Viper geeft dan weer (gepland) forfait. Dat onthoofdt de vijfde en belangrijkste wedstrijd van het jaar, maar gelukkig ruilt Kuismanen Competition de Audi 80 in voor een Viper; al is er niet echt sprake van strijd - wat wil je ook met een nagelnieuwe wagen in de langste race van het seizoen.

De grootste dreiging lijkt vooral te moeten komen van de RTM Racing GTB-Porsche 996 GT3-RS van Rudi Penders, Marc Goossens en Kurt Dujardyn. Daarnaast is er ook uittredend winnaar AD Sport, dat maar liefst drie wagens inzet in de 24 Uur, waaronder voor het eerst een Porsche Biturbo - die echter geen toonbeeld van betrouwbaarheid blijkt te zijn. De atmosferische Porsche van Penders en de zijnen krijgt bij de eerste training echter bijna anderhalve seconde aan de broek, terwijl de GLPK Viper twee tiende onder de pole van 2001 duikt. Beide wagens knabbelen in de tweede kwalificatieheat nog aan hun tijd, al blijft het verschil een volle seconde. Voordeel Viper, die de RTM Porsche naast zich op de eerste startrij krijgt.

Taxirit

Op zaterdag regent het en hoewel het bij de start is opgehouden, ligt de baan er toch verraderlijk bij. De wedstrijd loopt volgens plan voor de troepen van Paul Kumpen, die overigens ook Bart Mampaey in de rangen tellen als teamchef. Tot 's ochtends plots een cardan de geest lijkt te geven en de Viper naar de box wordt geroepen. Na herstellingen, onder neutralisatie, kijkt de #42 aan tegen een achterstand van één ronde, eerder dan een bonus van tien. De Finse merkgenoten vormen nooit echt een bedreiging en verdwijnen rond middernacht definitief uit beeld, nadat ze enkele uren eerder al drie kwartier hadden verloren na een aanrijding met... de leidende Viper!

De RTM Porsche erft de leiding, maar ook die wagen krijgt problemen. De Viper opnieuw op kop dus, voor de RTM Porsche en de Intermarché-AD Sport Porsche van Koen en Kris Wauters, Erik Bruynoghe en Guy Van Mol. De topfavoriet is echter niet de enige met cardanproblemen, want in de laatste vier uur dringt zich niet een, maar twee keer een herstelling op aan de aandrijfassen van de RTM-Porschisten. In eerste instantie behoudt de 996 uitzicht op de zilveren plak, maar de tweede maal - op twee uur van het zwart-witgeblokt - dondert de GTB-wagen van het algemene podium. Voor Goossens zit er slechts één ding op: full attack. De Kempenaar rijdt voor wat hij waard is en peuzelt in eerste instantie de BMW Z3 op van Patrick Beliën, Bas Leinders, Georg Severich en Guino Kenis (tevens leider in de klasse en, met dezelfde wagen en krachtbron (!), een maand eerder nog goed voor een zilveren medaille in de 24 Uur van Spa).

Vervolgens richt hij het vizier op de AD Sport Porsche. Tijdens de nacht heeft The Goose alle zeilen bijgezet om P2 over te nemen van die Porsche en hij is vastberaden om dat kunstje na bijna een etmaal racen nog eens over te doen. Goossens rijdt naar Kris Wauters toe en de Vlaams-Brabander lijkt een vogel voor de kat. Tot de RTM Porsche in de absolute slotfase geparkeerd wordt op de rechte lijn aan start-finish. Hij wordt door de baanposten weggestuurd en strandt met een gigantische rookwolk op de rechte lijn aan de andere kant van de paddock. Kris Wauters passeert Goossens, denkt dat hij in zijn uitloopronde zit en pikt zijn concurrent als volleerd taxichauffeur op. In werkelijkheid is de AD Sport Porsche 996 nog in koers, maar gelukkig overwint het koershart en krijgt de wagen geen sanctie.

"De motor sputterde en pufte", herinnert Goossens zich. "Hij ging niet in de toeren en had geen vermogen, dus was het overduidelijk dat hij aan zijn laatste hectometers bezig was en we het einde van de race niet zouden halen. Via de boordradio meldde ik het team dat we het niet gingen redden en ze gaven me de instructie om te stoppen net voor de finishvlag. Ik positioneerde mij aan de zijkant van de baan, uit de weg van de andere deelnemers, al was dat beslist niet naar de zin van de wedstrijdleiding. Ze beweerden dat ik daar niet mocht staan omwille van een rodevlagzone of iets dergelijks en dreigden met diskwalificatie. Ik wist dat ik daar wel mocht staan, maar wat doe je op zo'n moment? Ik denk dat enkel Jean-Marie Jorissen (Relatie Deelnemers n.v.d.r.) de situatie goed las, maar alles verliep uiteraard zeer hectisch. Om een directe uitsluiting te vermijden, ben ik opnieuw gestart, goed wetende dat het op die manier game over was."

"Een kilometer verder was het van dat: bij het uitkomen van de Lucien Bianchi-bocht stond ik geparkeerd", vervolgt Goossens. "Plots liepen de baanposten de piste op, zoals gebruikelijk aan het einde, en dus heb ik autostop gedaan naar de deelnemers. Kris Wauters kwam me oppikken. Het was het eerste jaar waarin het gesloten wagenpark zich op start-finish bevond en ik heb Kris nog kunnen behoeden om niet de pitstraat in te rijden. We bleven dus op de reguliere piste en tot onze grote verbazing zagen we dáár plots Danny Dubois staan met de finishvlag in de handen... Er kwam heel wat protest en het duurde lang voor de uitslag definitief was. Er stond immers veel op het spel, want sommigen dachten - of hoopten - dat de volledige top 3 kon uitgesloten worden."

Uiteindelijk wordt de RTM Porsche nog geklasseerd als derde algemeen én bovendien winnaar in GTB, voor de potente BMW Z3 die zo dapper gestreden heeft, maar finaal aan de voet van het podium strandt.

Tien seconden

Vooraan in de wedstrijd gebeurt er echter iets gelijkaardigs... Ook daar denkt Mike Hezemans - die de eer krijgt de Viper over de meet te leiden - dat hij afgevlagd is, maar op de klok staan nog enkele seconden. Gevolg is dat de Nederlander de pitstraat inrijdt, naar eigen zeggen op aangeven van de baanposten, terwijl de zwart-witgeblokte vlag hem nog niet werd getoond. "Tien seconden zijn tien seconden. 24 uur zijn 24 uur", klinkt het bij koersdirecteur Danny Dubois. "Het reglement voorziet dat de aankomstlijn doorgetrokken wordt in de pitlane. De winnaar van de 24 Uur van Zolder 2002 is wel degelijk de Viper nummer 42."

En het blijft niet bij die twee wagens, want ook de winnaar in zowel Toerisme als TB - de prachtige Mini Cooper S3 van Erik Qvick, Vincent Beernaert, Jean-Pierre Blaise en Rob Van Roey - valt stil. De wagen wordt naar parc fermé gesleept en de rijders mogen zich na een lange strijd, waarin onder andere de favorieten-BMW van Willie Moore, Dave Cox en Jonathan Price moest opgeven, op de hoogste podiumtrede nestelen. "Een prachtige herinnering", beaamt Erik Qvick meteen. "Voor de start wisten we niet eens wat te verwachten. Ik herinner me dat we 2,5 uur konden buitenblijven op één benzinetank en dat we de wedstrijd als een van de weinige op slicks hebben aangevat. Dat draaide goed uit, want we konden oprukken in het veld. We hadden berekend dat we elke twee stints een half litertje olie moesten bijvullen via een speciaal daarvoor gemaakt luikje in de motorkap. Blijkbaar was de maat van de kan die we gebruikten om olie bij te gieten verkeerd, want aan het einde van de race ging de motor stuk. Eerlijk gezegd... mijn fout. Uit pure extase deed ik tijdens de ereronde enkele burnouts, maar doordat het oliepeil te laag stond, trok de motor lucht en knalde de drijfstang kapot. We hadden tijdens de hele 24 Uur nooit het peil gecontroleerd, omdat we dachten goed te zitten door elke vijf uur een halve liter bij te vullen. Nu, de auto werd teruggebracht naar het gesloten wagenpark en we mochten uiteindelijk toch nog plaatsnemen op het podium. Een prachtige herinnering..."

Wie die uitzonderlijke situatie nog eens wil meemaken, kan het slotuur van de 24 Uur van Zolder hieronder bekijken.