24h Spa: Mercedes zegeviert na slijtageslag
De tegenstand kwam vanuit verschillende kampen gedurende de gehele race. In eerste instantie waren het de Marc VDS Racing Team BMW’s die duidelijk de wedstrijd in handen namen nadat de polesittende Beechdean Aston Martin van Stefan Mücke wegzakte na diens stint. De troepen van Graaf Marc van der Straten-Ponthoz moesten hun droom echter al na één omwenteling van de klok opbergen. De #14 (Müller/Piccini/Klingmann) was de eerste die de handdoek in de ring moest werpen met een defecte motor. De #4 en #3 slaagden er nog in de nodige punten te sprokkelen voor het kampioenschap na zes en twaalf uur, maar daarna was ook voor deze twee wagens het verhaal over een uit nadat beide de pitlane niet meer konden bereiken met respectievelijk een stukke alternator en een defecte brandblusser die de elektronica van de wagen om zeep hielp.
Vervolgens werd al snel duidelijk dat de strijd voor de zege zou uitdraaien op een duel tussen de Manthey Racing Porsche 911 GT3-R #150 van Lieb/Lietz/Pilet en de bovenvermelde Mercedes. De VLN-specialisten, die recent nog een indrukwekkende 1-2 behaalden onder leiding van Olaf Manthey tijdens de 24 uren van Le Mans, namen vanaf halfweg regelmatig de leiding van de race door het spel van de pitstops. Vaak betrof een kwestie van seconden en het bleef dan ook lang zeer close tussen de #150 en de #84. Het verschil werd uiteindelijk gemaakt door een aantal factoren. Zo was er de wel zeer snelle vervanging van de remblokken in het Mercedes kamp na 12 uren, een tussenkomst van de safety car die voor de Manthey Porsche slecht getimed was en een drive-through die de #150 kreeg toebedeeld nadat Patrick Pilet vroegtijdig begon met inhalen bij een van de herstarts. Het verschil aan de meet bedroeg uiteindelijk anderhalve ronde.
De rest van het verhaal kan het best samengevat worden als een uitputtingsslag of afvallingsrace zoals u wil. De deelnemerslijst beloofde veel diversiteit en kwaliteit in de breedte. Helaas moesten veel van de favorieten al snel de rol lossen. Bij BMW kon Marc VDS zoals eerder aangehaald zijn favorietenrol niet waarmaken met drievoudige opgave bij Marc VDS, Z4 is dus zeker geen onfeilbaar wapen zo blijkt. De Vita4One BMW leek de fakkel op een minder prominente wijze over te nemen door constant te vertoeven in de top tien, motorproblemen noopte de troepen van Michael Bartels op een uur van het einde echter tot een opgave. Ook bij Audi had men het liever anders zien verlopen. Al tijdens de trainingen werd duidelijk dat de ‘Balance of Performance’ het merk met de vier ringen parten zou spelen, tijdens de race zelf liep het daarenboven op vele fronten mis.
Zo moest bij WRT de #1 (Vanthoor/Rast/Ortelli) al snel het strijdtoneel verlaten met een stukke versnellingsbak, niet veel later gevolgd door de Zweeds gekleurde #13 van Ekström/Sandström/Fässler die na een aanrijding ook het opgavepark vervoegde. In de vroege uurtjes zorgde een lekke band tot slot ervoor dat ook de #0 terminale schade opliep na een contact met het decor op de Raidillon. Bij Phoenix Racing zat een dubbele top tien finish in de maak, maar een heftige crash van Enzo Ide (#16) op enkele uren van het einde zorgde ervoor dat enkel de #6 (Jarvis/Primat/Haase) de meet haalde op een nog knappe vierde plaats. Ietwat onverwacht kon men bij Audi alsnog een podium in de wacht slepen met de #2 van Lotterer/Mies/Stippler die in het laatste uur nog kon profiteren van de opgave van de Kessel Racing Ferrari #44 en vooral dankzij constante tijden te draaien stelselmatig naar voren was opgerukt.
Het lijstje met tegenslagen stopt daar natuurlijk niet. Zo kende de #911 van Prospeed zijn portie tegenslag, maar kon het voortaan in Tongeren gevestigde team daarentegen wel beslag leggen op een degelijke negende plaats algemeen en vijfde in de klasse. Ook voor Nico Verdonck verliep niet alles van een leien dakje, zo kreeg zijn Gulf Racing McLaren MP4-12C GT3 vroeg in de wedstrijd al af te rekenen met elektronische problemen en later met een langdurige herstelling na een wiel te hebben verloren op de piste (19 ronden). Uiteindelijk bolde de #69 nog als veertiende als eerste McLaren over de meet. Niet slecht gezien de vele problemen die de Britse GT’s dit weekend teisterden. Zo gaven een heel aantal motoren de geest tijdens het weekend en speelde ook de elektronica in bepaalde gevallen weer op. Boutsen Ginion wees dan ook met de vinger naar McLaren bij het voorleggen van hun dubbele opgave.
Pro Am leverde op zich ook een mooie strijd op, al was dat in de schaduw van het duel voor de overwinning. Posities wisselden voortdurend en de verschillen bleven voor zeer klein, maar uiteindelijk was de het de AF Corse Ferrari van Griffin/Vilander/Cameron/Mortimer die met de grootste beker mocht gaan lopen (vijfde algemeen), op één ronde gevolgd door de SMP Racing Ferrari #71 (Mediani/Shaitar/Salo/Ladygin). Onze landgenoot Wolfgang Reip had eindelijk eens het geluk aan zijn zijde en de witte RJN Nissan GT-R GT3 kon het podium vervolledigen in de klasse (zevende algemeen).
Onze fotografen zorgden tevens voor verschillende fotoboeken van de afgelopen 65e editie van de 24 Hours of Spa, we maken voor u graag een overzicht:
- De startgrid (inclusief het vrouwelijk schoon)
- De start van de wedstrijd
- De eerste uren van de race
- Spa gehuld in duisternis
- De gehavende wagens in de eindfase van de wedstrijd
- De finish van de 65e editie
- De podiums na het vallen van de vlag
Foto's: Martijn Wouters & Racing International Photography
Tweet