24H Le Mans: Eerste zege voor Toyota, Fernando Alonso en Laurens Vanthoor

Toyota heeft zijn favorietenrol ingelost en eindelijk de grootste beker veroverd in de 24 Uren van Le Mans. De Japanse constructeur bracht beide TS050-Hybrid's aan de finish, met het exemplaar #8 van Alonso/Buemi/Nakajima voor de zusterwagen #7 van Conway/Kobayashi/Lopez en de Rebellion Racing #3 van Laurent/Beche/Menezes. Porsche bleek soeverein bij de GT's door in zijn 70e bestaansjaar zowel in LMGTE-Pro als in LMGTE-Am de zege te grijpen. Laurens Vanthoor had een belangrijk aandeel in die triomf en na kleine broer Dries mag ook de Porsche-fabrieksrijder zich nu Le Mans-klassewinnaar noemen. De strijd in LMP2 was fel, behalve voor de eerste plaats. Er bleek dan ook weinig in te brengen tegen een dominante vertoning van de G-Drive Racing Oreca van Rusinov/Pizzitola/Vergne.

Echt spannend bleek de 86e editie van de 24 uren van Le Mans niet, want Toyota leidde letterlijk elke seconde van de race. Even leek op anderhalf uur van het einde een doemscenario in de maak, want één van beide Toyota's TS050 Hybrid vertraagde plots aan start/finish. Bleek echter dat Kamui Kobayashi had nagelaten tijdig te gaan pitten en... zonder brandstof dreigde te vallen. Meteen doemden de beelden van twee jaar geleden op waar de Japanners een ogenschijnlijk zekere zege na een sterke race in de slotminuten uit handen gaven. Zover kwam het ditmaal evenwel niet, met een zuiniger regime en vertraagd tempo bereikte de bolide de pitlane. Nadien lag de weg compleet open voor een debuutzege voor Fernando Alonso en zijn teamgenoten Sébastien Buemi en Kazuki Nakajima, die na het drama 2 jaar geleden nu eindelijk mag vieren. Het akkefietje met de #7 kreeg in het slotuur nog wel een staartje, want door zijn pitwindow te missen, reed de #7 Toyota meer ronden en verbruikte deze meer benzine dan reglementair toegelaten met een dubbele stop and go van 10 seconden tot resultaat.

Draaiden de Toyota als een Zwitsers uurwerk, dan kan dat absoluut niet gezegd worden over de privateer-concurrentie in LMP1. Alle deelnemers hadden problemen tijdens de wedstrijd, maar de Rebellion R13's bleken het minst onbetrouwbaar, nadat de #1 in de allereerste bocht reeds zijn neus verloor. Eén voor één viel de concurrentie als vliegen... met de Bykolles als eerste officiële opgave na een ondoordacht manoeuvre van Dominik Kraihamer dat eindigde in een crash en brand. Na een derde race crashte de SMP Racing BR1 in de vernieuwde Porsche-curves waarbij de motor uiteindelijk in brand vloog, en op één uur van het einde gaf ook de AER-krachtbron in de zusterwagen van onder meer Jenson Button de geest. Ginetta bleek verrassend betrouwbaar in het eerste deel van de race, tot er problemen opdoken bij de beide wagens. De #5 van Robertson/Simpson/Roussel was, na de #1 van Lotterer/Jani/Senna, de enige niet-Rebellion die het zwart-wit geblokt zag en daarmee is het verhaal van LMP1 verteld.

LMP2 was een kolfje naar de hand van de G-Drive Racing Oreca van Rusinov/Pizzitola/Vergne, het trio domineerde vanaf de eerste uren van de race en had al snel een ronde voorsprong, ongezien in de laatste jaren. De bolide, gefinisht op 19 ronden van de algemene winnaar, reed een zeer degelijke race en was op weinig fouten en pech te betrappen. Alpine pakte na een derde plaats vorig jaar nu een puike tweede podiumplaats met Lapierre/Negrão/Thiriet, terwijl de Frans-Zwitserse formatie Capillaire/Hirschi/Gommendy op de Graff-SO24 Oreca de laatste podiumtrede veroverde met slechts 2,5 tel bonus op de TDS Racing Oreca van Perrodo/Vaxiviere/Duval.

LMGTE-Pro kondigde zich aan als een titanenstrijd en de neutrale toeschouwer werd niet teleurgesteld. De strijd was echter minder close dan vorig jaar en Porsche bleek op pure snelheid, geholpen door een gunstige Balance of Performance, moeilijk te kloppen. Toch moet ook gezegd worden dat de troepen van Manthey Racing hun zaakjes op orde hadden. Vanthoor/Christensen/Estre reden een dijk van een race in de Pink Pig-Porsche en de zege is dan ook oververdiend. Het werd zelfs een een-twee, met de andere "historic"-gekleurde bolide van Lietz/Bruni/Makowiecki op P2, voor de Ford Chip Ganassi Team USA Ford GT van Hand/Müller/Bourdais. Ferrari bleek er niet aan te pas te komen door een nadelige BoP en Aston Martin, met onder meer onze landgenoot Maxime Martin, had zijn huiswerk simpelweg niet op orde en kwam nooit in het verhaal voor. BMW leek te kunnen wedijveren in de eerste wedstrijdhelft, maar problemen met de ophanging gooiden beide bolides terug, de #82 crashte bovendien.

Lees ook: Laurens Vanthoor: "Extra bandensetjes strategisch ingezet"

Ook in LMGTE-Am ging Porsche aan het feest, met een zege voor de troepen van Patrick Dempsey en Christian Ried en de bolide van Julie Andlauer, Matt Campbell en Christian Ried. De Spirit of Race Ferrari (Flohr/Castellacci/Fisichella) legde beslag op de tweede podiumplaats nadat het in de eindfase voorbijging aan de Keating Motorsports Ferrari. De Ferrari 488 van Ben Keating, Jeroen Bleekemolen en Luca Stolz eindigde als derde, al werkte de rode bolide hoegenaamd geen foutloze race af en ziet daardoor meer dan waarschijnlijk wel de zege door de vingers glippen.

In de komende uren en dagen kan u op Autosport.be vanzelfsprekend nog interviews, reacties en nabeschouwingen terugvinden. De volgende afspraak in het FIA WEC Super Season 2018/2019 is de 6 Hours of Silverstone half augustus, terwijl op 16 juni volgend jaar de 24 Heures du Mans 2019 het seizoen afsluit.

--- Uitslag 24 Heures dus Mans 2018 (pdf) ---

Foto's: Racing International Photography